Verward door gesprek met dominee

Ds. C. Harinck | 9 reacties | 28-03-2022| 15:00

Aan een dominee of ambtsdrager uit de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor bij een gemeente/dominee die leert dat Jezus door de prediking ons geopenbaard moet worden in onze schuld. Dat deze beleving een sterk gevoel van liefde tot God opwekt en het zware pak van zonde dan van onze rug genomen wordt. We hebben op dat moment dan zekerheid dat ook mijn zonden zijn vergeven.

Deze ervaring is moeilijk te omschrijven en moet beleefd worden, zo wordt gezegd. Ik herken hierin een basis in mijn eigen leven, het inzicht dat ik zondaar ben, een droefheid naar God, een verlangen naar God, waarde zien in Jezus en de beloften in de Bijbel en een behoefte om God te dienen met heel mijn leven. En een strijd tegen mijn eigen verkeerde verlangens.

Nu zei de dominee tegen mij dat ik te weinig besef van schuld heb en nog niet bankroet ben. Ik ben nog niet als een schuldenaar aan Zijn voeten gekomen en Christus heeft Zich nog niet aan mij geopenbaard. Het gesprek heeft me zo verward. De Heere is me dierbaar, mis ik Hem dan nog? Jezus wordt ons geschonken, zei de dominee, daar moeten we biddend naar uitzien. Als we Hem denken aan te nemen door beloften op onszelf toe te passen, dan nemen we Hem aan met ons verstand en zal Hij eenmaal zeggen: “Gaat weg van Mij, Ik heb u nooit gekend.” Dat is mijn grootste zorg, of ik Hem wel echt ken. Mijn vrouw heeft een groot vertrouwen in haar Heere, ik word onrustig gemaakt door alle opvattingen. In de Bijbel en op mijn knieën vind ik rust, door het geloof dat Hij niet kan liegen en de Heere Jezus ook mij wil aannemen, maar door deze gesprekken denk ik alles te missen.

Is wat de dominee zegt de juiste opvatting over Christus kennen? En waar, op welke gedeelten uit de Bijbel, wordt dat gebaseerd? Ik heb het hem gevraagd, maar ik was zo in verwarring dat ik niet meer weet wat hij gezegd heeft.

Beste vraagsteller,

Het is niet eenvoudig om over het gesprek tussen u en uw predikant te oordelen.  Wat de reden is waarom hij zo met u gesproken heeft, ken ik niet en laat ik dus rusten. Ik beperk mij dus tot de vragen die u hebt.  Het onderwerp is zo belangrijk en er wordt door velen zo over getobd, dat ik er wat uitvoeriger op in wil gaan.

Ik denk dat we moeten beginnen met te zeggen dat Hij Zich aan ons openbaart in het Woord van God, de Bijbel. Hij maakt Zich daarin bekend als de beloofde Messias, de Zoon van God, Die mens is geworden uit de maagd Maria. Hij zei van Zichzelf: Ik ben de Weg en de Waarheid en het Leven, Hij openbaart Zich als van de Vader in de wereld gezonden om te zoeken en zalig te maken dat verloren is. Hij roept de vermoeiden en beladenen tot Zich en belooft hen rust. Hij maakt Zich bekend  als een volkomen, voor onze ellende gepaste en gewillige Zaligmaker. Hij getuigt, dat ieder die tot Hem komt, niet zal worden uitgeworpen.

Dit alles zou voldoende moeten zijn om alle mensen te bewegen om tot deze van God gezonden Zaligmaker te komen. Maar dat gebeurt niet. De oorzaak is de duisternis in ons verstand, de onwilligheid  in onze wil, en de onreinheid in ons begeren. Zo kan het zijn dat mensen over Jezus horen, alles van Hem weten, maar Hem niet dierbaar achten en niet boetvaardig tot Hem vluchten.  In werkelijkheid kennen ze Hem niet. Ze hebben Hem niet nodig en zij zien in Hem geen heerlijkheid.

Zelfs kan het zijn, dat iemand van zijn zonden overtuigd is, zoals bijvoorbeeld de stokbewaarder, en toch niet weet tot Wie hij gaan moet en roept: “Wat moet ik doen om zalig te worden?” En het kan zijn, zoals bij de Moorman, dat men zoekende naar vrede in de Bijbel over Jezus leest en toch vraagt: “Over wie gaat het hier?”

Het leert ons dat om Jezus te kennen met het hart tot troost en zaligheid meer nodig is dan de Bijbel waarin Jezus Zich bekend maakt. Er is zelfs meer nodig dan kennis van je ellende en zoeken naar vrede. Bij het Evangelie dat ons Jezus  bekend maakt als een volkomen en gewillige Zaligmaker, moet de verlichting van van de Heilige Geest komen.  Paulus wijst daarop in 2 Korinthe 4:6: “Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting van de kennis van de heerlijkheid Gods, in het aangezicht van Jezus Christus.”

De Heilige Geest gebruikt daar het Woord voor dat over Jezus spreekt en de prediking waarin Jezus wordt verkondigd en aan ons wordt voorgesteld als een volkomen, gewillige  en  gepaste Zaligmaker voor een verloren zondaar. Onze zielsogen  gaan dan open voor de heerlijkheid en dierbaarheid van Christus. We leren Hem dan kennen met meer dan historische kennis. Men was in Schotland in de bloeitijd van de kerk aldaar gewoon om te zeggen: “Christus komt dan zitten op de troon van je begeerten.”  Het is de werkelijkheid van wat Petrus zegt: “U dan die gelooft is Hij dierbaar”. 2 Petrus 1:7. Het mag een openbaring worden genoemd, “want niemand kan zeggen Jezus is Heere dan door de Heilige Geest” (1 Korinthe 12:3).

Saulus van Tarsen is dit ook te beurt gevallen en wel op een bijzondere wijze. Het maakte dat hij geheel anders over Jezus ging denken dan daarvoor. Hij zegt er van: “Maar wanneer het God behaagt heeft Zijn Zoon in mij te openbaren.” (Galaten 1:15-16). Vandaar het gebruik van het gezegde: ‘Jezus moet in ons geopenbaard worden’. Het grote merkteken daarvoor en het innerlijk bewijs daarvan is: “U, dan die gelooft is Hij dierbaar”. (1 Petrus 2:7). Er leven veel vragen over deze openbaring van Christus aan je hart. Er wordt dikwijls zo mystiek en geheimzinnig over gesproken dat zielen denken aan een mysterieuze ervaring en omdat zij die bijzondere dingen niet kennen, twijfelen of zij Jezus wel echt kennen. Allerlei onbijbelse ideeën leven er over.

Het komt echter aan op de vruchten van deze kennis. We beginnen op Mozes te lijken, die de smaadheid van Christus meerdere rijkdom achtte dan de schatten van Egypte. En op Paulus, die alle dingen schade achtte te zijn om Christus te gewinnen. Het komt ook aan het licht in ons spreken, zoeken en levenswandel. Zij kenden de discipelen dat zij met Jezus geweest waren. Handelingen 4:13. Je kunt ze kennen. Hun leven is met Christus verborgen in God.  Aan die vruchten moet je je dan ook toetsen. 

Tenslotte. De openbaring van Jezus aan je verslagen hart is niet altijd zo spectaculair als men voordoet.  De meesten komen niet zoals Comrie zegt ‘met een stap en een sprong tot deze kennis’. Het licht gaat meestal geleidelijk op. Het gaat bij allen niet zoals met Paulus.

Ik wil wijzen op een waar verhaal over een vrouw in Schotland. Een verhaal waar predikers uit die tijd  de aandacht op vestigen:

Je had in die dagen avondmaalsvieringen voor een gehele streek. Men kwam van heinde en ver naar zulke vieringen die enkele dagen duurden. Om te weten dat mensen niet onder de tucht stonden en ware gelovigen waren moest je een avondmaalspenning van je eigen kerkenraad kunnen laten zien. Bij een vrouw was een verlangen om zo'n avondmaalsviering mee te maken. Zij was tot geloof gekomen. Zij bezocht haar kerkenraad om een penning te verkrijgen en moest vertellen waarom zij dit wilde. Nu wilde men in die tijd vooral dat je kon spreken over Christuskennis. Het gaat in het Avondmaal immers over gedenken van Christus. Zij kon dit niet met bijzondere teksten vertellen. De kerkenraad weigerde haar daarop de penning. Toen ze dat hoorde verbrak zij en zei: Ik kan inderdaad niet zeggen hoe het gegaan is. Of Jezus door de deur, een raam of een gat in de muur in mijn hart is gekomen. Één ding weet ik wel. Hij was vroeger niet in mijn hart, maar nu bezit hij mijn hele hart. Nu zit Hij op de troon van mijn begeerten. Ze kreeg de penning. Zo kan het zijn. Het voornaamste is dat je kunt zegen: Vroeder was de troon van mijn hart bezet door andere koningen, maar zit Jezus op die troon.

ds. C. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

257 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven