Geen persoonlijke geloof

Ds. A.A. Egas | Geen reacties | 13-10-2022| 09:31

Aan een dominee van de CGK (Bewaar het Pand). Al langere tijd denk ik veel na over het geloof en dan vooral over mijn persoonlijke geloof. Dat is er namelijk niet en ik weet dat ik zo niet voor God kan verschijnen. Ik loop tegen zoveel dingen aan. Tegen mijn eigen onwil en onverschilligheid, maar ook tegen sommige onderwerpen zoals de uitverkiezing en vooral ook de verhouding tussen het werk van God en het zelf doen/geloven. Ik besef dat er een wonder moet gebeuren in mijn leven, namelijk dat ik van dood levend gemaakt moet worden. Ik voel me echt net zo dor als die doodsbeenderen in de vallei, er is geen beweging in te krijgen. Soms ben ik wel geraakt door de prediking, ook is er wel eens een verlangen om een kind van God te zijn.

Echter zit ik zo vast aan alle zonden en ik besef niet hoe erg die zijn en hoe groot mijn schuld is. Soms probeer ik verkeerde dingen te laten, maar ik geef zo snel weer toe en voel me dan zo'n slappeling. Ik word vaak ook zo moedeloos als ik om me heen kijk en er bijna niemand is die zichzelf een kind van God durft te noemen. Dan denk ik: waarom zou God het dan wel bij mij doen en bij al die anderen niet? Maar ik kan zo niet verder leven met een leeg en oppervlakkig geloof, dat is namelijk geen geloof. Ik kan niet mijn hele leven in de kerk zitten en wachten tot er ooit iets gebeurt. Ik vind het allemaal zo lastig en word soms zo moe van al dat getob dat ik er niet meer over na wil denken.

Moet ik dan echt maar afwachten tot God gaat werken in mijn leven? Ik probeer mezelf voor ogen te houden dat het niet Zijn schuld is dat ik onbekeerd ben. Maar wat kan ik dan doen dat ik wel bekeerd word? Ik kom er gewoon niet uit. Ik hoop dat u mij advies kunt geven. 

Een jonge vrouw.

Beste jonge vrouw,

Vlucht, vlucht, vlucht...  tot de Heere Jezus. Dat waren de eerste woorden die bij mij opkwamen toen ik je brief las. Je worsteling is zo herkenbaar. Ik denk dat velen zich in je lange brief zullen herkennen, dat ze dezelfde ervaringen met jou delen. De geschiedenis van de bloedvloeiende vrouw is zo heerlijk voor jou om na te volgen. Wat heeft die vrouw, net als jij, wat afgetobd. Ze was ernstige ziek, maar gelukkig ze had nog geld en artsen. Maar helaas...  noch haar geld noch de artsen konden haar helpen. Haar geld raakte op en de artsen wisten er geen raad meer mee. Wat een nood voor die vrouw: wie kan mij nu nog helpen? En dan staat er dat verlossende woord: “Deze van Jezus horende.” Ze mocht horen dat Hij deed wat niemand kon: hopeloze gevallen redden. Daarvoor is Hij naar deze wereld gekomen: Om te zoeken dat verloren is. Geloof jij dat?

Inderdaad kunnen er onderwerpen zijn die je in verwarring kunnen brengen. Je noemt de uitverkiezing. Daar is natuurlijk heel veel over te zeggen, maar als er één ding duidelijk is, dan is het wel dit: God heeft Zijn uitverkiezing niet geopenbaard om voor jou een muur te metselen waardoor jij niet bij Hem zou kunnen komen, maar alleen tot troost van Zijn kinderen dat Hij ze lief heeft met een eeuwige liefde. Je zou daarvoor eens rustig moeten lezen de Dordtse Leerregels, hoofdstuk 1, paragraaf 12. 

Je hebt het over de verhouding tussen Gods verkiezing en jouw verantwoordelijkheid. Dat is inderdaad ook een spannende zaak. Daar is veel discussie over. Misschien heb je wel gelezen van de briefwisseling tussen ds. A. Kort en ds. G. A. van de Brink. Jammer dat we zo langs elkaar heen kunnen praten. Want ten diepste gaat het om die ene zaak: God roept jou ernstig en welmenend om tot Hem te komen (lees maar in de Dordtse Leerregels 3, paragraaf 8). Wat zegt God van Zichzelf? Zullen we samen lezen Psalm 86 vers 5: “Want Gij HEERE, zijt goed en gaarne vergevende en van grote goedertierenheid allen die U aanroepen.” Heel rijk wat er letterlijk in het Hebreeuws staat van God: Een gaarne Vergever, een gaarne Kwijtschelder (zie de kanttekeningen). Zou dat niet waar zijn? Liegt God dat Hij jou niet je zouden zou willen vergeven, als jij Hem daarom aanroept? Het is toch immers Zijn liefste werk. Hij betaalde daarvoor de hoogste prijs: Zond Zijn Zoon, Die mens werd en de vervloekte kruisdood stierf. Spreekt daaruit niet Zijn onbegrijpelijke liefde tot zondaren? Heel Gods Woord is toch een lokroep om tot Hem te komen. “Opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap tot wie Hij wil en wanneer Hij wil; door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en geloof.” Ook jij wordt zo steeds door de Heere geroepen: "Zie Ik sta aan de deur en klop..."

Je schrijft: “Echter zit ik zo vast aan alle zonden en ik besef niet hoe erg die zijn en hoe groot mijn schuld is. Soms probeer ik verkeerde dingen te laten, maar ik geef zo snel weer toe en voel me dan zo’n slappeling.” Lees eens even mee wat er staat in Romeinen 7 vers 9, waar Paulus zegt: “...doch ik ben gestorven.” Wat bedoelt hij met die woorden? De kanttekeningen leggen dat zo duidelijk uit: “Ik ben in mijn gemoed overtuigd dat ik midden in de dood lag en heb de moed verloren om door de gehoorzaamheid van de wet behouden te kunnen worden.” Laat die hoop met Paulus maar varen. Probeer niet langer jezelf te verbeteren en op te knappen. We kunnen het niet en willen het niet. En dat is nu onze eigen schuld. Keer daarom met berouw tot God terug, erken je zonden en schuld voor Hem met David in Psalm 32. Laat je troosten door het heerlijk evangelie, dat er nu doen aan is voor de grootste der zondaren. Laat je niet weerhouden tot Hem te gaan, omdat je weinig anderen ziet die zich een kind van God durven noemen. Dat is een strik van de duivel. Elia dacht ook dat hij alleen nog maar geloofde, maar de Heere zei tot hem dat Hij er nog 7000 had die de knie van voor Baäl niet gebogen hadden. Hoor toch wat Paulus zeg: “Zo zijn wij dan gezanten van Chrisuswege, alsof God door ons bade, wij bidden u van Christuswege, laat u met God verzoenen.”

Vanmorgen las ik in het dagboek van Octavius Winslow “Avondgedachten” een hele troostvolle uitleg over de woorden van de Heere Jezus in Johannes 8 vers 12 “Ik ben het Licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.” Ik werd er zelf door getroost en moest gelijk aan jouw vraag denken en ben die toen gelijk gaan beantwoorden. Maar wat ik las wil ik toch heel graag aan jou doorgeven, opdat je er moed uit mag putten en geloven dat de Heere ook naar jou omziet. Lees het maar aandachtig en bidden door!

“Mijn beste lezer, zoekt u dat leven? Verlangt u ernaar, hijgt u ernaar? Weet dan dat Hij, Die deze begeerte in uw ziel heeft gewerkt, Zelf het leven is waar u naar zoekt. Dat zuchten van uw hart, dat hunkeren van uw ziel, dat zoeken naar God of u Hem tasten en vinden mocht, is de eerste zachte hartslag van een leven dat nooit zal sterven. Ook al is de hartslag flauw en afwisselend, zwak en onregelmatig, toch is het het leven van God, het leven van Christus, het leven van heerlijkheid in uw ziel. Het is de zaailing, de kiem van de onsterfelijke bloem; het is de zonneschijn van de dageraad van een eeuwige dag. De woorden waarmee wij u begroeten zijn: Deze ontvangt de zondaars. Het is de enige passende begroeting. O, wat een heerlijke boodschap! Wat een gezegende woorden! Ja Hij ontvangt de zondaars, de laagste, de armoedigste, de meest verachtelijke. Hiervoor gaf Hij de plaats van de hemelse zuiverheid en heerlijkheid op, om te gaan leven te midden van de zondige en vernederende gebeurtenissen op aarde. Hiervoor verliet Hij de schoot van de Vader om aan het kruis te sterven. Hiervoor leefde en werkte, leed en stierf Hij. Deze ontvangt de zondaars! Hij ontvangt ze, ongeacht wie of hoe of wat zij zijn, wat hun karakter is of waar zij wonen. Er is geen beperking aan Zijn vermogen om hun vergeving te schenken, net zoals er geen beperking is aan de volkomenheid van Zijn verzoening of aan het medelijden van Zijn hart dat de zondaar doet smelten. Vlucht dan tot Jezus, de Gekruisigde. Ga tot Hem met uw zonden, die zo rood zijn als scharlaken en karmozijn en Zijn bloed zal u witter wassen dan sneeuw. Ook al zijn ze als wolken vanwege hun donkerheid of als het zand dat aan de oever van de zee is in menigte, Zijn genade kan ze allemaal wegnemen. Kom met de beschuldigingen en de kwellingen van een schuldig geweten, kom met de smart en het toegeven van een gebroken hart, kom met het verdriet van iemand die achteruit gegaan is in de genade en met de belijdenis van de verloren zoon. Jezus staat nog klaar om u te ontmoeten met de hoopgevende woorden: Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. - Bekeer u dan tot den HEERE, Zo zal Hij Zich uwer ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk.” 

Beste jonge vrouw, is dat niet een heerlijk en troostvol woord: “Deze ontvangt de zondaars...”

Met een hartelijke groet en Gode bevolen,
Je ds. A. A. Egas

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Egas

• Geboortedatum:
  30-05-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Damwoude
• Status:
  Actief

87 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven