Huis openstellen voor iedereen

C. M. Chr. Rots - de Weger | 5 reacties | 18-08-2021| 07:56

Ik zit met het volgende en zou graag wat meningen willen horen. Mijn persoonlijke verlangen is om als gezin ons huis open te stellen voor iedereen, zodat iedereen die het nodig heeft zich bij ons thuis mag voelen en niet alleen is. De praktijk is heel anders, bijna tegenovergesteld. Er zijn vrienden die afgehaakt zijn of vrienden die ik zelf heb losgelaten. Het is vrij rustig bij ons thuis, kleine familie. Ik heb vaak het gevoel/idee: ik wil naar de hoeken van de straten bij wijze van spreken en mensen spreken en uitnodigen die wel tijd en zin hebben om op bezoek te komen. Eenzame mensen of om een andere reden. We zijn nog jong, goed bedeeld, ook in niet-materiële zin. En daarom wil ik daar ook in/van delen.

Ik weet niet goed hoe ik dit vorm moet geven. Het lijkt ook wel alsof mensen zich (daarom) juist van me afkeren. Zo heb ik in korte tijd meerdere kindjes gekregen, moeten de buren daar zelf al jaren daarop wachten en merk ik (daarom?, ik denk dat het meespeelt) afstandelijkheid, er is nauwelijks contact. We hebben goede banen, familie die we dan wel hebben, heeft het heel krap. We geven ze wel het e.e.a. maar het blijft iets ongemakkelijks houden.

Ook op m’n werk zijn er collega’s die het moeilijk hebben, dan voel ik me zo zitten met het goed te hebben. Wat kan ik daarmee doen? Ik wil niet arrogant zijn. Ik probeer te verbinden via gesprekken. Soms denk ik aan een bordje in de tuin: koffie en een praatje.

Ik zou graag ook het evangelie willen delen met mensen die op bezoek komen, maar ben daar nog niet zo vaardig in. En ook ik ben een zondaar, ook duidelijk bekend bij anderen, is het dan wel goed om daaraan te beginnen? Word ik dan wel serieus genomen? Voor mijn gevoel ben ik rijk gezegend met van alles, maar heb nog niet de juiste vorm gevonden om erin te delen. Ergens vrijwilligerswerk doen kan wel, maar voelt niet hetzelfde als delen van wat van mijzelf is. “Geld maakt niet gelukkig” is wat ik ervaar. Ik voel me soms te rijk. Dat is een rare gewaarwording...

Beste vraagsteller,

Het zijn nogal wat vragen die zo schrijvende naar boven zijn gekomen! Je wilt goed doen, omdat je je rijk weet en voelt. Misschien is het leren van daar dankbaar voor te zijn wel de eerste les die je mag leren! En vanuit die dankbaarheid vind je best wel wat je dient te doen: geld geven is daarbij niet vanzelfsprekend de oplossing, maar je kunt genoeg goede doelen vinden naar wie je een bedrag zou kunnen overmaken. Denk maar aan de diaconie van je kerkelijke gemeente, de collectes in de kerk, aan de deur, enzovoort. Géven, gul geven, is niet zo moeilijk, maar misschien wel een beetje als je niemand “dank je wel” hoort zeggen? Ook via een gesprek met wijkouderling of -diaken is het mogelijk om op een spoor gezet te worden van bezoeken te brèngen in plaats van thuis mensen te ontvangen. 

Vervolgens: vrijwilligerswerk kan zeker iets zijn dat je ‘van je zelf gaat geven’, juist omdat je het vanuit de mótivatie tot het werk aanpakt! Mijn volgend advies aan jou zou zijn: ga een cursus hulpverlenen volgen. In de breedste zijn, bedoel ik dit, want je interesses kunnen op meerdere gebieden liggen. Misschien een parttime opleiding in het onderwijs, vluchtelingenwerk, diaconale of pastorale hulp... zoiets.
 
Je vraagt naar meer meningen, dus laat ìk het hierbij.
  
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1535 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven