Eenling op niet-christelijke school
Ds. M. (Michel) van Heijningen | 13 reacties | 03-05-2021| 11:00
Vraag
Ik ben een meisje van 16 jaar. Op mijn niet-christelijke school zijn we sinds een paar weken begonnen met het vertalen van oudchristelijke teksten en brieven. Hierbij leren wij ook achtergrondinformatie over het christelijk geloof, onder andere wat christenen nou precies geloven, wat het verschil is tussen katholieken en protestanten en de globale inhoud van de Bijbel. Het probleem is, dat mijn leraar erg focust op de kenmerken van het geloof die door de meeste in de samenleving als ouderwets, achterhaald of oneerlijk worden gezien. Hij brengt zijn verhaal op zo’n manier dat het lijkt alsof vrouwen bijna niets mogen volgens de Bijbel en hij heeft ook een hele les besteed aan de evolutietheorie tegenover het scheppingsverhaal, waarbij hij deze laatste ontkrachtte door middel van wetenschappelijke bewijzen.
Ik heb zelf absoluut niets tegen de wetenschap en het voelde alsof hij de twee als uitersten ziet (je gelooft het één of het ander), terwijl ik denk dat je best in God kan geloven en tegelijkertijd de wetenschap kan erkennen (of je nou in de evolutietheorie gelooft of niet). Kortom, hij betrekt, al is het vaak indirect, zijn eigen opvattingen erg bij de les. Ik ben hier niet blij mee, omdat hij het christendom als ouderwets en naïef voorstelt en het mensen die voorheen nog niets over christenen wisten een verkeerd beeld geeft. Want de dingen waar hij het over heeft gehad zijn NIET de kern van het christelijk geloof.
Ik heb er één keer iets van proberen te zeggen, maar ik ben heel bang, dat ik het verkeerde heb gezegd, aangezien mijn klasgenoten naar me keken alsof ik een betweter was. Nu weet iedereen dat ik christen ben en de leraar stelt mij nu telkens moeilijke vragen rondom het christendom waar ik eigenlijk geen antwoord op weet (zoals: als God zo goed is, waarom is er dan nog oorlog?). Ik probeer hier dan een zo goed mogelijk antwoord op te geven, maar ik ben niet de meest overtuigende spreker en vaak kom ik niet goed uit mijn woorden. Het voelt zo alsof ik toegeef dat de Bijbel vol gaten zit en het christendom onzin is. Uit de antwoorden die de klas geeft, merk ik ook dat ze de leraar geloofwaardiger vinden dan mij.
Ik heb het gevoel dat het eigenlijk de bedoeling is dat er een prachtige geloofsbelijdenis uit mijn mond rolt, maar dat het me niet lukt om de dingen te zeggen die God wil. Ik word hiervan boos en verdrietig: dit was mijn kans om een heleboel klasgenoten serieus te laten nadenken over Jezus, waarom helpt de Heilige Geest me daar niet bij? Volgens de Bijbel zou de Heilige Geest me bij dit soort dingen helpen als ik dit geloof, toch? Ik geloofde echt dat dit zou gebeuren, maar nu twijfel ik toch.
Ik denk sowieso over veel onderwerpen anders dan andere christenen. En ik heb God eigenlijk nog nooit echt bewust gevoeld en ik vind de kerk waar ons gezin heen gaat eigenlijk helemaal niet zo fijn, het voelt als iets wat moet van mijn ouders. Alles stapelt zich eigenlijk een beetje op bij mij. Ik wil in God blijven geloven, maar ik vraag me tegelijkertijd ook af of ik niet gewoon naïef ben en dat God niet bestaat - iets waar een groot deel van de samenleving het al over eens is. Ik wil graag blijven geloven, maar vind dit erg lastig en dit gevoel wordt versterkt door alles wat er op school gebeurt. Kan iemand mij hierbij helpen?
Antwoord
Beste dappere vriendin,
Allereerst excuus dat je vraag even op zich liet wachten. In mijn privéleven vroegen eerst wat andere dingen om aandacht...
Wat ben je dapper en gelovig! Enorm stoer en goed dat je zo op jouw school probeert iets van het geloof in God te delen. Tegelijk wat is het lastig voor je om als eenling daar te zijn.
Je wil graag mensen overtuigen, zo lees ik in je vraag en dat lukt niet. Laat ik het maar direct zeggen; dat gaat je nooit lukken, ook niet na een cursus welsprekendheid of met allerlei handige trucjes of wat dan ook. Overtuigen is namelijk niet onze taak, die beperkt zich tot getuigen. En een getuige dat ben je, soms zelfs zonder woorden.
Als ik jouw vraag lees, zou ik zeggen, bid voor de mensen om je heen, je leraar en je klasgenoten, werp al je zorgen op Hem, Hij zorgt voor jou (1 Petrus 5). Je klasgenoten en je leraar worden niet overtuigd door jou, maar mogelijk wel door Gods Geest die zeker werkt. Je bent van Hem afhankelijk, in je geloofsleven en zeker in je getuigen. Het is namelijk mogelijk dat jij al stotterend en blozend een paar haperende zinnen zegt die later mensen aan het denken zetten. Geloof je dat?
Wij denken weleens dat Paulus als hij ergens kwam preken een gloedvol en overtuigend betoog hield. in 2 Korinthe 10:10 staat echter dat de mensen zeggen: zijn lichamelijk aanwezigheid is zwak en zijn spreken is verachtelijk. Die voordracht was dus echt niet zo super. Mensen werden daardoor niet overtuigd. En toch ontstonden er gemeenten, niet dankzij Paulus woorden, maar ondanks. De Heilige Geest gebruikt zwakke middelen en mensen.
Voel je vooral niet schuldig dat het je niet lukt, ik geef je de hand. Vertrouw op God die vaak zonder dat je het merkt je woorden gebruikt. Natuurlijk mag je erom bidden dat je er iets van ziet, maar zeg er dan achteraan: Uw wil geschiede. Het gaat er om dat het werk van God doorgaat, niet of ik dat altijd merk. Ooit zei een dominee: hoe minder ik er van zie, hoe meer ik ervan geloof.
Voor jezelf zou ik zeggen, zorg dat je geloof gevoed wordt, spreek over deze situatie ook met mensen uit je kerk. Misschien kan je ook nog eens een apologetisch boek lezen (ik denk boeken van Tim Keller of Mart Jan Paul). Laat je in elk geval niet wijs maken dat je dom moet zijn om te geloven. Grote geleerden in het verleden (denk aan Newton) en het heden geloven ook. Mij helpt het altijd om te bedenken: er zijn mensen die een intelligentie hebben waar de mijne in kan rondfietsen en die op dezelfde wijze geloven als ik.
Daarnaast zou ik zeggen, wat mooi dat jullie klassiek christelijke teksten lezen. Die woorden zouden zelf hun kracht kunnen doen. Voor alles zou ik tegen je willen zeggen: houd vol. Misschien komt het daar meer dan ooit op aan voor christenen in deze tijd.
Hartelijke groet,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat als je dan iets terugvraagt over de wetenschap: "Hoe kan in onze huidige natuurkrachten iets uit niets ontstaan, kan dit zonder een bovennatuurlijk fenomeen (zoals God)?" Kunnen zij hier wel antwoord op geven dan?
In de kerk voel je je niet helemaal thuis, maar op school bij die leraar in de klas ook niet.
Ik hoop dat er vrienden/kennissen/familieleden zijn die je wel begrijpen en steunen en voor je bidden. Want anders lijkt het me dat het voelt als zo'n eenzame strijd, die je hebt te voeren. Maar weet dat je niet alleen bent, God is bij je!
En de oorlog in de wereld, komt niet van God. Dat doen mensen. God heeft alles mooi gemaakt, maar de mensen hebben er een zootje van gemaakt. Als God zou ingrijpen in alles wat er fout gaat, dan zou er geen mens meer overblijven. Want alle mensen doen verkeerde dingen. Heel veel narigheid is het gevolg van de zonde van mensen. Mensen buiten elkaar uit en zorgen ervoor dat de ene mens arm is en de andere rijk.
Sommige ziektes zijn het gevolg van ongezond leven. Maar niet alle ziekte en rampen, kun je direct koppelen aan de zonde. Sommige dingen laat God ook toe, omdat wij leven in de wereld na de zondeval. Opdat wij zouden verlangen naar de volmaakte wereld die komt als Jezus terugkomt.
Als mensen met verrotte gebitten rondlopen of met verwilderde kapsels, betekent dat niet dat er geen tandartsen of kappers zijn. Het betekent dat mensen niet naar de tandarts of kapper toegaan. Zo is het ook met veel ellende in de wereld. Als alle mensen God zouden liefhebben boven alles en hun naaste als zichzelf, dan zou de wereld er heel anders uit zien! Maar veel mensen gaan niet naar God, omdat ze niet in Hem geloven.
Over het waarom van de moeilijke dingen zijn wel boeken geschreven die je kunt lezen. Maar je mag soms ook gewoon zeggen: ik begrijp het ook allemaal niet precies, maar ik geloof wel dat.... Je hoeft niet op alle vragen een antwoord te hebben, ook de evolutietheorie heeft dat niet. Probeer daarin ook lief en mild te zijn voor jezelf! Anders blokkeer je juist. Probeer niet te overtuigen, maar te getuigen. Meer vraagt God niet van je.
Je mag van de docent ook vragen dat hij respectvol met jou omgaat en je mag ook je grenzen aangeven, als je een keer ergens niet over kunt of wilt praten. Je hoeft niet over jezelf heen te laten lopen. Hij ziet het waarschijnlijk als een spel, maar jij mag daar niet het slachtoffer van worden. Het kan pesten worden wat hij doet en dan mag je daar zeker tegen in verweer komen.
Probeer mensen te vinden die met je meeleven en voor je bidden. Zodat je je sterker en gesteund voelt!
Het is in het verleden één of meerdere keren gebeurd dat een journalist of wetenschapper de Bijbel onderzocht om te bewijzen dat deze niet waar was. Met als gevolg dat hij/zij zelf tot bekering kwam. daar zijn ook boeken van, maar ik weet zo niet hoe deze boeken heten.
Ik wens je sterkte in deze moeilijke situatie! Houd vol!
Ik wil je aanraden om n ieder geval door je houding te laten zien dat je de Heere dient.
Evangeliseren desnoods met woorden.
Je kunt zoveel betekenen!
Dat doet meer dan 'alleen' woorden.
Niks mis mee dat de school niet-christelijk is, maar een leerling aanvallen om haar geloof kan echt niet. Dat is gewoon misbruik maken van de machtspositie van die leraar en dat mag je echt wel benoemen.
Sterkte!
Maar ik snap dat het lastig is hoor. Zeker als je je afvraagt waar Gods hulp is op dat soort momenten. Ik zal voor je bidden, sterkte!
Daarnaast ‘dat weet ik niet’ is een heel goed antwoord op zulke vragen.
Wees je bewust dat dit soort vragen gesteld wordt om je in een hoek te drijven. Hij is niet geïnteresseerd in je antwoord, hij is benieuwd hoe je je hieruit gaat redden.
Daar hoef je niet aan mee te doen. Het getuigt van kracht als je je hier niet voor leent.
Wij hebben onze vuist naar God opgeheven en gezegd: 'God, we willen dat U weggaat uit onze scholen, uit onze regering, uit onze zaken. We willen U niet op de markt.' En God, die een gentleman is, heeft zich stil teruggetrokken uit ons nationale en politieke leven, ons openbare leven. Hij trok Zijn zegenende en beschermende hand terug.
Wij moeten voor alles terug naar God, hem vergeving vragen voor hoe wij Hem behandeld hebben en Hem vragen: 'Kom alstublieft terug in ons openbare leven.' We hebben die wens op onze munten, nu moeten we er nog naar leven.
Misschien kun je hier wat mee als je weer zo'n nare vraag krijgt.
Je schrijft: dit was mijn kans om een heleboel klasgenoten serieus te laten nadenken over Jezus. Die kans is niet verkeken! Leef zoals Samanthi al schreef, als een volgeling van Jezus. En als je klasgenoten verschil zien, weten ze nu in ieder geval wel waar dat in zit!
Toen ik naar de HBO ging was ik de enige van mijn jaar (120 studenten) die christen was. Ook ik voelde me vaak een enorm falende getuige. Wij kregen op een gegeven moment de opdracht om in kleine groepjes ons te verdiepen in een subcultuur in Nederland. Toen kwamen drie klasgenoten naar me toe met de vraag of ik openstond voor het ons samen verdiepen in 'de SGP-cultuur'. Daar kon ik juist de kern van het geloof delen en dat werd vervolgens in een presentatie gedeeld met de rest! Vanaf dat moment was er heel veel openheid om over God en geloof te praten. Als dat geen werk van de Heilige Geest is...
Waarom schrijf ik dit... Ik ben het met bovenstaande reacties eens dat de leraar niet eerlijk met jou omgaat. Je staat zeker in je recht als je hem stopt. Maar je kan ook de uitdaging aannemen. Ga zelf (samen met een vriendin) naar hem toe, vertel hem dat je het lastig vindt om spontaan in de klas te praten en vraag hem of je zelf een (korte) presentatie mag voorbereiden, als 'ervaringsdeskundige'. Dan ben JIJ degene die bepaalt wat je zegt en wordt je niet in een hoek gedreven waar je niet wilt zijn. Dan kun je aangeven wat de kern van het geloof is, laat je zien dat je leraar je dat geloof niet afpakt, dat je staat voor wat je gelooft. Zo heb je kans om een heleboel klasgenoten serieus te laten nadenken over Jezus! Ik denk dat je daarmee ook het respect van leraar en klasgenoten wint en dat ze je daarna niet meer op een vervelende manier behandelen.
En wat betreft vragen die je misschien toch nog krijgt: lieg nooit (bijv. of je de kerk leuk vindt; nee, maar ik weet dat het goed is. Vind jij huiswerk maken leuk?) En zoals boven ook al gezegd, je hoeft niet alles te weten. We geloven in een alwetend God, niet dat we zelf alwetend zijn. Degenen die niet geloven willen alles kunnen verklaren, maar 'het geloof is het bewijs van de zaken die men niet ziet'. (Hebr. 11:1) Welnu dan, laten ook wij afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. (Hebr.12:1,2)
Welkom in de strijd, meid!
Hou vol (ken je dat lied soms, te vinden op You Tube).
You go girl!!
