Vreselijke drankduivel

Ds. C. Budding | Geen reacties | 18-08-2021| 16:23

Een wonder dat ik niet snap. Sinds bijna een jaar is de Geest in mij gaan werken. Ik was zo diep in de goot weggezakt en ik ben niet tot de Heere gekomen, maar Hij naar mij. Sindsdien lees ik in tegenstelling tot vroeger graag Zijn woord en ga naar Zijn diensten. Niet omdat het moet, maar omdat ik het wil en nodig heb. Ik heb alles aan Hem te danken. Ik heb erg veel last van al mijn zonden die op mij drukken. Maar ik mag weten dat de Heere Jezus mij uit de goot getrokken heeft. Die Geest zorgt ervoor dat ik Christus nodig krijg en dat mag en kan ik niet ontkennen. Hij opent mijn ogen voor Christus. Ik kan niet meer zonder Hem. Ik zoek bij Hem de vergeving. Ik verwacht het van Zijn bloed dat reinigt van alle zonden. Ook zoek ik Hem meer en meer te kennen. Hij is mij zo dierbaar. Ook zoek ik in Hem de kracht om tegen de zonde te strijden. Want bij Hem is niet alleen vergeving te verkrijgen, maar ook de vernieuwing, de dagelijkse bekering. De Heilige Geest laat mij meer zien wie ik zelf eigenlijk bent. Wat kom ik toch een verkeerdheid tegen. De Heere maakt je daar steeds meer mee bekend. Daarom: hoe onmogelijk om zalig te worden door iets van jezelf!

En toch! Het erge en zelfs bizarre is, en wat ik niet snap, is dat ik bepaalde erge zonden blijf doen. Ik heb een traumatische jeugd gehad en er is veel gebeurd. Dat heeft geleid tot verslaving aan drank en drugs. Ik heb psychologische problemen. Depressie en angsten, onrust en paniek. Er zijn dagen dat ik Gods aanwezigheid zo duidelijk voel. God is zo goed voor mij en ik zo vreselijk voor Hem. Soms is het teveel voor me, ik ben dan zo vreselijk zwak: eenzelfde dag ben ik na gebed zo sterk en opeens komt er een verzoeking en dan kies ik dikwijls voor het volgen van mijn verschrikkelijk begeerte, waarvan ik willens en wetens weet hoe verkeerd en vreselijk het is. Ik weet dat God geen lasten geeft die wij niet kunnen dragen. Maar zo voelt het soms wel. Op dezelfde dag smeek ik God mij kracht te geven, en soms ben ik ‘s middags aan het drinken met alle zonden die daaruit voortvloeien en de pijn die ik de Heere en mijn naasten aan doe. Ik smeek om kracht om mijn kruis te dragen. Hoewel het gebruik van drank minder wordt, stopt het maar niet. Ik ben in therapie en bid om Gods zegen daarbij.

Ik ben de Heere zo ongelooflijk dankbaar en wil niet op eigen inzichten vertrouwen. Ik lees zoveel hoop in de Bijbel, maar tegelijkertijd kan ik dit niet rijmen met wat ik doe en zo vaak ernstig gefaald heb. Ik weet hoe onnoemelijk groot Gods genade is, maar iedere keer verval ik in dezelfde zonde. Ik weet hoe vreselijk mijn gedrag is en hoeveel pijn ik God, mijn naasten en Zijn koninkrijk aandoe. En ik haat het om dat te doen, ik wil het niet doen. Als de aanvechtingen en de angsten komen bid ik. Maar alsnog volg ik vaak mijn zondige hart en de vreselijke begeerten, terwijl de Heere mij zo enorm heeft geholpen. Het voelt alsof ik in Zijn gezicht spuug. Ik haat mijn gedrag en heb daarna altijd zo veel spijt. Maar als God het niet verhoedt ben ik bang dat ik volgende week weer voor de bijl ga. Alleen God kan het hart veranderen, door de werking van Zijn Geest in ons binnenste. Het is een niet aflatende strijd die ik steeds tegen mijn verdorven natuur aan ga. Ik smeek God om mij te helpen met mijn psychische noden en ik geloof dat hij ZAL helpen op zijn tijd. “Zou er voor de Heere iets te wonderlijk zijn?” Ik kan alleen alles bij de Heere neerleggen. Het is een doorn in mijn vlees. Willen jullie voor mij bidden en heeft iemand ook een ervaring als dit?

Beste vragensteller, 

Je hebt in bovenstaande reactie je hart opengelegd. Een hart dat hunkert naar bevrijding! En zoals je schrijft: Het is de Heilige Geest die je ontdekt aan je schuld tegenover de Heere, en die je tegelijkertijd stuurt naar het enige Adres: Jezus Christus! Alleen bij Hem moet je zijn om vergeving te ontvangen van al je zonden! 

Ik vind het mooi om te lezen hoe je enerzijds beschrijft hoe je mag weten dat de Heere Jezus je uit de goot getrokken heeft. Letterlijk getrokken heeft uit de macht van het rijk van de satan. Dan mag je toch instemmen met wat de apostel Paulus schrijft tot de gemeente van Efeze: “Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft ons door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de overtredingen, met Christus levend gemaakt – uit genade bent u zalig geworden – en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet in Christus Jezus, opdat Hij in de komende eeuwen de allesovertreffende rijkdom van Zijn genade zou bewijzen, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus” (Efeze 2: 4-7).
 
En tegelijkertijd kamp je met je gekwetste leven vanuit je jeugd, maar het gaat door tot op de dag van vandaag, waarbij je steeds weer in zonden valt. En wat is de drankduivel een sterke duivel! Ja, welke verslaving is dat niet? En het is absolute zonde voor de Heere! Sterker, je bedroeft er de Heilige Geest mee als je weer in zonde valt. Ik proef daarbij dat je hier verdriet over hebt en roept om hulp! 

Je werkelijke vraag is tweeledig: Willen jullie voor mij bidden? Dit heb ik voorafgaand aan de beantwoording van bovenstaande vraag voor je gedaan. En ik hoop dat velen die je noodkreet lezen op Refoweb ook voor je zullen bidden! Want God doet wonderen op het gebed! Hij alleen kan jou de kracht verlenen om de duisternis te laten wijken voor het licht. Want let op! In Zijn kracht kun je overwinnen!  

Je tweede vraag is dit: heeft iemand ook een ervaring als dit? Om eerlijk te zijn: nee, ik heb (gelukkig) niet de ervaring die jij hebt met een drankverslaving. En dat is alleen te danken aan de genade van de Heere. Want ik herken mij net zo goed in de ervaring die je hebt! Het is de ervaring die ook de apostel Paulus bezigde: “Want wij weten dat de wet geestelijk is, maar ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde. Wat ik namelijk teweegbreng, doorzie ik niet, want niet wat ik wil, dat doe ik, maar wat ik haat, dat doe ik” (Romeinen 7:14-15). Dat is helaas de ervaring van al Gods kinderen. Onvolmaakt in zichzelf! Maar dat betekent niet, dat we ons daar maar aan over moeten geven! O nee, we worden opgeroepen om onze lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk (Rom. 12: 1). Om de geestelijke wapenrusting aan te doen! Lees er Efeze 6: 10-20 er maar eens op na. Dat betekent dat jij hier ook concreet mee aan de slag kan en moet! Ga niet bij de pakken neerzitten. Ik lees dat je hulp gezocht hebt. Dat is een eerste en belangrijke stap. Ga werkelijk in therapie met je drankverslaving. En tegelijkertijd je middel omgord met de waarheid, gebruik het schild van het geloof, juist als je zwak bent en liever naar de fles grijpt! En gebruik dat zwaard van de Geest: Het woord van God!
 
Ga zo biddend en worstelend je weg en laat je niet wijs maken dat je na je terugval in de zonde niet meer bij de Heere terecht kan. O nee, voor Hem is geen zonde te groot. Maar weet dat Hij je werkelijk al in dit leven bevrijden wil van die vreselijke drankduivel! Alleen Hij is bij machte om je te trekken vanuit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Dan mag je, ondanks alle onvolmaaktheid in dit leven toch uitzien naar Zijn komst! 

Bid dan maar met David: “Herschep mijn hart, en reinig Gij, o HEER, Die vuile bron van al mijn wanbedrijven; Vernieuw in mij een vasten geest, en leer mij aan Uw dienst oprecht verbonden blijven” (Ps. [berijmd] 51:5) . Zo mag je hopend op Zijn genade leven tot Zijn eer! 

Ds. C. Budding,
Goudswaard

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Budding

• Geboortedatum:
  20-04-1973
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven