Mijn vriendin gelooft niet dat ik bekeerd ben

Ds. B. de Romph | Geen reacties | 14-02-2006| 00:00

De laatste tijd is er veel gebeurd in mijn leven. God is in mij gaan werken en ik ben tot geloof gekomen. Dit baseer ik op het volgende. Op een avond lag ik in bed en voelde ik mijn zonden op mijn hart drukken. Mijn zonden zaten me dwars. Ik heb op dat moment om vergeving gebeden en voelde gelijk de last verdwijnen. Ik voelde dat Jezus voor mijn zonden was gestorven. Vanaf dat moment ben ik er zeker van dat ik een kind van God mag zijn. Voor deze gebeurtenis is er veel vooraf gegaan. Ik ben echt geleid door de Heilige Geest (ik heb daar veel om gebeden).

De laatste tijd heb ik ook heel erg de drang om mensen te vertellen van Gods goedheid en genade. Ik wil ze heel graag helpen. Ik hoop ook dat er mensen zijn die door mijn vraag nieuwe hoop krijgen. Eigenlijk moet je God gewoon vertrouwen. Wijs God op Zijn beloften in de Bijbel! Hij wil een ieder helpen! Vertrouw daar op! Ik ben heel blij dat God zo genadig voor mij is geweest en nog is.

Toch is er wel eens een moeilijk moment voor mij. Mijn vriendin (ik mag al tien maanden verkering hebben) gelooft niet dat ik bekeerd ben. Maar dat kan toch bijna niet anders? Als je Jezus hebt aangenomen, dan mag je toch zeggen dat je bekeerd bent?

Ik ben heel blij met deze vraag, die jullie mij hebt toegezonden. Ik vind het fijn, dat er jonge mensen zijn die met deze dingen bezig zijn. Nu is het altijd moeilijk om op een dergelijke vraag te kunnen antwoorden. Liever zou ik persoonlijk met jullie spreken. Het blijft zo toch maar op een afstand. Om elkaar voldoende te kunnen begrijpen zou het goed zijn om met elkaar persoonlijk over deze dingen te spreken. Maar nu ligt de vraag voor mij en wil ik daar graag op ingaan. Het is voor jou heel bijzonder, wat je hebt meegemaakt. Je mag geloven, dat de Heere in jou is gaan werken en je tot geloof gekomen bent. Je bent er vast van overtuigd dat het echt in je leven is. Het is daarom een hele teleurstelling en het werpt een schaduw over je gevoelens, nu je vriendin dat niet kan overnemen.

Nogmaals ik ben blij en dankbaar, dat jullie met deze zaken bezig zijn en dat jullie deze dingen met elkaar bespreken. Wees er blij om dat je een vriendin hebt die niet dadelijk je de handen oplegt en tegen je zegt dat het wel goed met je zit. Dat kan voor jou wel een domper leggen op je beleving van de last van de zonde die je had en de vergeving die je daarop mocht ondervinden. Wees er blij om, dat je vriendin je indringende vragen stelt ten aanzien van de ervaring van je bekering en vergeving van zonden. Het is goed om jezelf te onderzoeken, of je op de goede weg bent. Het is zeker van het allergrootste belang om je leven en je bekering te toetsen aan het Woord van God. Niet wat mensen ervan zeggen of wat je er zelf van vindt, is doorslaggevend, maar wat God ons in Zijn Woord voorhoudt. Als het goed is, moet je je bekering in de Bijbel kunnen terugvinden.

Het is mogelijk dat je vriendin vanuit een bepaald schema redeneert, maar het kan ook zijn, dat zij vanuit hartelijke liefde tot jou je wil wijzen op dingen die volgens haar niet in overeenstemming zijn met het Woord van God. Ik ken jullie niet. Maar als ik dit zo lees, dan denk ik: je vriendin wil eerlijk met je omgaan. Ze geeft eerlijk haar mening over wat je haar verteld hebt. En liefde kenmerkt zich toch in een open verhouding. Het is ook mogelijk dat zij het afmeet aan een bepaalde patroon waaraan een bekering moet beantwoorden. Dan schrijven we de Heere eigenlijk de weg voor, waarlangs Hij ons moet bekeren. Dat kan een belemmering zijn onszelf en elkaar. Maar daar ga ik niet vanuit.

Ik heb geen reden om te twijfelen aan de oprechtheid van hetgeen je in je vraag voorlegt. Trouwens wij zijn geen hartekenners en wij moeten afgaan op wat iemand zegt of schrijft. Wat mij opvalt is, dat je een paar keer schrijft over wat je gevoelde. “Ik voelde mijn zonden op mijn hart drukken en ik voelde dat nadat ik gebeden had gelijk de last van mij verdwijnen. Ik voelde ook, dat Jezus voor mijn zonden gestorven was”. Nu gaat het geloof niet buiten het gevoel om, maar het geloof gaat niet op in het gevoel. We belijden niet: ik gevoel de vergeving der zonden, maar ik geloof de vergeving der zonde. Het komt in de eerste plaats aan op het geloof. Er kunnen in ons leven allerlei gevoeligheden en ervaringen liggen, die slechts het gevoel raken en geen werk van de H. Geest zijn. Vraag toch of de Heere het in je leven bevestigen wil. Dat we op verkeerde gronden onze bekering kunnen bouwen blijkt wel uit de gelijkenis van de wijze en dwaze bouwer. Er zullen er in die dag zijn, die zullen zeggen: “Heere, Heere, we hebben in Uw Naam geprofeteerd, in Uw Naam duivelen uitgeworpen, in Uw Naam vele krachten gedaan, maar tot wie de Heere zal zeggen: Ga weg van Mij, Ik heb u nooit gekend”. Daarom is het zaak om onszelf voor Gods aangezicht te onderzoeken, of we in het geloof zijn.

De Heere Jezus in de gelijkenis in Joh. 15 zegt: “Wie in Mij blijft, draagt veel vrucht”. Het zijn in Christus moet uitkomen in het blijven in Christus. Het komt in de vruchten openbaar. Dat zijn geen vruchten van onszelf maar gewerkt door de Heilige Geest. Ik kan begrijpen, dat als je Gods genade in je leven ervaart, je alles wel zou willen doen om het aan anderen te vertellen. Prachtig dat het in je hart is! De liefde van Christus dringt ons om er anderen ook mee bekend te maken. Spreek maar veel goeds van die Heere. Paulus moest het ook ondervinden: “het begeren is wel bij mij, maar het volbrengen vind ik niet”. Want wat brengen we ervan terecht. Toch hoop ik, dat je die Koning anderen veel mag aanprijzen. Maar we moeten het in ons leven wel leren: “Zonder Mij kunt gij niets doen”.

Praat er veel met je vriendin over. Leg het Woord van God ernaast. Laat het jullie gebed zijn: “Maak in Uw Woord mijn gang en treden vast”. Als het werkelijk het werk van de Heilige Geest is, dan wil je ook eerlijk behandeld worden en dan kan het een stootje verdragen. Dan zal de Heere het in jullie leven bevestigen en zul je met des te meer vreugde en vastheid je levensweg vervolgen.Van harte hoop ik, dat jullie samen die weg mogen gaan, dan zal het nauwer aan elkaar verbinden. Gods zegen toegebeden op jullie weg door het leven.

Ds. B. de Romph

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. de Romph

• Geboortedatum:
  17-07-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Noordeloos
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven