Smartphone en WhatsApp in kerk en school
Ds. W. F. 't Hart | 4 reacties | 17-01-2023| 07:57
Vraag
Hoe kan het dat zoveel reformatorische scholen en kerkclubs de jongeren onder de zestien jaar vragen (nou eigenlijk dwingen, vereisen) deel te nemen aan WhatsApp-groepen, terwijl de minimum leeftijd om deel te mogen nemen in Europa zestien jaar is. Liegen zij allen dan dat ze al zestien jaar zijn?
Waarom zijn er zo weinig mensen die nog zonder smartphone en WhatsApp leven? Iedereen gaat er vaak blindelings in mee. Continue wordt tegen onze tieners (zonder smartphone) gezegd door volwassenen: “Ik kan dit niet naar je sturen want je hebt geen WhatsApp.” Of: “Wist je het niet, ik had het in de appgroep gezet... Sorry, vergeten email te sturen of te bellen.”
Graag een antwoord van een HHK-predikant.
Antwoord
Beste vraagsteller(s),
Uw vraag vraagt al enige tijd om een antwoord. Hierbij een poging. Ik heb wat zitten googelen en inderdaad is de minimumleeftijd voor het gebruik van Whatsapp 16 jaar. Ik kwam echter ook tegen dat jongeren die nog geen 16 zijn onder ouderlijk toezicht alsnog gebruik kunnen maken van Whatsapp. Hoe jongeren dat regelen, is de verantwoordelijkheid van de ouders van deze jongeren en niet van school of een catecheet.
Het is lastig om de vraag te beantwoorden waarom er nog maar zo weinig mensen zijn die zonder smartphone en Whatsapp door het leven gaan. Om een kleine duiding te geven, zal dat voornamelijk te maken hebben met de levensstandaard in het Westen. Een smartphone hoort inmiddels bij de basisleefomstandigheden. Hoe mensen erin meegaan, zouden we aan hen moeten vragen. Ik merk in de vraagstelling op dat het gaat over allerlei veroordelende algemeenheden, waar ik niet zoveel mee kan.
Ik denk dat het belangrijk is om met onze gezinnen en kinderen begeleid de confrontatie aan te gaan. Wie zijn kinderen met alle geweld weghoudt van zaken die in de wereld gemeengoed zijn, loopt uiteindelijk het risico op allerlei uitwassen op verschillende gebieden. Het gebed of de HEERE die begeleide confrontatie zegent, is daarbij een heel machtig wapen.
Als ik probeer te achterhalen wat uw gevoelens achter deze vraag zijn, heb ik de indruk dat u zich niet gezien weet of minder gezien weet door de plaatselijke dominee. Het lijkt me goed om met hem daarover in gesprek te gaan. En samen te zoeken naar eventuele oplossingen.
Hoe ik zelf omga met jongeren die nog geen smartphone hebben, is als volgt. Het komt soms voor dat er een oudere broer of zus in dezelfde catechisatiegroep zit, die wel in de groepsapp zit. Dan is diegene de persoon die het huiswerk doorgeeft aan hem/haar die geen smartphone heeft. Is zoiets niet aan de orde, dan stuur ik moeder/vader het huiswerk door via de app. Wat ook kan, is dat u uw zoon/dochter zelf verantwoordelijk maakt om het huiswerk dat meegegeven wordt, laat noteren in een schrift. Een laatste mogelijkheid die ik zie, waarbij ik ervan uitga dat u de plaatselijke kerkbode van a-z leest, is dat u uw dominee vraagt het huiswerk in de kerkbode te plaatsen. Overigens, ik ken uw situatie niet en mocht u geen eigen dominee hebben, dan leest u daarvoor in de plaats ouderling/catecheet/of wie ook maar de catechisatie geeft.
Wanneer deze info gaat over het jeugdwerk, geldt hetzelfde: laat het in de kerkbode noteren en laat het ’s zondags kort (!) afkondigen, zodat iedereen het weet.
Hopelijk heb ik zo wat handvatten geboden. Veel wijsheid gewenst in het opvoeden van uw kinderen!
Hartelijke groeten,
Ds. W. F. ’t Hart,
Zwartebroek-Terschuur-Voorthuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. F. 't Hart
- Geboortedatum:16-08-1990
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Zwartebroek-Terschuur-Voorthuizen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Normaliter zeg ik: Stuur een mail (vooral bij documenten, daar doe ik niks mee op mijn telefoon). En ja, ik ben een aantal keer vergeten door mensen. Dan moet ik er zelf achteraan, of ik mis een mededeling. Ik vind het fijn om niet 100% verbonden te (moeten) zijn. Ik ben aanspreekbaar dus dat kan ook nog steeds. De nadelen neem ik voor lief. Ik sta achter mijn keuze. In het begin was het even wennen/moeilijk maar na een tijdje stappen mensen in mijn omgeving dan over op andere middelen.
En al die online abonnementen, accounts, profielen. Wat hebben we nu echt nodig? Nog zoiets: Tegenwoordig met betalingen. Contant geld is uit. "Stuur maar een verzoek/tikkie". Zelfs van mensen die al meerdere keren een overboeking hebben gedaan en mijn rekening kennen, hebben nu ineens een linkje (van een tussenpartij) nodig terwijl het in hun adresboek staat. Ik wil geen linkjes aanmaken voor zoiets, tenzij het vreemden zijn (eenmalig hoef je je rekening niet te delen). Ook qua administratie is dat lastiger als ik iets wil terugzoeken op naam.
Er is onbegrip en verwarring omdat je niet meedoet. Maar denk aan bijv. veiligheid, privacy en onafhankelijkheid. Of de kosten en/of eenvoud. Lees en zoek voor de aardigheid eens op wat ze allemaal met je data (kunnen) doen en welke risico's je neemt.
Laat je kinderen daarin meegaan? Waar veiligheid en gegevens op het spel staan? 1 foutje met een spam mail met een linkje erin, een virusbestand of een neppe website en ze worden gechanteerd met hun gedeelde gegevens, of misbruiken je foto's. Zelf niet meer bij je eigen gegevens kunnen en geld moet betalen om het niet kwijt te raken. 1 foutje en je gaat kapot omdat iedereen iets van je weet wat privé is maar openbaar is geworden. Of dat ze zoveel gegevens hebben dat ze je kunnen bedriegen, van je stelen en/of op jou naam allerlei zaken doen. Of dat je gegevens door een lek zijn verkocht aan meerdere criminele organisaties. Reken maar dat je gestrest en bang bent als iemand ineens meer informatie heeft en weet over jou dan je eigen vrienden en familie.
Op straat krijgen sommigen er ook al last van. Waar je al rekening moet houden of aanpast om niet op te vallen. Zelfs zonder telefoon zijn er zoveel smartphones en camera's die je filmen en je online zetten. Als je buiten in een vervelende situatie terechtkomt en anderen graag 'likes' en aandacht willen. Er zijn meer dan genoeg voorbeelden waarin het mis kan gaan. Als je het pas begrijpt wanneer je in die situatie zit dan ben je te laat.
En dit alles kan dus gebeuren via iets als 'whatsapp'. Ik heb veel meegekregen op dat gebied en in een paar situaties erger kunnen voorkomen. De risico's zijn tegenwoordig alleen maar toegenomen. Vroeger als kind leek het nog leuk en vrij onschuldig, helaas zijn die 'vrije' tijden grotendeels voorbij.
Ik kan me nog goed herinneren dat we thuis geen telefoon hadden. Dat werd pas lastig toen de overgrote meerderheid van familie en vrienden dit wel had. Gelukkig werd de financiële situatie in ons gezin wat beter en kregen we ook telefoon.
Wij hebben in de gemeente een gebedsapp, daar komen niet alleen gebedspunten aan de orde, maar ook dingen die ons geraakt hebben of iets over de preek, wat zou daar mis mee zijn?
Ja, je kunt er ook allerlei onzin op posten, naar dat kan ook op een verjaarsvisite of door de telefoon, ik begrijp de vraag echt niet.
Niet iedereen wil in een groep vanwege de onrust die het kan geven, ieder in zijn eigen waarden laten toch?
