Laatbloeier op christelijke ladder

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 24-03-2022| 09:51

Hallo lieve mensen, ik heb een vraag over verwachtingen en hoe hier mee om te gaan. Ik loop er tegenaan dat de omgeving van mij bepaalde dingen verwacht, althans zo komt het op mij over. Nu kan ik het wel steeds meer loslaten, maar ik vind het nog wel lastig en af en toe ook confronterend en pijnlijk als bepaalde vragen worden gesteld. Alsof ik ter verantwoording word geroepen, moet verklaren waarom zoiets is. Ik noem het even de ‘christelijke ladder’.

Toen ik ging studeren waren bij mijn leeftijdgenoten al een aantal die een serieuze relatie hadden. Ik was er in het begin totaal niet mee bezig. Er werd wel geregeld gevraagd of ik een vriendje had, maar vond die vraag niet vervelend. Na verloop verloofden ze zich en gingen vaak net afgestudeerd trouwen. Ook in mijn familiekring, mensen jonger dan ik die gingen trouwen. Dit stak mij af en toe: zij al trouwen en ik nog helemaal geen relatie. Voor mijn gevoel liep ik achter. Het begon steeds meer een gemis te worden van geen relatie, er niet bij horen.

Een aantal jaren later leerde ik mijn huidige man kennen. Toen wij net verkering hadden werd er al gevraagd wanneer we gingen trouwen. Ik voelde een bepaalde druk en verwachting. Na een aantal jaren verkering gingen we trouwen. Na al die tijd ervaarde ik een soort rust, van nu hoor ik er ook bij en heb ik ook meer het gevoel gekregen van alles op z’n tijd. Alles op Zijn tijd.

Nu we een aantal jaar verder zijn komt vaak de vraag: waar blijven de kinderen? Deze vraag steekt mij ook. Het is vaak goed bedoeld, maar ook pijnlijk en confronterend. Ook in de kerk lijkt het gezin de hoogste plaats te hebben. Dan heb je het ‘gemaakt’, dat is het ideaal.

Ook op de maatschappelijke ladder voldoe ik niet aan het plaatje. Ja, ik heb huisje, boompje, beestje en een parttime baan die past bij mijn studie. Maar ik krijg toch geregeld de vraag waarom ik niet verder ga studeren. Waar zie je jezelf over vijf jaar? Wat zijn je ambities? Wanneer is iets goed genoeg? Alles wat ik heb ontvangen, daar ben ik God dankbaar voor want er zijn vele zegeningen. 

Vriendelijke groet, een laatbloeier.

Beste ‘laatbloeier’,

Interessante vraag stel je: hoe ga je om met verwachtingen. En eigenlijk geef je zelf meteen al het antwoord in je volgende zin, door je woorden: “althans zo komt het op mij over.” Want dat is het: je dènkt dat mensen denken, enzovoort. Je weet het niet zeker, maar vooronderstelt hun reactie zonder na te vragen of dit ook bedoeld wordt met een of andere naar jou geuite en misschien goed gemeende opmerking. 

Nog een citaat: “Alsof ik ter verantwoording word geroepen, moet verklaren waarom zoiets is.” Als jij vindt, dat je verantwoording moet afleggen doe je dat. Prima. Maar... als jíj dat níét nodig vindt ga je de volgende keer vragen: wil je dat ik je dit vertel? Met andere woorden: houdt het initiatief bij jezelf. Daarmee leg je de verantwoordelijkheid voor de gestelde vraag/vragen neer waar ze horen, namelijk bij de vraagsteller! In plaats van jezelf verantwoordelijk te vinden voor het antwoord dat je eigenlijk niet wílt geven. Juist bij persoonlijke en/of kwetsende opmerkingen kan dit je helpen. Ik geef toe, deze woorden klinken gemakkelijker dan ze zijn, maar met enige oefening kom je steeds verder! Bedenk steeds weer voordat je een antwoord geeft: wíl ik dit wel delen met degene die meent deze opmerking te mogen plaatsen? Soms helpt een beetje humor ook om iemand de ongepastheid van vragen te laten horen, maar dat vergt eveneens oefening en past niet automatisch ook bij jou!  
 
Je schrijft onder je brief 'laatbloeier': dat is niet, wat ík zou schrijven (daarom als aanhef tussen komma’s!), maar wat jij denkt of vindt van jezélf. Al dan niet geïnspireerd door je omgeving, je familie, je vrienden. Bèn je daarom dan ook daadwerkelijk een laatbloeier of wacht je gewoonweg op alles op zijn tijd: alles op Zíjn tijd? Denk er eens over na, want met wachten op Zijn tijd is niets mis, mits je bidt en werkt in dankbaarheid voor wat God je geeft! Ook zó kun je familie of anderen tegemoet treden, toch?

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven