Het evangelie zonder kleine lettertjes (5)

Ds. G.A. van den Brink | Geen reacties | 15-08-2022| 13:21

Aan ds. Van den Brink, naar aanleiding van de lezing van “Het evangelie zonder kleine lettertjes”. Ten eerste hartelijk dank voor hetgeen wat u doet, u spreekt helder en zo bemoedigend vanuit het Woord. Dit geeft vertrouwen in God. Nu de vragen met daarbij enige uitleg.

In onze gemeente is ook altijd voorgehouden dat je wel bekeerd moet worden, maar dat God het je moet geven en je er dus veel om moet bidden. Je mag jezelf er niet te makkelijk bij rekenen en kan het niet uit jezelf, want dan kan het alsnog misgaan (ook al geloof ik dat de Geest in je werkt en ook dat je als kind van God Hem gaat liefhebben en Zijn geboden ook). Nu hoorde ik een tijdje terug in een preek dat dit vruchten zijn van de heiligmaking, dat je dit niet moet verwachten voor het tot geloof komen in Christus. Nu heb ik een lange tijd erg geworsteld of ik echt wel zo maar mocht aannemen dat Jezus voor mij gestorven is en of dat niet te makkelijk was vanuit mijzelf. Ik voelde me een misbruiker van Zijn genade, want met dat ik meer ging vertrouwen kwam soms zo de onwil tot het leven naar Gods geboden (het voelde als een gevangenis) en de on-liefde tot God omhoog. Alsof het mij alleen om de hemel ging en niet om hier op aarde te veranderen. Wel de voordelen van gered zijn, maar geen bekering. Dan ging ik weer twijfelen of ik wel echt Zijn kind was en echt geloofde, want dan zou ik toch wel lust krijgen in God en Zijn geboden? Geen liefde tot God hebben gaat zo recht tegen Hem in. Hoe kan Hij dan alsnog voor mij gestorven zijn? Mag ik dit dan wel aannemen?

Met deze gedachten bleef ik in een spiraal en dacht ik ook gelijk weer aan de woorden van mijn kerkverband: “Je kan het jezelf niet geven, je moet echt veranderd zijn. God zal het je bevestigingen in je hart.” Hoe zit het dan echt met tot geloof komen of tot Jezus komen? Kom je en moet je Hem dan je schuld belijden en zeggen dat je Hem als zaligmaker wilt? Is het dan goed? Moet jij God een bevestiging geven dat je Zijn kind bent? En als je die zekerheid hebt, mag je dan verder met de heiliging? Want vanuit twijfel komen er nooit vruchten. En wat is de verhouding van God (of Zijn Geest) tot je eigen verantwoordelijkheid? En wet en evangelie? Jezus zegt in veel teksten duidelijk dat het geloof alleen zaligmaakt. Toch lees je ook dat Hij zegt dat niet iedereen die Hem Heere Heere noemt, zalig zal worden. Maar die de wil van Zijn Vader doet. Hier lijkt de wet dan wel weer zwaarder te wegen? Hoe moet je dit plaatsen?

En over Efeze 2:8. Staat hier daadwerkelijk dat het geloof ook een gave van God is? Betekent dit dat je hier dus op moet wachten? Of staat er dat de genade een gave van God is, dat dit te verkrijgen is door geloof (wat je zelf moet gaan doen), omdat God ook oproept tot geloof en bekering. U schreef pas dat een oprecht geloof is, dat je niet alleen voor andere maar juist ook voor jezelf gelooft dat het evangelie voor jou (waar) is.

Op de momenten van vertrouwen in mijn leven, lijkt alles zo helder. Maar dan komt die twijfel soms weer en dan ben ik ook bang dat ik mezelf de dingen te makkelijk toe-eigen. Zoals de beloften dat God Zijn Geest zal zenden en rust zal geven. Hier wil ik in gaan staan, maar als dan de twijfel weer komt of de hoogmoedige gedachten, durf ik het mezelf niet meer toe te eigenen als onwaardig mens.

Beste vragensteller,

Je stelt heel veel vragen en dit wordt wel duidelijk: het is een warboel in je hoofd en je hart. Je zit (neem ik aan) al vele jaren in de kerk, maar al deze vragen zijn nog steeds onbeantwoord. Er zijn in de gereformeerde traditie heel goede antwoorden gegeven, te beginnen in de belijdenisgeschriften, maar de antwoorden zijn je onbekend. Bij een vraag als die van jou besef ik eens te meer hoe terecht de zorg is die ik in mijn lezing heb uitgesproken. 

Binnenkort komen er op Geloofstoerusting zes lezingen over het aanbod van genade in de Dordtse Leerregels (zie onder). Ik raad je dringend aan die lezingen te gaan beluisteren. Een deel van jouw vragen zal daarin aan de orde komen. Ook de vraag over de betekenis van Efeze 2:8.

Voor nu noem ik vooral het punt tussen geloof en heiligmaking. Het geestelijke leven begint met Christus te geloven (Joh. 1:12-13; 1 Joh. 5:12). En Christus geloven betekent: geloven dat Hij je zalig maakt, van begin tot eind. Van vandaag tot je laatste levensdag. Hij die het goede werk begint, zal het ook voleindigen (Fil. 1:9). De Zaligmaker bidt dat jouw geloof niet zal ophouden (Luk. 22:32).
 
Let dus heel goed op het verschil tussen geloven en beloven. Als je tot Christus komt, hoef je niet te komen met jouw belofte om heilig te gaan leven. Je komt juist tot Hem omdat Hij aan jou belooft om jou heilig te maken! Veel mensen maken er een soort ruilhandel van: als Christus mij de zaligheid belooft, beloof ik van mijn kant om mij in te zetten voor de heiligmaking. Zo is het niet: Christus is ons geworden tot rechtvaardiging én tot heiligmaking én tot een volkomen verlossing (1 Kor. 1:30). Geloven begint met ontvangen en geloven blijft ontvangen.

Vervolgens: de heiligmaking in dit leven blijft onvolledig. Je zult blijvend merken dat de oude mens er nog is (Rom. 7). Er is een strijd tussen vlees en geest (Gal. 5). Je doet niet wat je wilt (Rom. 7). Is de onvolmaaktheid van onze heiligmaking een reden om te denken dat ons geloof niet echt was? Nee; integendeel. Deze onvolmaaktheid moet ons niet brengen tot twijfel, maar moet juist een aansporing zijn om des te meer Christus te geloven. Want het verlangen om heiliger te worden, kan er alleen zijn als je ziet hoe onvoorwaardelijk Christus zalig maakt. Heiligmaking is geen tegenprestatie, maar dankbaarheid. En zonder zekerheid is er geen echte dankbaarheid.

Ik geef hiermee geen antwoorden op al je vragen. Liever spoor ik je aan om één bijbeltekst uit je hoofd te leren en die je voortdurend voor ogen te houden. Het is Joh. 3:17: “Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden.” Zolang jij God vooral als een veroordelende rechter blijft zien, blijft de verwarring bestaan. Alleen als je je richt op de Zaligmaker Jezus, word je van deze beklemming verlost.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

248 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven