Niet normaal behandeld door ouders

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 30-11-2022| 08:03

Ik word niet normaal behandeld door mijn ouders. Ik word vergeleken met mijn broer. Ik kan niks goed doen, zelfs in de kleine dingen. Afspraken bij de huisarts worden zomaar voor mij gemaakt. Al mijn keuzes worden als foutief bestempeld. De Bijbel wordt wel gelezen, maar alleen eert uw vader en uw moeder wordt maar voor mijn voeten gegooid. Ik word geïsoleerd van iedereen en men probeert mij depressief te maken. Niemand neemt mijn hulpvraag serieus. En nu?

Beste vraagsteller,

Nou, ik vind je hulpvraag wel degelijk serieus, zeer serieus zelfs! En ik zou best eens met je willen praten. Helaas gaat dat niet zomaar, omdat ik geen idee heb wie je bent en waar je woont. Ik probeer dus eerst maar een soort van antwoord aan je terug te schrijven. Waarmee ik het moet doen met de woorden die jij hebt geschreven. Best wel een korte brief, maar er zit ongetwijfeld een lang verhaal achter. Zin voor zin dan maar.

“Ik word niet normaal behandeld door mijn ouders”, roept bij mij vragen op als: wat is normaal en door je beide ouders, dus vader èn moeder? Het is meestal goed dat ouders één lijn trekken, maar voor jou hoop ik dat je tóch bij je vader of je moeder steun kunt zoeken!  Je wordt vergeleken met je broer, die dan waarschijnlijk heel knap is, het goed doet op school en in alles naar je ouders luistert/doet wat zij willen. Ziet of merkt hij die vergelijkingen ook en wat doet dat met hèm? Is er geen mogelijkheid dat juist je broer voor je opkomt, want je bent níét hetzelfde, zelfs niet al zou je een eeneiige tweeling zijn (wat ik niet vooronderstel)? Juist als hij ‘alles’ (wat héél veel is!) goed doet, kun jij inderdaad ‘niks’ meer goed doen. En dat vóélt zeer zeker als héél veel! Zo lijkt het voor jou. Maar schrijf eens een en ander voor jezelf op, misschien ontdek je dan dat ‘alles’ of ‘niets’ niet kán kloppen. Tenminste, ieder mens heeft toch unieke gaven, talenten, mogelijkheden en beperkingen?
    
Dit vind ik een lastige zin: “Afspraken bij de huisarts worden zomaar voor mij gemaakt”: waarom en waarvoor? Misschien moet je juist bij de huisarts zijn om eens te praten over de situatie thuis. Misschien moet je juist die kans grijpen om úit de situatie te komen! Juist als ik de volgende zin lees: “Ik word geïsoleerd van iedereen en men probeert mij depressief te maken”! Kom voor jezelf op en gá naar die dokter, misschien met een andere ‘boodschap’ dan waarmee je wordt gestuurd! Stel, dat een van je ouders meegaat naar de dokter en je niet vrijuit kunt praten (ik weet immers niet hoe oud je bent of waarvoor je naar de dokter wordt gestuurd) schrijf dan een briefje dat je (ongezien) afgeeft, of eventueel een verwijzing naar deze vraag via Refoweb.
 
Over het maken van je keuzes kan ik niets zeggen omdat ik helemaal niet weet om wat voor keuzes het gaat, maar nóóit iets goed doen moet inderdaad heel erg moeilijk zijn.
 
En dan nog “eer je vader en je moeder”: klopt het als ik zeg, dat je ouders denken dat het om ‘gehoorzaamheid’ gaat? Dat is maar een klein déél van wat de Bijbel hierover zegt, want het is nog niet de helft van een Bijbeltekst! Het gaat veel meer: om wederzijds respect en het leren van ouders aan kinderen om liefhebbende, sociaalvaardige, verantwoordelijke mensen te worden. Je ouders voeden jou en je broer op met de beste bedoelingen, dat doen alle ouders, daarvan ben ik overtuigd! Maar helaas gaat het niet als vanzelfsprekend goed. Ouders hèbben gezag, wat ouders ‘verdienen’ door hun gedrag (ouderlijk gezag is de juridische term), dat soms -om welke reden dan ook- verandert in mácht. Dikwijls door ónmacht, maar ook doordat genoemd Bijbelgedeelte geïnterpreteerd wordt als gehoorzamen in plaats van als elkaar respecteren. Ofwel, kort gezegd: gezag krijg je, macht neem je. En daar gaat het dus soms mis... derhalve: daar waar jij dreigt vast te lopen is het heel goed om hulp te zoeken. Als dat thuis niet lukt zoek je het elders: om te beginnen bij je huisarts. Naar een vertrouwenspersoon op school of in de kerk zou ook een goed uitgangspunt kunnen zijn.

Je hebt nu een brief geschreven: dat is de eerste stap. En ik zou je willen aanmoedigen om ook de bovenbeschreven volgende stap(pen) te gaan zetten! Maar mogelijk is een gesprek met je ouders, of het laten lezen van jouw vraag en mijn reactie ook een goede stap! Je mag natuurlijk ook opnieuw naar Refoweb schrijven!

Ga met God, 
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1541 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven