Heimwee naar de stad

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 05-02-2005| 00:00

Vraag

Wij zijn een jong getrouwd stel met een zoontje van twee jaar, mijn man woonde in een dorp, ik in een stad. Na ons trouwen zijn we in het dorp van mijn man gaan wonen. We zijn nu drie jaar getrouwd en ik ben nog steeds niet gewend, heb veel heimwee en verlang terug naar de stad. Ik vind dit moeilijk want voor ons zoontje is het hier natuurlijk veel prettiger en mijn man is ook absoluut geen stadsmens. Ik weet nu niet goed meer wat ik moet doen, ik heb geen leven zo.

Een jaar lang geen advertenties zien op Refoweb?

Antwoord

Tja, dat lijkt een lastig parket! Maar je vraag/opmerking is nog wel erg open zo. Wat mis je? Zijn er alternatieven te bedenken waardoor je (evt. samen) daar wel aan tegemoet kunt komen? Hoe open zijn jullie samen over de verschillende manieren waarop jullie hierin staan? Je merkt het al: ik heb de neiging eerst allerlei tegenvragen te stellen zodat de situatie wat duidelijker wordt.

Het lijkt mij goed als jullie er samen eens voor gaan zitten en in alle rust eens gaan bespreken welke behoeften er zijn: Wat is goed voor jou? Wat is goed voor je man? Wat is goed voor jullie gezin/gezamenlijk? Hoe gaan jullie ervoor zorgen dat je zorgvuldig met die verschillende behoeften omgaat? Wat willen jullie nu echt met elkaar en hoe proberen jullie daarin dienstbaar te zijn aan elkaar? Het is natuurlijk te gemakkelijk om te constateren dat de één een stadsmens is en de ander niet. Het schept verplichtingen naar elkaar toe en de vraag is hoe jullie gaan proberen die te ondervangen. Kan het ook zo zijn dat jullie te absoluut zijn wat betreft je standpuntinname? Vandaar ook mijn eerdere opmerking: wat willen jullie met elkaar als gezin en hoe kan en moet dat gerealiseerd worden?

Is het een idee om te verhuizen naar een dorp dichtbij een stad?

Kortom, het lijkt mij dat jullie heel serieus allerlei afwegingen moeten maken waar je in elk geval ook goed de tijd voor neemt. Dit soort dingen hebben tijd nodig om te rijpen. Het lijkt mij echter ook belangrijk dat je bij elkaar en bij jezelf constateert dat de dingen niet groter en moeilijke gemaakt worden dan ze zijn. Daarom is het ook goed om elkaar nog eens diep in de ogen te kijken en te bevragen wat jullie nu primair tot gelukkige mensen kan maken en welke zaken daarin secundair zijn.

Veel wijsheid gewenst!

Drs. Els van Dijk

Lees meer artikelen over:

heimwee

tweeten

mailen

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

Geboortedatum:
28-01-1956
Kerkelijke gezindte:
Christelijk Gereformeerd
Woon/standplaats:
Veenendaal
Status:
Actief

213 artikelen

Bijzonderheden:

Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.

Bekijk ook:

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven

Meer artikelen van dit panellid

Geen reacties

Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

(...) Ook doet ze eigenlijk nooit iets uit zichzelf als het gaat om een zoen of een knuffel. Ze zegt dan dat ze dan het idee heeft dat ik het raar vind. (...)

Ik ben een jongen van 18 en heb ruim een jaar verkering met een meisje van 16 jaar. Het is een lieve meid, maar erg verlegen. Als we iets moeten uitpraten zegt ze maar weinig. Daar heb ik last van. Ik...

Geen reacties

05-02-2008

Judas niet nodig

Waarom was het nodig dat Judas, Jezus verried? Er staat toch dat iedereen wist wie Jezus was? Dan hadden ze Hem toch ook wel zonder Judas kunnen oppakken?

Geen reacties

05-02-2004

Afwijzende reacties op coming out

Aan ds. IJsselstein. Ik ben de vragensteller van 'Bemoeienis of straf van God'. Op uw advies heb ik contact gezocht om hier over te praten en heb daarna contact gezocht met de plaatselijke Gereformeer...

Geen reacties

05-02-2021