Geheim van pa ontdekt

Het kan heel moeilijk zijn om te stoppen met kijken. Vooral omdat het altijd heimelijk gebeurt. Veel mensen kijken terwijl ze eigenlijk niet willen, maar in een zwak moment gebeurt het toch. Misschien is de wetenschap dat je kinderen erachter kunnen komen (zijn gekomen!) een goede motivatie om het met je moeder te bespreken en echt te kunnen stoppen.

Geheimen hebben de neiging om lelijker en groter te worden in het verborgene, net als vieze schimmels. Daglicht en frisse lucht helpt.

Wat erg voor je dat je dot zo moest ontdekken. En dat dit nu een geheim is dat je in feite meedraagt en wat jou zo’n verdriet doet. Wat je ‘moet’ is in feite niets, jouw vader is verantwoordelijk voor wat hij doet! Hij is verantwoordelijk voor jou als zijn kind, om er voor jou te zijn als je vragen hebt. En hij is verantwoordelijk voor de gevoelens van jouw moeder als zij hierachter komt. En hij is verantwoordelijk voor zijn eigen geestelijke gezondheid.

Dus haal het woordje moeten voor jezelf weg. Vraag je af wat jou nu helpt. Blijf er sowieso niet alleen mee zitten. Kun je het evt eerst met je vader zelf bespreken? Misschien is het voor je ouders anders als je vader zelf aan je moeder zijn probleem kenbaar maakt en hulp zoekt. Vertrouw je iemand buiten het gezin met wie je het kunt bespreken? Of heb je met je moeder eigenlijk zo’n goede band dat je het liefst met haar zou delen?

Misschien helpt het om te weten dat heel veel mannen hiermee worstelen. Jouw vader is geen uitzondering. Maar het zou mooi zijn voor hem, voor hun huwelijk en voor jullie als gezin als hij kan stoppen en hiermee een groei doormaakt richting God en richting zijn eigen vrouw bij wie hij werkelijk genot mag beleven. Er zijn echt huwelijken waarbij het uiteindelijk juist beter is geworden doordat het aan het licht kwam ipv dat het kapot ging. Er hoeft niet iets kapot te gaan, maar er mag heling gaan komen. Wees dus niet te bang hiervoor!

Heel veel succes, til niet te zwaar en deel het op de manier waar jij nu in eerste instantie het beste bij voelt!

Beste jongen,

Ik ben ook zo'n vader. Helaas. Gelukkig mag ik nu zeggen dat het met Gods hulp over is, maar ik heb met mijn gedrag heel veel kapot gemaakt en veel verdriet veroorzaakt.

Stap ermee naar je vader toe, en zeg het hem eerlijk. Zeg hem ook dat hij het aan je moeder MOET vertellen. Hiermee is iedereen het beste geholpen. Vertel hem je pijn en teleurstelling. Alleen met Gods hulp kan je vader eraf komen.

Doe het, voor jezelf, voor je moeder, maar óók voor je vader! Als zijn geheim blijft voortbestaan, is voor hem ook niet goed.

Sterkte. Ik hoop dat je ondanks alles hierdoor uiteindelijk toch een betere band krijgt met je vader.

Beste 16-jarige,
Dat dit een hele schok voor je is, kan ik me goed voorstellen.
Ik denk dat je niet zoveel moet.
Je bent niet verantwoordelijk voor het huwelijk van je ouders, dat zijn ze zelf.

Wat je zou kunnen doen, als je dat zelf wilt, is tegen je vader zeggen (of schrijven) dat je dit ontdekt hebt en dat je daar veel last van hebt, dat het je in de war maakt en dat dat een naar gevoel is.
Je kunt gewoon eens wat formuleringen bedenken, proberen en kijken wat voor jou de lading het beste dekt.

Misschien valt er dan een last van je af omdat je dit geheim gedeeld hebt en omdat je de verantwoordelijkheid weer daar gelegd hebt waar hij hoort: bij je vader.
Jij hoeft dit niet op te lossen en je hoeft ook niet met geheimen te leven.
Sterkte!