Doorbreekt mRNA-techniek Gods wetmatigheid? (2)

J. Boeijenga | Geen reacties | 28-10-2021| 10:05

Geachte heer Boeijenga, dank voor uw antwoord op mijn vraag 'Doorbreekt mRNA-techniek Gods wetmatigheid?'. Ik acht dat onze eiwitsynthese en daarmee de aanmaak van lichaamseigen-eiwitten, het gevolg is van de volmaakte schepping, dus van voor de zondeval. Ik ben het met u eens dat het principe van ‘natuurlijkheid’ (de situatie van voor de zondeval) niet het absolute criterium is. U geeft daarvan een aantal voorbeelden waarbij het ‘natuurlijke’ wordt doorbroken, zoals o.a. bij nierdialyses, synthetisch insuline, operaties, stents. Maar er is wel een verschil; men kiest in al deze gevallen voor het ‘onnatuurlijke’, omdat het ‘natuurlijke’ niet (goed) meer functioneert. Men dient geen mRNA-vaccin toe omdat de eiwitsynthese niet goed werkt, die moet juist wel goed functioneren.

In uw antwoord op de vraag 'Transgenders' zegt u o. a. het volgende:

“... de Heere schiep man en vrouw als twee elkaar aanvullende entiteiten, en het getuigt naar mijn gevoel van een ‘beter weten dan God’ wanneer niet geaccepteerd wordt dat nu eenmaal die geslachtelijke (uiterlijke) kenmerken vanaf de geboorte heeft meegekregen.” ... “...naar mijn mening is het een te grove schending van de mens als ‘scheppingsproduct’. Er zijn grenzen, en die worden hiermee overschreden. De Heere als Schepper wordt hierdoor geminacht. Men werpt zich op als een soort ‘schepper naast God’. In wezen is dit medische torenbouw van Babel.”

Als het gaat om geslachtsverandering doet u een beroep op de schepping. Het mRNA-vaccin, wat bij een juist werkende eiwitsynthese (alleen aanmaak van lichaamseigen- eiwitten) ervoor zorgt dat ons lichaam een lichaamsvreemd-eiwit aanmaakt, wat tegen de scheppingsorde is, doet u dit niet. Kunt u aangeven waar het verschil zit?

Verder nog een vraag: acht u de kans aanwezig dat, op lange termijn door bijvoorbeeld booster-injecties, ons lichaam het door ons zelf aangemaakte spike-eiwit niet meer als lichaamsvreemd zal gaan zien, dit met als gevolg dat we er geen antistoffen meer tegen gaan maken? Ik vind dit een huiveringwekkende gedachte, gezien de massale toediening van het vaccin aan de wereldbevolking.

Geachte vragensteller,

Over eenduidige en eenvoudige zaken zou, redelijkerwijs gesproken, eenduidig gedacht moeten worden. Toch blijkt in de praktijk: zoveel hoofden, zoveel zinnen. De menselijke geest is creatief en listig, meningen worden vaak gevormd door (over)accentuering en zo ontstaat een breed palet aan meningen en standpunten, waarbij niet zelden iedere ketter zijn letter meent te hebben.

Ik doel hierbij nadrukkelijk niet op uw vraag en de daaruit voortvloeiende vervolgvragen, maar wil hiermee wel relativeren dat, zeker bij meer complexe materie, er zelden één antwoord is dat voor alle partijen voldoet. Daarbij zijn er ook naar mijn gevoel grenzen tot waartoe een kwestie geanalyseerd kan worden om nog principieel bepalend te zijn, zeker in een vrij algemene vragenrubriek als RefoWeb. Dit gezegd hebbend zal ik een poging doen uw te antwoorden op uw reactie.

U gebruikt de ‘wetmatigheid’ van de geslachtelijke indeling als man of vrouw, zoals die in het scheppingsverhaal wordt beschreven en door de overgrote meerderheid van de christenen wordt onderschreven, als voorbeeld om dan ook de lijn door te trekken naar het al dan niet aanzetten van ons lichaam tot het maken van onnatuurlijke eiwitten. Eerlijk gezegd vind ik dat wel ver gezocht. Het prikkelen tot de vorming van een microscopisch eiwitmolecuul ter voorkoming van een ziekte -waarbij de (id)entiteit van dat persoon ongemoeid wordt gelaten- vergelijken met een geslachtsverandering waarbij dat laatste juist op ingrijpende wijze en niet als onvermijdelijke tussenstap maar als doel op zich wordt gedaan, is naar mijn mening eindeloos verschillend. Een microscopisch detail afzetten tegen een gecompliceerd organisme is nogal een grote stap.
 
Het blijft staan dat de antistoffen lichaamseigen zijn, scheppingsordelijk zo u wilt. Alleen de kortdurende trigger daartoe, het lichaamsvreemde eiwit, niet. Het eindresultaat wel. Het eindresultaat van de gendertransitie kan ik echt niet scheppingsordelijk noemen.

Uw opmerking over de eiwitsynthese: Dat is wel heel snel door de bocht. De eiwitsynthese werkt in zijn algemeenheid prima. Dat is het punt niet. Het mRNA-vaccin werkt ook niet op de eiwitsynthese in zijn algemeenheid, maar zorgt voor de productie van dat ene (tussen)schakeltje waardoor de immuniteit wordt opgewekt (en die opgewekte antistoffen zijn wel weer natuurlijk).

Overigens: de niet-mRNAvaccins (bijv. AstraZeneca en Janssen, de zogenaamde vectorvaccins) veroorzaken op een andere manier dat de cellen spike-eiwitten gaan aanmaken. In die zin is er wel een gradueel, maar geen principieel onderscheid tussen de verschillende COVID-vaccins.

Als we kijken naar de ‘stabiliteit’ van ons DNA (om een voorbeeld te noemen): Dagelijks ontstaan er kleine veranderingen in het DNA. Deze mutaties zijn normaal, ze vinden bij iedereen plaats en meestal in delen van het DNA die geen aantoonbare functie hebben. De meeste mutaties worden vanzelf door de controlesystemen van de cel gecorrigeerd. Echter, soms kan een mutatie ontstaan op een belangrijke plaats in het DNA en wordt zij niet gecorrigeerd. Een dergelijke mutatie kan een verandering teweeg brengen die leidt tot een ziekte. Hoe ‘natuurlijk’ of ‘lichaamseigen’ mag dit nog genoemd worden? Wat in de natuur spontaan ten negatieve gebeurt, wordt nu als het ware -met vooropgezet doel- door het vaccin ten positieve veroorzaakt.

Wat betreft uw vraag of het lichaam op den duur de “onnatuurlijk gevormde” spike-eiwitten niet meer als lichaamsvreemd gaat zien: Bij een vaccinatie gaat het niet primair om de entstof, dat is ‘slechts’ een hulpmiddel, maar om het effect van die entstof: de antistoffen. Zodra die gevormd zijn, is de entstof nutteloos en zal deze geleidelijk ook afgebroken worden (dus ook de spike-eiwitten). Het mRNA wordt reeds na enkele dagen afgebroken. Wat blijft zijn de ‘lichaamseigen’ antistoffen. Die circuleren langer, maar zullen op den duur ook verdwijnen. Dat is echter maar een deel van het verhaal, want ook al circuleren op den duur geen antistoffen meer in ons bloed, door de langdurige geheugenfunctie van de cellulaire immuniteit zullen bij hernieuwde aanraking met het virus weer antistoffen geproduceerd worden. E.e.a. wel afhankelijk van de mate waarin het virus kan muteren.

Dus wat dat spike-eiwit betreft: dit heeft maar een beperkte levensduur. Als het lichaam het niet meer als lichaamsvreemd zou herkennen (wat vrij onlogisch is, want er is niet gesleuteld aan de DNA-code van de ontvanger), is het hooguit onwerkzaam en zal het na enkele dagen worden afgebroken. Zo huiveringwekkend is dat dus niet.

Johan Boeijenga

Dit artikel is beantwoord door

J. Boeijenga

• Geboortedatum:
  26-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven