Familie neemt mijn geloof niet serieus

Ds. J.R. van Vugt | Geen reacties | 19-01-2023| 16:02

Zal God het mij, als volwassene, kwalijk nemen als ik het Evangelie niet heb uitgedragen naar ouders/verzorgers toe? Ik mag de Heere kennen en hierover spreken met collega’s, vrienden, kennissen, behalve met mijn ouders/opa’s, oma’s. Zij menen dat het geloven in God/bekeerd worden niet zo gemakkelijk is. Gemeenten zoals HHK en PKN zijn te nalatig in de verkondiging.

Zondenbesef, ellende, nood en de toorn van God moeten zichtbaar zijn, en verkondigd worden. “De poort is nauw en opdat het gegeven mag worden in de mens.” Op zich geen leugens, maar als het evangelie zo rijk verkondigd wordt, zo eenvoudig, kinderlijk, dan kan dat toch geen verbeelding of misvatting zijn? Ze menen te zeggen dat God niet zomaar in mij, oftewel een mens, kan werken en dat ik het te makkelijk aanneem. Hij is gekomen voor de uitverkorenen, Gods volk en je weet niet of je daar bij mag horen. Ze wensen wel dat het waarheid voor mij mag worden.

Ik wil graag uitdragen dat ik er niet te gemakkelijk over denk en dat het DE waarheid is. God werkt (in mij) ondanks de onwil en de aanvechtingen. Enerzijds wil ik het uitleggen, getuigen, anderzijds wil ik het laten rusten omdat ik anders ontmoedigd word, twijfels krijg en verdrietig word. Zij zijn immers toch ook volwassen en groot gebracht met het Evangelie? Het lijkt in sommige situaties of ik behandeld word als een kind dat nog niet alles begrijp, terwijl ik een volwassen persoon ben.

Beste vragensteller,

Laten we bij het begin van je vraag beginnen en daarbij het einde van je vraag betrekken. De Heere werkt en heeft gewerkt en daarom allereerst: Hem alle eer, dank, lof en aanbidding. Je mag de Heere kennen en hierover spreken met collega’s en anderen. De Heere werkt in je, ondanks de dingen van jouw kant (onwil, aanvechtingen). Je wil uitleggen, getuigen, maar je naaste omgeving (familie, ouders, opa en oma) nemen het niet van je aan. Dat ontmoedigt en dat is niet vreemd. Dat doet pijn en roept ook vragen op. Het geeft verdriet en twijfels. Ze behandelen je als een kind. Wat een aanvechting en beproeving voor je.

Het beeld wat je beschrijft is helaas herkenbaar en komt veel (te vaak) voor. Juist de mensen die je groot hebben gebracht bij het Evangelie, maken het moeilijk voor je en in plaats van stimuleren, frustreren ze je. Het gaat allemaal te makkelijk, het geloofsleven wordt verdacht gemaakt en kerken worden beoordeeld en veroordeeld. Men weet het allemaal zo goed wat er moet gebeuren in ‘een ‘s mensen leven’, maar als er dan wat gebeurt, is het naar de maatstaven die worden aangelegd te kort, te oppervlakkig en te makkelijk. Zo werkt de Heere niet! Het kan allemaal niet waar zijn! Zo barmhartig kan de Heere toch niet zijn, dat Hij jou...? Je bent te jong, te weinig zondekennis, te weinig uiterlijke veranderingen, te kort, te...

En dat is uitermate verdrietig. Naast de troost die gemist wordt, nemen ze die ook nog bij anderen weg met allerlei vrome uitspraken, die kort door de bocht genomen misschien nog waarheidsgetrouw klinken, maar waar elk geestelijk leven lijkt te ontbreken. Eén van de eerste vruchten van de Geest is liefde, maar die lijkt wat dun gezaaid. Om van de andere vruchten (vreugde en blijdschap) nog maar te zwijgen. En vervolgens klagen dat de Heere nog maar zo weinig werkt, Zijn hand zo stilhoudt en de ritselingen van Geest worden gemist. Alle moed zou je in de schoenen zakken...

Bekering en geloven zijn niet makkelijk, maar van onze kant zelfs onmogelijk. Van nature liggen we dood (actief) in de zonden en misdaden. We hebben niet minder dan een nieuwe geboorte, een wedergeboorte nodig. Om van dood levend gemaakt te worden (ja, ja, de lijdelijke variant... we geboren onszelf niet...). Het geheim is: Maar God, Die rijk is in barmhartigheid... Wie die barmhartigheid van God in zijn of haar leven mag ervaren, wordt mild voor anderen, liefdevol en bewogen en wil barmhartig zijn, zoals ook onze Vader in de hemel barmhartig is. Zeker: dat gaat niet zonder de kennis van onze ellende, nood, zonden en de toorn van God daarover. Maar dat zijn vruchten van wedergeboorte en geloof en geen voorwaarden! Met die zonden lopen we niet te koop, we maken die niet zichtbaar, want dan worden we iets met iets waar we niets van worden en niets van mogen worden en vooral ook niet moeten worden. We zoeken in de binnenkamer de vrede met God, de vergeving van de zonden. We smeken God of Hij Zijn barmhartigheid ook aan ons laat zien en geeft. De kennis van zonden en ellenden drijft ons naar Christus en Zijn verzoenend lijden en sterven, naar de kribbe en het kruis. En wie op Hem mag zien als de slang in de woestijn en de Naam van de Heere aanroept, zal zalig worden.

En dan zien we dat God het geeft en al die tijd het al aangeboden en gegeven heeft, maar dat wij dat in onze blindheid het en Hem niet zagen en niet aannamen. Wat een bevrijding, om dan de Heere Jezus te mogen omhelzen, Hem onze zonden te belijden en vergeving te ontvangen. In het beroemde gedicht van McCheyne gaat dat vrij rap: Toen ik aan mijn zonden werd ontdekt en al mijn deugden en gerechtigheden een wegwerpelijk kleed bleken te zijn, toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered; Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet; Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij: Ik boog me, en geloofde, en - mijn God sprak mij vrij. Ik weet niet of dit ook te makkelijk klinkt, maar de Bijbel en de ervaring leert dat het zo wel gaat (zie ook psalm 32).

Maar nee... Het mocht nog eens gegeven worden. God kan niet zomaar werken in een mens. Je kan het te makkelijk aannemen. Het is alleen voor de uitverkorenen. Je weet niet of je daarbij mag horen. En dan komen we niet meer verder dan een vrome wens te slaken en verder af te wachten.

Onze Heere Jezus predikt het Evangelie. Dat het Koninkrijk van God nabijgekomen is. Met bevel van geloof en bekering. Hij slaakt geen vrome wensen, maar geeft een bevel: bekeert u en gelooft. Net zoals Zijn oproep om tot Hem te komen als vermoeiden en belasten, als dorstigen en hongerigen, als zieken die genezing nodig hebben. En in Zijn bevel zit tegelijk ook de ruimte. Ik wil, word gereinigd en terstond is de man gereinigd. De verlamde door het dak gekomen, zegt helemaal niets, maar van hem worden de zonden vergeven. Een man met een verdorde arm krijgt het bevel die arm omhoog te doen, een verlamde krijgt het bevel om op te staan... en dan gebeurt het wonder. In het bevelende Woord van het Woord, wordt de ziel levend, de zondaar gered en God in Christus verheerlijkt.

Natuurlijk is de poort nauw, zeker als we al onze vrome wijsheden mee willen nemen of ons pakket aan gevoelde zonden, maar Hij is de Deur. Onder de prediking gaan de deuren van het hemelrijk open, zoals de deuren van de Ark van Noach, waar zelfs een olifant doorheen past. We kunnen niet te slecht voor de boodschap van het Evangelie zijn, want Hij kwam om zondaren te zoeken, vijanden met God te verzoenen en doden op te wekken. Gevangenen, blinden, doven, verlamden, vermoeiden, verdrukten... hen wordt het Evangelie verkondigd. We kunnen voor die boodschap wel te goed zijn, niet door de knieën gaan bij de kribbe en het kruis, maar fier recht overeind blijven staan en met een dogma de boodschap afweren. Jezus zal zeggen: Gij hebt niet gewild dat Ik koning over u zou zijn. Niet gewild... Maar nu wordt Hij nog verkondigd, aangeprezen en aangewezen en ...  aangeboden, als de Zaligmaker, Die kwam om te zoeken dat verloren was en is. Hij is met innerlijke barmhartigheid en ontferming bewogen. Hij staat klaar om genadig te zijn. Dit niet geloven, dit niet aannemen is ongeloof!

Wie gelooft, is zalig. Wie gelooft, is een kind van God. Wie gelooft, is wederomgeboren. Wie gelooft, is uitverkoren. Wie gelooft, zal staande blijven en worden gehouden. Niets uit ons, maar alles uit Hem, door Hem en tot Hem. Wie op de slang in de woestijn zag (!), was genezen en gered. Alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden (Johannes 3). Wie op Hem ziet, is gered. En dan weet je dat je uitverkoren bent. En dat is geen wiskundesom, maar dat is vertrouwen, op wat ik zeker weten mag (wat God in Zijn Woord heeft geopenbaard). Dat vertrouwen werkt de Geest in ons hart en daar blijven we dagelijks afhankelijk van. Maar het geloof grijpt God aan in Zijn Zoon en beloften. En dan heb je ook alles in Hem. Daar word je geen grote christen van, maar juist heel klein, in verwondering en aanbidding.

God zag mij, voordat ik maar iets begon te zien. En dan is het opgroeien bij het Evangelie van de Heere en de aangeboden zaligheid al uitverkiezing. Een ieder die het Woord hoort, hoort de beloften van het Evangelie en wordt de zaligheid om niet aangeboden. Dat aanbod van genade afwijzen en met allerlei vrome uitspraken verdacht maken, is puur ongeloof en een prettige wijze om onbekeerd te blijven en uiteindelijk de Heere de schuld te geven. Het werd me immers niet gegeven! Nou, dat werd het dus wel! God openbaart Zijn liefde voor zondaren door Zijn Zoon te openbaren. Hij legt met Kerst Zijn Zoon in de kribbe in een beestenstal. En daarmee legt Hij Hem ook in onze armen. Kust dan de Zoon, opdat Hij niet toorne. Welzalig hij, die op Hem vertrouwt (psalm 2).

En ja, wanneer de Heere zo in je leven werkt, wil je niet anders dan getuigen. Getuigen van Hem, Die zondaren redt, om niet. Op grond van Zijn offer. Dat is de enige grond. Hij is het zo waard! En als het dan voor jou en mij kan, dan kan het ook voor een ander. Dan gun je het die ander ook, want waarom zou die ander verloren moeten gaan bij zo’n grote aangeboden zaligheid en Zaligmaker? Ik snap heel goed dat je af en toe je mond maar houdt en jezelf beschermt tegen teleurstelling en verdriet. Breng het ook bij de Heere, zodat Hij het ook weet. Hij weet het verlangen van je hart. Blijf de Heere vragen om openingen om van Hem te spreken. Hij zal je de woorden in de mond leggen als het moment van getuigen voor Hem gekomen is. Niet afwachtend, maar verwachtend, want Hij heeft gezegd dat we Zijn getuigen zullen zijn. Dat is een bevel en een belofte tegelijk. Geloof en verwacht het van de kracht van de Geest, de opstandingskracht van onze Heere Jezus, Die niet alleen de dood zelf heeft overwonnen, maar ook alle andere vormen van dodigheid. Bid of je vruchtbaar mag zijn en de vruchten van de Geest in ruime mate mag vertonen (Galaten 5). Opdat ook anderen overtuigd mogen worden van Wie de Heere is. En blijf het Evangelie uitdragen, want het Woord van God is een kracht Gods tot zaligheid (dynamiet). Het verbreekt koude harten. Het buigt onwillige harten. Het overtuigt ongelovige harten. Het maakt harde harten van steen tot zachte harten van vlees. Het schijnt als een licht in het duister. Het opent oren en ogen, harten en verstand, door het werk van Diezelfde Geest, Die in jou een nieuw begin gemaakt heeft. Getuigen mag jij, overtuigen doet Hij.

Tenslotte: een boom moet groeien, vruchten voortbrengen, maar ook steviger wortelen en krachtiger stam ontwikkelen. Dit soort van onbegrip is mogelijk een aanvechting en beproeving, opdat jouw levensboom mag groeien, wortelen en vruchten voortbrengen. Neem daarom dit kruis op je, volg je Meester, de Grote Kruisdrager. Hij werd ook niet geloofd, serieus genomen, zelfs werd Hij bespot en tot schande gemaakt. Maar Hij heeft Zijn kruis gedragen, ziende op de heerlijkheid die Hem was voorgesteld. Ik zeg dit niet makkelijk, maar Jezus zei: in de wereld zal je verdrukking hebben. Hij werd ook door Zijn familie niet serieus genomen (later wel). Laat dat je gebed zijn. Om zo het beeld van je Meester te vertonen. Zijn Naam ter eer.

Een hartelijke groet,
Ds. J. R. van Vugt

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.R. van Vugt

• Geboortedatum:
  22-10-1970
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

23 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven