Verlangen naar en opzien tegen Heilig Avondmaal

Aanstaande zondag is het bij ons Heilig Avondmaal. Ik verlang er zo naar en tegelijk zie ik er zo tegenop! Het is een héilig sacrament, de Heere roept. Het gaat niet in de eerste plaats om mij maar om Gods eer. Hij is het zo waard om alle lof en dankzegging te krijgen. Wat mij zo heen en weer slingert is dit: al zo lang is er het verlangen om Gods vrede en liefde te ervaren. Het gat in mijn hart is zo groot en de onrust/missen zo veel. Deze week is het voorbereiding op het Heilig Avondmaal. De Bijbel trekt, mijn hart zucht en bedelt om Gods antwoord. Het leeft in mijn hart: de Meester is daar en Hij roept u. Ik kan er niet meer onderuit. Ik wil niets liever dan met Hem leven. Het verlangen is zo groot. In mijn hart stamel ik: Ja Heere, U weet dat ik U liefheb.

Tegelijk is er de andere kant: ik lees en hoor in preken dat er een verbroken hart moet zijn, droefheid naar God, kennis van de zonde. En dat heb ik niet. Ik voel geen zwarte berg van zonden, mijn zonden zijn me niet ordentelijk voor ogen gesteld, ik voel me niet helwaardig, ik voel me niet verbroken. Hoe kan er dan toch dat trekken, verlangen, uitzien zijn en met aandrang de tekst in mijn hart? Is dat dan emotie?

Vandaag kwam op verschillende tijden en manieren tot mij: wie op de Heere betrouwen, zullen niet beschaamd worden. Dewijl Hij uw Heere is, zo buig u voor Hem neder. Het gaf zoveel moed! Ik kon er niet van zwijgen, het zingt in mijn hart. Maar hoe dan, zegt de andere kant. Want het begint toch met schreien? Wat moet ik doen om deze droefheid te leren kennen?

En nog prangender: mag ik gehoor geven aan de oproep: de Meester is daar en Hij roept u. Is er dan toch liefde in mijn hart uitgestort en nodigt Hij mij aan Zijn tafel? Of eet en drink ik mezelf dan een oordeel?

Het is goed om te lezen over jouw verlangen! De Heere is het waard om Zijn naam te belijden in het midden van de gemeente aan het Heilig Avondmaal. Maar wanneer mag je daar aan gaan? Het Heilig Avondmaal is ingesteld voor versterking van het geloof. Daarmee bedoelen we het zaligmakende geloof. Dus geloof dat een zaak is van het hart. Het gaat om het vertrouwen dat de Heilige Geest in het hart werkt, dat mij vergeving van zonden is geschonken uit genade vanwege de verdienste van Christus. Aan dat ware geloof is onlosmakelijk het besef verbonden dat ik vergeving van zonden nodig heb. Dus kennis van zonde en ellende. Daarbij gaat het niet om de maat van de zondekennis en de ellendekennis. Al zou ik maar één zonde zien in mijn leven, dan mag ik daarmee naar Christus vluchten om bij Hem vergeving te zoeken. Het verlangen naar God omdat ik besef dat buiten Hem alles oneindig leeg is, ook dat is kennis van ellende. Onze ellende is dat we God kwijt zijn doordat we Hem in het paradijs de rug hebben toegekeerd. Hoeveel kennis van zonde en ellende is er nodig? Zoveel dat we de toevlucht nemen tot Christus om door Hem behouden te worden.

In je brief lees ik over het gat in je hart en de onrust en het missen. Gods Woord trekt je. Er is een verlangen om voor de Heere te leven. Ook het belijden van de Heere lief te hebben. De woorden die tot je kwamen, zijn van het grootste belang: “Wie op de Heere betrouwen, zullen niet beschaamd worden.” Zie op Christus. Overdenk wat Hij heeft willen doen in Zijn lijden en sterven om zondaren zoals jij en ik zalig te maken. Het vertrouwen op Zijn werk is de grond om aan te mogen gaan aan het Heilig Avondmaal. Het zien van de onuitsprekelijke liefde van Christus in het Zich opofferen aan het kruis, is het middel om de liefde van God in ons hart te ontvangen. Hoewel je het niet schrijft in de vraag, voelt het alsof je daar iets van hebt mogen zien, omdat je zo mooi schrijft over de liefde van God in je hart.

Het schreien over de zonde, het voelen van een zwarte berg van zonden of verbroken en helwaardig voelen, dat zijn niet dingen die altijd zo sterk vooraf ervaren worden. De Heere gaat een weg met Zijn kinderen en er zijn situaties waarin ze bovengenoemde dingen ervaren of meemaken. Maar dat is niet een voorwaarde waaraan vooraf voldaan moet worden. Het is veel meer de weg waarin de Heere ons leidt. In het leven met Hem leer ik veel beter inzien wat zonde echt is en hoe diep dat zit in mijn bestaan. Zo wordt het wonder steeds groter dat er genade is voor een zondaar zoals ik ben.

Bij het lezen van je vraag krijg ik sterk de indruk dat de Heere in jouw leven heeft gewerkt wat nodig is om aan de tafel van het Heilig Avondmaal te mogen zitten. Niet omdat je iets goeds hebt van jezelf, maar omdat de Heere genadig en barmhartig is om Christus wil!

Ds. J. A. van den Berg,
Sint Anthoniepolder

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven