Niet echt berouw gehad
J.W.N. van Dooijeweert | 53 reacties | 29-06-2022| 10:37
Vraag
Ik geloof in de Heere Jezus. Maar ik heb best erg gezondigd en heb daar ook niet echt berouw over gehad. Nu bid ik elke dag of de Heilige Geest krachtig in mijn hart wil gaan werken, maar als ik geen berouw heb over mijn zonden kan Hij toch niet komen? Dan heb je de Heilige Geest bedroefd. Dat maakt me moedeloos. Dan denk ik: God hoort mijn bidden om de krachtige werking van Zijn Geest niet eens. Ik heb namelijk Zijn Geest bedroefd. Heeft het dan wel zin om nog te bidden?
Antwoord
Beste vraagsteller, ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, maar ik ga je vraag veralgemeniseren. Waarom? Het is niet alleen jouw vraag, maar ook van honderden anderen. Wat zeg ik? Misschien wel van duizenden. Wij krijgen deze mengelmoes van vragen bijna dagelijks onder ogen. Bij de één is het heftiger dan bij de ander. Het loopt zelfs uit tot een noodkreet die we in één van de achterliggende weken kregen: “Ik trek het niet meer, help me toch, ik stik er in!” Dan kun je heel pastoraal vragen: “Waarin?” En dan steek je weer een heel dogmatisch antwoord af... En het helpt niemand iets! Daarom wil ik je vraag “in den brede” met je doornemen.
Wat is er toch aan de hand? Waardoor ontstaan deze vragen toch steeds weer? Heb je daar wel eens over nagedacht? Of blijf je steeds maar in hetzelfde kringetje rondtollen: “Mocht het nog eens gebeuren dat de Heere naar me om zou willen zien... Beste vriend, dat is al lang geleden gebeurd, net buiten Jeruzalem, op Golgotha. Daar heeft God Zijn Zoon geofferd in onze plaats.
Kom dat kringetje toch uit, dat kringetje van: ik wil bekeerd worden, misschien ben ik wel bekeerd, maar ik heb Jezus nodig, maar ik heb geen berouw genoeg, hoe krijg ik meer berouw over mijn zonden?
Jawel, we hebben deskundigen genoeg om te beoordelen of je berouw genoeg hebt, of je wel echt beseft waar het om gaat. Of je wel op de goede manier bidt. Zij kunnen je precies vertellen of je al aan het Heilig Avondmaal mag, of je wel mag denken dat je een kind van God bent of alleen nog een zoekende... Of dat andere spoor: ik bid o zo veel, om vergeving, om het werk van de Heilige Geest, om de liefde van God, om Gods hulp, om een nieuw hart... Maar de Heere doet niets. Ik geef het op, maar de volgende dag ben je al weer bezig. En je komt nooit verder. Overal vragen en boeken lezen die je aangeraden worden. Een keer naar een andere kerk kijken en luisteren... Maar er verandert niets, Nee? Jawel hoor; je krijgt genoeg van al dat zware gedoe. Het hoeft niet meer. Gods liefde is alleen voor een bepaald groepje mensen...
Jeremia schrijft het heel nadrukkelijk waar het berouw hoort: “Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelf ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd” Jeremia 31:19.
Bij velen komt de vraag: Waarom hoort de Heere me niet? Wat doe ik verkeerd? Bij anderen komt de gedachte: Het is allemaal voor niks. Het is toch niet voor mij, ik zal wel niet uitverkoren zijn, en dan helpt alles niets. Berustend hoor je dan een ander heel vroompjes zeggen: “Houd maar vol hoor, je weet maar nooit. Niet geschoten is zeker mis.” Of je wordt nog een beetje meer ingedeukt: “Het moet allemaal wel toegepast worden.”
Of je ziet zo iemand verdwijnen naar een evangelische groep: die hebben het tenminste begrepen, is dan de gedachte. Maar daar zijn weer andere problemen. Ook om je weer onder de wet te brengen. De heiliging van je leven kan je als een zware last worden opgelegd. En het Evangelie spreekt juist van “verlost zijn” van onder de wet. En “leven in vrijheid”. Daarom moet je ook altijd blij zijn. Weer zo’n wet!
Beste vraagsteller weet je wat er aan de hand is? We zijn met elkaar op allerlei vrome manieren bezig om weer onder de wet te kruipen. Toen de Heere Jezus begon met Zijn prediking was het heel anders hoor. Hij keurde al die vertwijfelde redeneringen geen woord waardig. Helder en klaar klonk het uit Zijn mond: “Bekeer u en geloof het EVANGELIE.” Dat is iets heel anders dan waarover het in het voorgaande ging. Het Evangelie is de blijde boodschap. De BLIJDE boodschap! Een boodschap die echte blijdschap brengt voor een wereld verloren in schuld en zonde. Jezus stapt die wereld binnen met de boodschap: “Geloof in Mij, Ik ben de Verlosser.”
Weet je, zalig worden, een kind van God worden, gered worden, daar kun je zelf niets aan doen. Daar hoef je zelf ook niets aan te doen, daar mag je zelfs niets aan doen. Nou dat is dan wel erg gemakkelijk!? Ja? Waarom doe je het dan niet? Omdat we dat als mensen al te gemakkelijk vinden. En we hebben namelijk al die vrome verhalen gehoord over wat mensen doorworsteld hebben voor ze tot geloof kwamen.
Afsluitend nog het volgende. Al dat geworstel om bekeerd te worden noemde een oude predikant heel mooi “beweegoffers.” Je best doen om God zover te krijgen dat Hij je wil sparen. We moeten naar Sion in plaats van naar de Sinaï. We moeten naar Jezus in plaats van naar Mozes. Lees maar wat Jezus daar Zelf van zegt in Johannes 3 vers 14 tot 16. En wat denk je van Paulus in Galaten 3 en alle andere hoofdstukken van deze brief.
Er is niets te bereiken met onze goede plannen, goede gebeden of goede werken in totaal. Ze kunnen niets betekenen om ons vrij te maken of om ons te recht vaardigen. Helemaal niets. Als je naar de Heere Jezus wilt mag je maar één ding meebrengen: je zonden en je zondige aard. En dat mag je bij Zijn voeten neerleggen in een smeekgebed: “Heere ontferm U over mij, de zondaar.” Op deze manier, en geen enkele andere, kan een mensenkind zalig worden. Helemaal voor niets, zonder één cent er voor te betalen, zonder één seconde er voor te werken.
En als je dan langs die weg de vergeving van je zonden mag ontvangen, dan schiet er maar één heel belangrijk ding over: “Hoe kan ik mijn Verlosser mijn dankbaarheid tonen?” En dan komen de goede werken als vruchten van de Heilige Geest naar buiten in ons leven. Dan zullen anderen moed scheppen om verder te gaan, de keurmeesters verliezen hun waarde en de Naam van de Heere Jezus zal verhoogd en verheerlijkt worden.
Gods zegen en kom langs evangeliewegen,
Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
'Die gezond zijn hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.'
'Bekeert u, en gelooft het Evangelie.'
'Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.'
Er staat niet hoe groot je 'ellende kennis' moet zijn. Dan zie je op jezelf.
Zoek het niet in jezelf.. Zoek het in Jezus Christus alleen! Hij is het fundament. Geloof en gij zult leven. Hij is nog dezelfde, gisteren, heden, en tot in eeuwigheid!
Lees eens het kleine boekje van Spurgeon, Rondom de enge poort.
(Naast allereerst de Bijbel natuurlijk! ;-) )
Sommigen worden overgebracht door grote verschrikkingen van de wet, van de dood en van de verdoemenis, zoals op de Pinksterdag, en zoals de stokbewaarder (Handelingen 16:27).
Sommigen op een zeer Evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als het ware verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap zoals Zacheüs (Lukas 19:3,10).
Sommigen brengt de Heere over in veel bedaardheid, door het gezicht van de waarheden. In bedaardheid zien ze hun zonden en ellendige staat buiten Christus, en de zaligheden der bondgenoten, als ook de waarheid van de aanbieding van Christus door het Evangelie aan hen. In dit beschouwen van de waarheden worden ze langzamerhand en buiten hun weten veranderd. Ze worden de waarheid gehoorzaam, en door de kennis van de waarheid worden ze gelovig, en hun hart wordt gereinigd (1 Petrus 1:22). Zij hebben niet veel smartelijke droefheid, ook geen verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, en zoete goedkeuring van de waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als zaligheid in Christus, en hun aanneming van, en verlaten op Christus. Dit zijn doorgaans de bestendigste en vaste christenen. Sommigen worden bekeerd allengskens, met vele verwisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijd, overwinningen, vallen en opstaan.
Wilhelmus à Brakel,
predikant te Rotterdam
(”Redelijke Godsdienst”, 1893)
Aan te bevelen!
Ik heb net het stukje hier boven van Dooijenweerd gelezen en probeer nog helder te krijgen wat er precies gezegd wordt.
Deze vragen speelde mij vroeger namelijk ook heel erg. De vraag wat belangrijk is: als God ons voorbij gaat is hij dan onrechtvaardig? En wat is de nood wat ons drijft?
Als je met die vragen zit je noemt, lees dan eens Jonathan Edwards.
Hier een linkje: https://theologienet.nl/theologie/gods-rechtvaardigheiden-genade-verheerlijkt-3-preken/
Als je die preken leest leer je o.a.:
- God is soeverein en rechtvaardig (Hij is zo groot!)
- Hoe vreselijk de straf is voor (onbekeerde) zondaren (Het is verschrikkelijk..)
Je leert meer over God en meer van jezelf.. Opdat het je op je knieën brengt!
Mooi citaat van A. Brakel. Herken hierin ook de lijn van bijv. William Guthrie, 'Des Christens Groot Interest'. Er zijn verschillende bekeringswegen, staar je niet blind op 1 variant om je alleen daaraan te spiegelen t.b.v. zelfonderzoek. En nogmaals, zoek de oplossing niet in jezelf, maar bij Hem.
Ik vind het moeilijk te zeggen dat God ons voorbij gaat als je de Bijbel in huis hebt.
Daarin lokt en nodigt God ons om bij Hem te komen en Hij zegt geen lust te hebben in jou en mijn dood.
Jezus huilt om de onbekeerlijkheid van de mensen in Jeruzalem:
Lukas 19: 41 En als Hij nabijkwam en de stad zag, weende Hij over haar,
42 Zeggende: Och, of gij ook bekende, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient! Maar nu is het verborgen voor uw ogen.
of
Lukas 13: 34 en Mattheus 23:
37 Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt, en stenigt die tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gijlieden hebt niet gewild.
Dan kun je niet zeggen dat God je voorbij gaat.
Ja de DL gaan heel diep op de uitverkiezing in, ze hebben het idd over voorbijgaan, maar dat is niet het enige punt dwat ze maken.
Ze hebben het over eigen schuld als je onbekeerd blijft.
De vraag: wat is de nood wat ons drijft?
Dan denk ik: Wat is de liefde die we afslaan?
Let wel ik heb hier ook in vast gezeten, ik dacht: hoe kom ik nu aan dat pak op mijn rug? (christenreis) Ik huilde bij God om zondekennis, maar ging Zijn lieve Zoon voorbij.
Ik wilde eerlijk bekeerd worden.
ik wilde Gods eer liever dan mijn zaligheid! Afschuwelijk... dat betekende, kwam ik achter, liever God eeuwig vloeken!
Ook kwam ik erachter dat je God niet meer kunt eren dan Zijn Zoon aan te nemen, gebruik te maken van Zijn offer, Hem geloven op Zijn Woord.
Ik ben nog jaren bang geweest voor God als Vader, bang geweest om me te vergissen, dat heeft de Heere weggenomen,
Hij vraagt gehoorzaamheid, Hij vraagt Hem te vertrouwen en te geloven.
Dan weer de DL door de wedergeboorte (in ons, zonder ons) ga je daadwerkelijk geloven en je bekeren.
Hoe weet je dat je wedergeboren bent?
Als je gaat geloven in Zijn Naam!
Als je je toevlucht gaat nemen tot de Heere Jezus.
Als je stopt met denken: is het wel echt of is het wel genoeg?
Ik geloof Heere kom mijn ongelovigheid te hulp, ja Heere U weet alle dingen U weet dat ik U liefheb.
Als ik nu eens was blijven zoeken en wachten op zondenkennis?
Dan had het nooit iets geworden.
Een dode kan niets voelen of kennen.
Alleen die in Christus zijn zullen droefheid naar God kennen!
10 Want de droefheid 20naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar 21de droefheid der wereld werkt den dood.
20 Dat is, die van God komt, Gode aangenaam is, en den zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart des zondaars daarover recht bedroefd is, dat hij God zijn Vader door zijn zonde vertoornd heeft, met een vertrouwen van de vergeving derzelve door Christus Jezus, vergezelschapt met een vast voornemen van de zonde te vlieden; gelijk de voorbeelden van David, den verloren zoon, de zondares, Petrus en anderen uitwijzen.
21 Dat is, welke in wereldse mensen is, om het verlies van wereldse zaken, of die uit vrees voor Gods straf alleen wordt veroorzaakt, waarop verharding in de zonde, wanhoop en eindelijk de verdoemenis zelve volgt, gelijk in Kaïn, Achitofel, Achab, Judas en dergelijken te zien is
Misschien is het wel een ongepaste vraag, in dat geval neem je hem maar voor kennisgeving aan.
Misschien is het wel een ongepaste vraag, in dat geval neem je hem maar voor kennisgeving aan.
Wij kunnen met het verstand wel weten zondig te zijn, en zonden te doen, en er ook nog spijt van hebben, maar wanneer God het in het hart werkt dan gaan we het beleven (en voor God beven). Dan krijgen we echt berouw en zien we onze ellendestaat in, dat we dood liggen in zonden en misdaden, ja dan zijn we het met God eens dat we de dood verdient hebben.
Dan houden we het niet meer uit van ellenden en smeken we God om Genade.
Zo werkt God zonder de mens, tot Hem en enkel Zijn Naam ter eer.
Vraag zo maar veel, Heere, bekeer mij zoals u al uw Volk bekeerd. Mag ik Uw Zoon Jezus Christus toch waarlijk leren nodig krijgen.
Als Hij je het Ware Zaligmakende Geloof geven wil dan leer je het vanzelf wel. Deze Bekering (het gaat voor ieder mens anders, er is geen stappenplan) gaat altijd door de ellende, verlossing en dankbaarheid, in aanvang en voortgang.
Er is Genade, er is Bloed voor ieder mens, hoeveel je ook gezondigd hebt. Bekeert u tot God, val Hem toch te voet, en smeek Hem om uws levens wil.. zijt mij zondaar genadig
Hartelijke groeten
Bedankt voor je bericht, ik ga proberen antwoord te geven.
Voor dat ik de Heere Jezus leerde kennen had ik schuldgevoel, aangeleerd gedrag, dat was geen droefheid naar God.
Nu weet ik dat er uit mij geen goed komt, dat ik de Heere in alles nodig heb, als ik dit zo opschrijf lijkt dit heel wat, in de praktijk is het een worsteling met mezelf, ik bedenk soms met schrik wat ik in een gesprek gezegd heb, dan val ik mezelf zo tegen, ik bedenk met schrik dat ik... noem maar op... zoveel keer...
Als ik aan het kruis denkt en als ik zie wat het Hem gekost heeft, hoe Hij worstelde in Gethsemane, dat voel ik diep berouw en verwondering.
Zoveel liefde voor vijanden!
Ik prijs niet vaak iets aan, maar deze keer wel, ik hoop dat dat je kan helpen.
https://charlesspurgeon.nl/heb-ik-te-weinig-berouw/
https://charlesspurgeon.nl/verschillende-diepten-van-berouw/
Misschien dat je @Arrow mee wilt nemen. Die kan, zo te lezen, nog wel wat gezond bijbels onderwijs gebruiken ;-)
@Omega als ik nu hier over nadenk, het is toch wel moeilijk(en erg ook) dat er zo weinig mensen zijn om over bepaalde onderwerpen te kunnen spreken of die zich daar voor openstellen en je hierin kunnen adviseren en weer op de goede pad brengen.
Ik denk dat een van de gevaren(blijkt uit de verhalen hier ook) is dat de kinderen van de Heere zo vatbaar zijn met het feit dat zij angstig zijn om zich zelf te bedriegen en dan juist hierdoor de verkeerde kant opgaan. Zoeken naar maatstaven en eisen die zij verkeerd op zich zelf toepassen. Zo zocht ik zwaardere kerk genootschappen op om zeker van te zijn dat ik mij zelf niet bedriegt voor de eeuwigheid en onder de ware bevindelijke waarheid te verkeren. Maar ook een andere reden wat ik hier niet kan noemen. Ben er (gelukkig) achter gekomen dat er ook veel onwaarheden in zaten. Spurgeon geeft wat dat betreft vele wijsheden hierin.
Heb jij de stukjes ook gelezen van Spurgeon wat @Samanthi heeft gedeeld?
(Wat een wijsheid......)
Mooi zoals hij ook wijst op: Nadenken over het lijden en sterven van Jezus Christus. Wat heeft het Hem gekost... Onderzoek het eens biddend.
