Ernstige psychische problemen beïnvloeden geloofsleven

Ds. P.C. van Keulen | 3 reacties | 30-09-2022| 11:27

Ik ben een jongeman van 30 en ik kamp al vier jaar met een depressie en PTSS. Dit door gebeurtenissen in het verleden: geslagen als kleuter, gepest op zowel de basis- als middelbare school, grensoverschrijdend gedrag door meerdere personen, op meerdere momenten in mijn leven een verkrachting. De klachten zijn heftig, zo automutileer ik mezelf dagelijks en heb ik ook regelmatig suïcidale gedachten. Hiervoor ben ik in behandeling bij een GGZ-instelling.

Er is door mijn ‘ziek zijn’ veel veranderd in mijn leven. De dingen die ik eerst leuk vond, daar zie ik nu niets meer in. Maar het ergste is: ook mijn geloof is veranderd, of beter gezegd ‘verwaterd’. Voordat ik klachten kreeg was ik veel met het geloof bezig. Ik voelde me aangesproken door bijvoorbeeld preken, of als ik de Bijbel las of door muziek die ik hoorde. Ik voelde me echt gedragen door God, ook als ik moeilijke dingen meemaakte zoals ik die in het begin heb opgesomd en ik dat in mijn gebed bij Hem neerlegde. Ik ging ook graag naar concerten om God te loven. Ik ging naar Bijbelstudieweekenden, deed mee aan een evangelisatieproject vanuit mijn kerkelijke gemeente in een achterstandswijk en ik heb zes zomers lang meegedaan aan een campingevangelisatieproject. Dit uit het verlangen om te willen delen met mensen hoe het is om een relatie met God te hebben en dat dit je leven radicaal verandert.

Nu is hier niets meer van over. Als ik bid lijkt de hemel gesloten. Als ik Bijbel lees zijn het dode letters en ook muziek doet me niets meer. Ook evangelisatie zou ik nu niet kunnen. Ik heb het gevoel dat ik de mensen dan voor de gek zou houden. Het voelt alsof het meest dierbare wat ik had me is afgenomen. Ik blijf het ook proberen om bijvoorbeeld de Bijbel te lezen, maar telkens loop ik hier tegenaan en dat is dan heel erg confronterend. Kunt u tips geven om hiermee om te gaan? Ik ben ten einde raad en voel me ontzettend machteloos.

Beste vragensteller,

Welk een heftig verleden geef je in jouw vraag weer. En nu kamp je al vier jaar met een depressie en PTSS, is er automutilatie en zijn er regelmatig suïcidale gedachten; het is goed om te lezen dat je hiervoor in behandeling bent en je met professionele hulp wordt bijgestaan. Hierbij geef je ook weer wat het leven vanuit het geloof voor jou betekende en hoe je van daaruit bezig mocht zijn in diverse activiteiten, maar ook dat er niets meer van over is.

Ik wil vooropstellen dat vaak in depressieve omstandigheden je veel dingen somber inziet en dit ook zijn weerslag kan hebben op je geloofsbeleving en het geloofsleven. Niet dat jij je daar maar bij neer moet leggen, maar wel erkennen dat het nu (even) zo is. Je bent ten einde raad, je voelt je zo machteloos en hoe daar nu mee om te gaan?

De dichter van Psalm 42 in zijn diepte, in zijn moeilijke situatie, sprak zichzelf moed in, juist ook met het oog op het verleden waarin God hem tot hulp en sterkte is geweest, die net als jij kon zeggen dat hij zich gedragen wist door God, ook toen het zo moeilijk was, wat was God zijn rots en sterkte. En zo, met het oog daarop, sprak hij tot zichzelf: “Hoop op God.” Je kunt de moed haast verliezen, maar laat Hem met Jacob maar niet los, tenzij Hij je zegent! De hemel kan gesloten lijken, maar toch, hoop op God, hoe moeilijk dat misschien ook is, laat Psalm 42 je juist daarin bemoedigen!

Het voelt alsof het meest dierbare van je afgenomen is en ik begrijp wat je ermee bedoelt, maar is het ook écht afgenomen? Heeft God Zich dan écht teruggetrokken uit jouw leven? Je probeert Bijbel te lezen, ook al is het confronterend dat het voor jou als dode letters zijn. Door Gods genade kun je de Bijbel nog ter hand nemen, het levende Woord van God, het spreken van God in alle omstandigheden, dat is niet van je afgenomen!  Waar jij nu zegt: “Ik ben ten einde raad”, daar zegt Hij: “Bij Mij is raad”, alsook: “Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.” Waar jij nu zegt: “Ik voel me ontzettend machteloos”, daar zegt Hij: “Hun geeft Hij moed en krachten, die hopend op Hem wachten.”

Het zijn maar enkele teksten, maar laat ook deze jou mogen bemoedigen in het strijdperk van dit, van jouw leven. Neem zo je Bijbel maar veel ter hand, om juist ook door Zijn Woord bemoedigd te worden in jouw omstandigheden. En dan valt het niet altijd mee mogelijk om daarin te lezen, toch is het goed om het te doen, waarbij ik wil weergeven wat ik ergens eens las als het moeilijk is om daarin te lezen: “Lees dagelijks slechts één vers, bij voorkeur met uitleg daarbij uit een dagboek. Gods liefde is niet afhankelijk van de hoeveelheid hoofdstukken die worden gelezen en het aantal uren in gebed doorgebracht.”

Zie hierbij ook de wonderen die in het Woord ons beschreven worden, waarin Gods omzien naar ons mensen in Jezus Christus zich openbaart; we zien die wonderen bijvoorbeeld bij het volk Israël in die droge en dorre woestijn, waar God ook gaf wat nodig was en het volk van kracht tot kracht steeds voort kon gaan; zie het ook in de rondwandeling van de Heere Jezus hier op aarde, hoe gaf Hij in de diepste omstandigheden van het leven van mensen wat zij nodig hadden. Het mag van betekenis zijn voor ons geestelijke leven, maar ook voor onze tijdelijke omstandigheden. Nogmaals, hoop op God!

Wat kun je in jouw omstandigheden je ook eenzaam voelen, zelfs onbegrepen voelen. Daarom kan een luisterend oor en hart ook veel betekenen in zulke omstandigheden. In het vele werk dat je gedaan hebt heb je ongetwijfeld contact gehad met ‘medearbeiders’, misschien is er iemand met wie je (nog) een goede vertrouwensband hebt, om met hem of haar jouw noden eens te delen. God wil ook mensen gebruiken die je tot een hand en een voet kunnen zijn naast alle hulp die je al ontvangt vanuit de GGZ. Ook kan het goed en helpend zijn om met een ambtsdrager vanuit jouw gemeente contact op te nemen indien mogelijk, om van hart tot hart te spreken over de zaken die jou bezighouden, zeker op geloofsgebied.

Ik wens je heel veel sterkte toe en Gods zegen,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

140 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven