Serieuze kerkganger aan de buitenkant

Ds. S.T. Lagendijk | 13 reacties | 16-03-2023| 12:43

Veel mensen zeggen tegenwoordig: het geloof is een keuze. Het is een keuze of je gelooft of er hierna iets is of niet. Net als dat het een keuze is wat voor werk je wil gaan doen, of dat het een keuze is of je ergens mee door wil gaan of niet. Zo is het ook een keuze of je gelooft in leven na de dood of niet. En dus ook een keuze in geloven in een God of niet. Dat het allemaal keuzes zijn waar je je focus op kunt leggen en daarmee heb je een doel.

Kies je voor de keus: geloven dat er een God is, dan komt de volgende keuze. Ben jij Gods kind? Hemel of hel? Welke God? In de reformatorische gezindte zijn wij opgevoed dat God de hemel en aarde geschapen heeft en we hebben niet anders geleerd dat dit leven tijdelijk is en dat er een eeuwigheid hierna is. Door deze vragen met ‘keuzes keuzes keuzes’, ervaar ik soms zo’n ongeloof. Ik weet niet anders dan dat er een God is, met mijn verstand. Maar geloof ik dat ook? Geloof ik dat er hierna iets is? Wie kan ons dat bewijzen/vertellen? En dan krijg je vaak als antwoord: dat moet je geloven, dat bewijst God in Zijn Woord. En ik bedoel het niet oneerbiedig, ik bedoel het smekend/vragend.

De tijd gaat zo snel en mijn vragen/twijfel/ongeloof beheersen mij zo. En dan staat er: bekeert u bekeert u. En dan ga je op zoek naar de dingen waarvan je ‘denkt’ dat je je daarvan moet bekeren omdat je dat niet in het rijtje van de Tien Geboden vindt passen. Maar eigenlijk heb je geen idee. En als je die oproep leest, ga je je leven bij en schuldig voelen over dingen die fout zijn gegaan, of waar je een ander verdriet mee hebt gedaan en daarmee dan vast ook God. Maar waar je dan achter komt is dat je je zelf helemaal niet kunt bekeren van dingen, want het komt altijd weer terug en je valt er zo weer in. En dan staat er dat je moet strijden, er tegen vechten! Maar hoe? Want de dingen waar je je van zou moeten bekeren zijn vaak de dingen die je zo lang hebt gedaan en heel fijn vindt. En dan is het: ja maar als je ervaren mag/geloven mag wat Christus voor jou heeft gedaan dan is het een hartelijk verlangen daar tegen te strijden. Dit klinkt dan heel lieflijk, maar dit kan toch niet altijd zo ervaren worden?

En wat als je dan weer in ‘zonden’ valt? Als deze wereld vol met satanische machten zit, dan kunnen wij toch ook helemaal niet zonder zonde leven? En ook al zijn er mensen die weten van Christus als borg, die leven toch net zo goed met zonden? Ik voel me dan iedere keer een mislukkeling en bedroefd en dan denk ik: het zal niet voor mij, want ik val zo makkelijk en ik doe soms zonde zo bewust omdat ik het nog zo leuk vind, wetende dat het volgens hoe ik ben opgevoed en hoe in de Bijbel staat niet mag. Maar dan kom je weer bij dat mensen zeggen: alles is een keuze. Je vastpinnen op een geloof is een keuze. Het leven voor mensen die hier ‘los’ van zijn ziet er soms zoveel relaxter uit want zij zijn niet bezig met wel of niet goed. Ja, dat misschien wel en ook wel met de consequenties naar dit aardse leven, maar niet met consequenties voor het hierna...

Het leven hier op aarde is ingewikkeld. We kunnen niet met de wereld mee en toch sta ik er midden in. Mensen om mij heen zullen mij zien als een nette trouwe serieuze kerkganger. Zo wordt het wel eens gezegd. Ik vind dat naar, want in mijn gedachten is het soms zo’n spinnenweb en heb ik geen idee. Het stoort mij dat ik naar de buitenwereld blijkbaar een bepaald beeld af geef waar ik naar mijn weten verre van sta.

Heeft u tips voor het vinden van meer duidelijkheid/rust/vrede/nabijheid rondom deze gedachten? En daarin ook lieflijk te mogen spreken naar anderen toe, waarvan je ziet/merkt dat ze geen weet hebben van een hemel en hel?

Je schrijft dat je je een mislukkeling voelt. Dan heb ik goed nieuws voor je: de Heere Jezus is voor mislukkelingen gekomen. Hij zocht geen nette mensen op, die het allemaal op een rijtje hadden en die heel goed waren in geloven. Maar Hij zocht zondaren op, zoals hoeren en tollenaren. Hij riep discipelen om Hem te volgen die daar bepaald niet goed in waren. Lees maar in de evangeliën hoe vaak de discipelen de Heere Jezus niet geloven, of het bij het verkeerde eind hebben. Ja, soms verloochenen ze Hem zelfs. En tóch heeft de Heere Jezus hen geroepen. Blijkbaar wil Hij zulke mensen hebben. Hij neemt ze als Zijn volgeling aan, terwijl ze nog heel veel fouten hebben en heel veel moeten leren. En stukje bij beetje leert Hij hen om met Hem te leven.

Mijn advies zou zijn: kijk méér naar de Heere Jezus en mínder naar jezelf. Als je naar jezelf kijkt, dan zie je dat je zoveel foute keuzes maakt. Dan zie je dat je de zonde nog steeds aantrekkelijk vindt. Dan zie je dat je nog vaak in zonde valt. Dan zie je dat er aan je geloof zoveel ontbreekt. Ons Avondmaalsformulier vat dat treffend samen: wij liggen midden in de dood. Als je naar jezelf kijkt, ga je er dus niet uitkomen. Zoek je zaligheid daarom buiten jezelf. Kijk naar de Heere Jezus en verwacht het van Hem. Bij Hem is vergeving voor alles wat aan jouw leven verkeerd is. En Hij kan en wil je leren om (met vallen en opstaan) met Hem te leven. Hij wil Zijn Heilige Geest in je hart geven, die jou de kracht en de wil geeft om met en voor Hem te leven. Vertrouw op Hem!

Ds. S. T. Lagendijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. S.T. Lagendijk

• Geboortedatum:
  17-05-1983
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Goes
• Status:
  Actief

48 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven