Afscheid nemen van vrienden vanwege geloof

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 2 reacties | 01-06-2022| 16:13

Ik heb een vraag over het omgaan met onchristelijke vrienden. Ik heb erover gelezen wat jullie daarover gezegd hebben in 'Niet meer mee met atheïstische vrienden'. Maar dit gaat over onchristelijke vrienden die me niet beïnvloeden. Het ging in die vragen meer over personen die je beïnvloeden. Het is best duidelijk in de Bijbel dat je niet aan ‘tafel’ moet gaan met ongelovigen.

Ik vind dit ontzettend moeilijk. Als ik afscheid neem van deze vrienden om mijn geloof, geef ik alleen maar een slecht beeld van m’n geloof. Ik denk me in dat ik de ongelovige ben en hoor van een gelovige: ik kan niet meer met je omgaan, want dat wil God niet. Ik zou me gekwetst voelen en een enorme afstand van die God krijgen. Ik heb veel variatie in vrienden. Natuurlijk staat niet iedereen even dichtbij bij me. Gelovige vrienden staan veel dichterbij bij me, omdat ik daar een heel bijzondere connectie mee heb. Ongelovige vrienden staan wel verder weg, daar ga ik ook niet heel veel mee om.

Het gaat me eigenlijk om de mensen die naar de kerk gaan, maar niet er naar leven. Ongelovigen zijn zo anders. Die handelen vooral uit onwetendheid en doen nog veel minder verkeerd vaak. Die kerkelijke vrienden gaan overal tegenin. Toch komt dat vaak vanuit hun opvoeding. Ze zijn met een verkeer Godsbeeld opgevoed. Zondag naar de kerk, doordeweeks doen ze dan het tegenovergestelde. Ik wil hen juist graag Jezus laten zien door mij heen. Ik geef om hun zielen, hoe kan ik dan afscheid van ze nemen als geen ander om ze geeft? Ik word niet door ze beïnvloed, sinds ik veranderd ben hebben ze dat door en gaan ze niet zo snel meer roddelen met me of me vragen naar bepaalde dingen. Ik vind dat ook heel mooi.

Wat me wel beïnvloedt is dat het moeizaam wordt om iets over God te vertellen. Zelfs als ik een wonder meemaak en erover praat krijg je nog net geen rollende ogen. Toch houdt het me niet tegen, Hij is mijn Vader en Vriend, daar praat ik over of iemand het wil of niet. Ik zeg niet dat het makkelijk is en dat het me nooit tegenhoudt. Het wordt wel lastig. Hoe denken jullie hierover? Vooral over wat ik in het begin zei over het afscheid nemen van ‘ongelovige’ vrienden en het daardoor een verkeerd beeld van God geven.

Het is moeilijk voor heel wat gelovige mensen om met ongelovige mensen om te gaan, dus ontlopen we dat en veroordelen we het ook. Maar heeft Jezus ons niet gezegd om in deze donkere wereld een licht te zijn. U bent het licht van de wereld, zei Hij. Licht verdrijft het donker. Licht, al is het nog zo klein, doet je de weg zien om te lopen.

Ik begrijp je vraag heel goed. Nee, je moet geen afstand van hen nemen, maar wees er voor hen. U zult Mijn getuige zijn, ook dat zei Jezus. Hoe zullen ze van Hem horen als wij met een boogje om hen heen lopen? Te goed om als christen naar hen toe te gaan... Jezus heeft ons geleerd zout en licht op aarde te zijn. Mattheüs 5:13-16 zegt: “U bent het zout van de aarde; maar als het zout zijn smaak verloren heeft, waarmee zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer voor dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden. U bent het licht van de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen zijn. En ook steekt men geen lamp aan en zet die onder de korenmaat, maar op de standaard, en hij schijnt voor allen die in het huis zijn. Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.”

Blijf een open oor voor hen hebben en wees getuige; licht. Geef antwoorden op de vragen die ze je stellen. Ook zij hebben een onsterfelijke ziel. Wees er voor hen. Het is niet zo moeilijk om alleen met mensen van je eigen ‘soort’ om te gaan, al kan je dat ook benauwen als het contact geen diepgang heeft. Laat zien dat je christen bent. Laat je de kans om hen van Jezus te vertellen niet ontnemen. Ze zijn onwetend, ze hebben nooit van de Zaligmaker der wereld gehoord.                                                                                                                                 

Elke week komt er een jongen bij ons die niets uit de Bijbel wist, zelfs niet dat God de wereld geschapen had. Toen mijn man vroeg of Hij Jezus kende, zei hij verbaasd: wat is dat? En dan mag je zomaar vertellen wie Jezus is. Nu luistert hij  gretig naar de woorden van de Heere Jezus en leest ook in de Bijbel.

Ik had een lieve vriendin die niet met het Woord was opgegroeid. Mensen in de kerk zeiden tegen me dat het zondig was om met een ongelovige vriendin om te gaan. Maar die vriendschap was kostbaar voor haar en mij. Juist in de donkerheid en de totale afval van deze tijd is het zo belangrijk dat een christen, werkelijk christen is. En geen naamchristen zoals helaas zovelen die kerkelijk betrokken zijn: zondag aan zondag in de kerk zitten en niet geloven wat Jezus zegt. Die niet het evangelie geloven en hun eigen weg gaan en leven zoals de wereld leeft.

Je schrijft: het komt door hun opvoeding, ze zijn met een verkeerd Godsbeeld opgegroeid. Dat is helaas waar. Ze weten niet dat Jezus’ liefste werk is zondaren te redden. Dat Hij daar voor naar de aarde kwam. Voor Zacheüs, die verachte tollenaar en die vrouw uit een ander land, om bij Hem hulp te zoeken voor  haar kind. Voor die drugsverslaafde... en vul maar in. Maar hoor wat de mensen zeggen: Hij is bij een zondige man naar binnen gegaan, Hij eet met hoeren en tollenaren. Jezus heeft die mensen nooit weggestuurd. Hij ging niet met een boog om ze heen. Maar hielp hen. “Leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart.” Jezus volgen is oog hebben voor die ander, een hart voor je ongelovige naaste.

Hartelijke groeten en ga maar door. Verspreidt een goed gerucht van de Zaligmaker.

Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

112 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven