Opgewonden in vriendschap
C. M. Chr. Rots - de Weger | 13 reacties | 27-06-2022| 11:56
Vraag
Een vriend van mij en ik (beiden eind 20, beiden geen relatie) zijn regelmatig bij elkaar. We kunnen goed met elkaar praten over serieuze dingen, maar weten ook dat een relatie er niet inzit. Daar hebben we allebei vrede mee en we genieten van de gewone vriendschap die we mogen hebben. We zitten ook wel eens tegen elkaar aan, niet op een seksuele manier, maar gewoon knuffelend, zoals vriendinnen onderling dat ook kunnen doen. We zijn heel open naar elkaar en soms zegt hij dus ook dat hij merkt dat zijn lichaam daarop reageert en dat vervelend vindt.
Ook al doen we op seksueel/intiem gebied niks met elkaar en praten we daar heel duidelijk over, vraag ik me soms af of het verkeerd is dat hij toch opgewonden raakt. Maar misschien komt dat ook door mijn eigen beeld vanuit m’n opvoeding. Ik weet niet wat goed is of normaal, ook al denk ik dat het wel goed is dat hij het durft te benoemen en we er eerlijk over praten naar elkaar van wat wel (en vooral wat niet). Ik wil onze vriendschap ook niet weggooien hierom.
Antwoord
Beste...,
Noem ik je vraagsteller? Maar wát is je vraag? Je hebt een goede vriendschap die tot nu toe niet uitmondt in een relatie. Mooi, fijn. Houden zo, als jullie hier beiden blij mee zijn. Maar als je hem ‘prikkelt’ door je knuffelige manier van doen is het toch niet gèk dat zijn lichaam reageert? Dan is een “seksuele manier” dichter bij dan jíj schijnt te denken!
Waarom zou je al het fijne op het spel zetten door toch een soort van grens op te gaan zoeken? Het is een beetje banaal gezegd: maar als je de kat op het spek bindt moet je niet verwachten dat er niks gebeurt. Als jullie open en eerlijk praten respecteer dan zíjn “vervelend vinden”, want dát is de grens! Ga je niet afvragen wat goed of verkeerd is. Luister naar elkaar en respecteer elkaar! Géven, op een volwassen wijze, want dát is de kern van vriendschap. Je bent immers geen vriendínnen, maar hebt een vríend, toch?!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb (hoe erg dat ook is) soms nog spijt dat ik geen relatie ben begonnen met een hele goede vriend. Hij is nu getrouwd met iemand anders en ik ook.
Het kan ook je vriendschap kosten als de relatie niet werkt. In mijn geval is de vriendschap toch ook over, uit fatsoen naar onze eigen partners toe, dat we niet als man en vrouw een te diepe relatie hebben naast onze eigen partner.
Vraagsteller: Ik denk juist dat het mooi is dat jullie er over praten en dat er voor een man weinig voor nodig is om soms opgewonden te raken, wat heel normaal is, zonder dat daar enige seksuele of intieme grenzen worden opgezocht. (zie het voorbeeld hierboven vanuit het ziekenhuis). Ik weet natuurlijk niet wanneer zoiets gebeurt, maar ik kan me niet voorstellen dat dit nou echt zo verkeerd kan zijn, wanneer je bij wijze van spreken schouder aan schouder iets zit te kijken of elkaar een afscheidsknuffel geeft.
De setting zoals deze in de vraag wordt geschetst is: een volwassen vrouw en een (lichamelijk) volwassen man die knuffelend tegen elkaar zitten. Er zijn mannen die mínder nodig hebben...
Ik denk dat je het bij het rechte eind hebt.
Gods zegen en geniet van de vriendschap.
Het is alsof ik een vriend van me hoor praten die heel lang tegen zijn homoseksuele gevoelens heeft gevochten..
Wat ik me afvraag; wat nu al de vragensteller geen vrouw is zoals automatisch aangenomen wordt, maar een man? Waren de reacties dan hetzelfde?
Ik denk ook dat de vraag gesteld is door een vrouw, vanwege de opmerking over vriendinnen. Want hoe 'vriendinnen onder elkaar' doen, daar zijn dus meestal geen mannen bij. Maar goed opgemerkt, want het zou inderdaad ook zo kunnen zijn als jij schetst. Maar ook in die situatie blijft het antwoord van mw. Rots even waardevol. En zal voor vraagsteller duidelijk zijn dat de reageerders de situatie verkeerd interpreteren?
Tegelijkertijd kunnen er ook tussen een man en een vrouw redenen zijn waardoor een relatie er niet in zit. De één gelovig en de ander niet. Familie van elkaar. Een gelofte. Een fysieke aandoening waardoor je nooit gemeenschap zult kunnen hebben. En er zijn er vast nog meer.
