(Ab)normale kledingverzorging

Van huis uit geleerd heel sober te leven. Kreeg tweedehands kleding. Maar dan niet op maat, vaak te kort of kleur die me niet stond. Maar wel handig, want dan hoef je geen dure nieuwe kleren aan... terwijl daar wel geld voor was. Nu merk ik dat nu ik volwassen ben en zelf kan kiezen, ik bijna het meest op m’n oude lelijk geworden schoenen met een gat in de zool loop, zodat m’n goede schoenen goed blijven voor kerk, werk en verjaardag bijvoorbeeld. Ik heb ook kleine kinderen die nog kwijlen, met vieze handjes aan je kleren zitten of met een fietswiel tegen je schoen rijden. Ik probeer m’n goede kleding en schoenen dus goed te houden.

Maar het valt me op dat als ik andere moeders zie, ik hen er wel netjes uit vind zien. Wat is nu normaal? Of doen ze dan thuis weer een oude trui aan (ik denk van niet). Of doe ik te moeilijk. Ik kan me ook wel een extra trui veroorloven, maar heb er weerstand tegen (door wat me thuis geleerd is denk ik). Als ik altijd goede kleding zou dragen, dan heb ik ineens wel veel meer nodig. Wat is nu normaal qua kledingverzorging? Ik zie ook mensen in hun nette blouse de tuin doen. Ik hoor graag wat voorbeelden.

Beste mevrouw,

Wat is normaal qua kledingverzorging? Tja, dat is een lastige. Maar géén vraag van goed of niet goed! Van zó hoort het en zo hoort het níet. Dat u zich realiseert dat úw normaal u vroeger geleerd is, vind ík een positief punt. Anderen hebben ánders geleerd en ervaren dát dan als normaal. Dit gezegd hebbend gaat het er nu maar om welke kéuze u maakt, want ook u bent een voorbeeld voor úw kinderen...

Verandering kan pas beginnen na bewustwording. En verandering betekent een keuze maken. “Schoon en heel” is lang het motto geweest, vooral in de grotere gezinnen. Juist daarom wil bijvoorbeeld iemand met een (groot) gezin er te allen tijde héél netjes bij lopen... háár keuze. Misschien voor ‘het oog’, of om geklets en een wijzende vinger te voorkomen. Een ander laat na schooltijd de oude kleren aantrekken, zodat het niet erg is als de kinderen zich vies maken. Als degene die kookt en/of schoonmaakt daarbij een schort draagt ter voorkoming van vlekken is dat een keuze. Een ander zal dat niet doen, en op de koop toenemen dat er af en toe iets mis gaat (hoewel dat meestal gebeurt bij ‘het beste goed’!). Voor u is het niet zozeer een financiële kwestie (was het vroeger misschien wél), maar min of meer een luxeprobleem (wat zeker ook een probleem kan zijn!). Wees u dus bewúst van uw keuze waarbij u niet te veel naar de ander kijkt, maar denkt aan welk voorbeeld u wilt zijn! Leert u zó te denken dan is de aanschaf van een nieuwe -extra- trui wellicht ineens een heel andere uitdaging! 

Marijke Rots