Zwijgplicht binnen kerkenraad na huisbezoek

Aan een ambtsdrager van de Gereformeerde Gemeenten. Een tijdje geleden hebben we huisbezoek gehad. In het gesprek zijn wij best open geweest en hebben we ons kwetsbaar opgesteld. Ook over een gebeurtenis die grote impact heeft gehad in ons gezinsleven.

Nu is mijn vraag: natuurlijk hebben ambtsdragers zwijgplicht, maar hoe zit dat binnen het geheel van de kerkenraad? Wordt er bijvoorbeeld aan degenen die op bezoek zijn geweest verslag gevraagd van hoe het bezoek verlopen is? Of is dit misschien per gemeente/kerkenraad verschillend?

Dit vraag ik niet uit nieuwsgierigheid, maar omdat ik het een lastig idee vind dat heel de kerkenraad op de hoogte zou zijn van onze situatie.

Beste ouders,

Mooi dat jullie tijdens huisbezoek in het gesprek open zijn geweest en jullie je kwetsbaar hebben opgesteld. Dat geeft ruimte om ook gebeurtenissen, die grote impact hadden op jullie gezinsleven, te delen met de broeders. Nu zit je echter met het probleem dat jullie wel op het huisbezoek deze openheid hadden, maar dat je liever niet hebt dat heel de kerkenraad op de hoogte zou zijn van jullie situatie. Jullie vraag is helder: hoe zit het met de zwijgplicht van de ambtsdragers binnen het geheel van de kerkenraad? Wordt het verloop van het huisbezoek besproken binnen de kerkenraad?

Eerst iets over het karakter van het huisbezoek. Het huisbezoek is ten diepste het vragen naar het antwoord op de prediking. God spreekt door zijn Woord tot ons en wat is dan ons antwoord. Heeft het geleid tot bekering en geloof in onze Heere Jezus Christus. Daarover moet het in alle openheid en bewogenheid in de eerste plaats gaan. 1 Thessalonicenzen 5:12-22 is van toepassing bij het huisbezoek. Er moet ruimte zijn voor persoonlijke zorgen en noden in het gesprek, als de wezenlijke vraag maar centraal blijft staan: Wie is de Heere Jezus voor mij, als antwoord op de prediking. 

Huisbezoeken horen bij het geheel van pastoraat en prediking en bij het opzicht over de gemeente. En hoewel huisbezoeken vertrouwelijk zijn, moeten sommige zaken toch op de kerkenraad besproken worden als behorend bij het opzicht over de gemeente. Ik geloof dat een verslag over het wezenlijke karakter van het huisbezoek geen problemen op zal leveren. In het algemeen zal daarvan op de kerkenraad verslag worden uitgebracht. 

Anders wordt het wanneer er ook zaken besproken zijn die grote impact hadden op een gezin, zoals in jullie geval. Zaken die niet direct te maken hebben met het wezenlijke karakter van het huisbezoek. Dan treedt er spanning op. Wat zeg je dan wel en wat zeg je niet in je verslag op de kerkenraad. Ik denk dat de bezoekende broeders moeten aanvoelen dat zoiets niet met de hele kerkenraad moet worden gedeeld. Zo zou ik er tenminste in staan. Ik zou er liever later, pastoraal, in het gezin nog een keer op terugkomen. Ik haast me om te zeggen dat dit per bezoekende broeder anders kan zijn. Daarom lijkt het me verstandig dat je contact opneemt met de huisbezoekbroeders en hen nadrukkelijk verzoekt van deze kwestie geen verslag uit te brengen op de kerkenraad. Daar zullen ze dan zeker gevolg aan geven.

Overigens wanneer er al (summier) verslag is uitgebracht, moet je er van uitgaan dat de zwijgplicht bij de broeders veilig is. 

Van harte Gods zorg en zegen voor jullie gezin.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle