Intens verdriet en heftig verleden
C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 05-09-2022| 08:25
Vraag
Wat moet ik doen? Ik heb een verleden met incest. Ik vertrouw geen mensen, ook na al 20 jaar therapie niet. Ik verlang nog steeds naar liefde van een moeder, ook nu ik volwassen ben. Mijn vraag is hoe moet ik omgaan met zo’n moeilijk verleden en hoe ik naar God kijk is door mijn verleden ook beïnvloed. Ik voel mij zo intens alleen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Heel kort beschrijf je een intens verdriet en een heftig verleden. Je hebt al jarenlang therapie gehad en nog steeds zoek je naar moederliefde. Tja, hoewel ik je vraag “wat moet ik doen” goed kan begrijpen is een anonieme -schriftelijke- vraag niet de manier om je te een ‘goed’ antwoord te kunnen geven. Ik zou al zóveel vragen hebben om me maar enigszins een beeld te kunnen vormen van datgene wat je hebt meegemaakt... ja, ook van die 20 jaar therapie!
Het enige -maar ook dat is een vorm van alleen bezig zijn- dat ik je zou willen voorstellen is om alles op te schrijven. Of uit te tekenen, als je daar goed in bent. Soms helpt het (een beetje) en is het daarna weer min of meer mogelijk om vertrouwen in mensen terug te vinden. Zeer zeker is je beeld van God beïnvloed door wat je meemaakte, maar je kunt wél altijd bij Hem schuilen. Ook dáárin is een antwoord-op-papier niet de oplossing. Pastorale hulpverlening wens ik je toe, mocht je lid zijn van een kerk of gemeente. Blijf dus niet ronddolen, maar zóek de verbinding met andere mensen tóch door ook te praten!
Sterkte toegebeden!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het moeilijke is accepteren van het verleden. Je wilt nu graag contact en moet het daarom weer een nieuwe kans geven en iets proberen te doen. En dat is in het kort het antwoord, want alleen praten helpt niet.
Dan denk ik aan: Niet gelijk een hechte relatie met iemand opzoeken, maar algemeen beginnen. Niet 1 op 1. Zoals meehelpen in een groep bij activiteiten of taken in de kerk, denk aan een Bijbelkring. Of aanmelden voor een bijeenkomst van een stichting, een vereniging. Er zijn organisaties die uitjes organiseren om Bijbelse thema's te bespreken en waar je veel mensen kan ontmoeten in een fijne sfeer. Of met een groepsreis mee op vakantie gaan.
In contact komen met een groep mensen in een neutrale omgeving komt persoonlijk niet meteen dichtbij. En toch kan je diep met elkaar praten, genieten van het samenzijn op een plek waar iedereen op elkaar let.
Ik hoop dat je hier een weg in vind wat bij je past. Persoonlijk is het een taak van gebed en geduld. Nu is het nog een strijd, maar eens zal al je pijn en verdriet afgewassen worden.
