Kerkelijk huwelijk en ruzie in de familie

C.A. Hoekman | Geen reacties | 12-03-2021| 08:04

Aan iemand van de Gereformeerde Gemeenten. Ik heb een vraag aan u. Hopelijk kunt u mij daar een duidelijk antwoord op geven. Wat is de taak van de kerkenraad van de Ger. Gem. als je broer of zus gaat trouwen en er is geen contact met je broer of zus en de kerkenraad weet hier van af. Mogen zij dan wel in Gods huis trouwen?

De kerkenraad hoort dan toch ook aan het bruidspaar te vragen of er al een gesprek is geweest met de familie? En hoe de situatie op dit moment is? En is het dan ook niet de taak van de kerkenraad om een gesprek aan te gaan met het hele gezin? Elk huis heeft zijn kruis en elk hart zijn smart, maar als je je voorbereidt om Gods zegen te vragen over je huwelijk, dan moeten de verhoudingen toch wel hersteld zijn?

Ook als wij van onze kant medeplichtig zijn, dan moet er toch een moment zijn om dat uit te praten vóórdat de trouwdag aanbreekt? Op deze manier kan je toch geen zegen vragen over je huwelijk? En de dominee die het bruidspaar trouwt, deze hoort toch ook van de situatie af te weten? En deze moet toch van twee kanten gehoord worden?

Beste vraagsteller,

Het huwelijk is door God ingesteld. In dat licht dient een huwelijk een “huwelijk in de Heere” te zijn, een christelijk huwelijk (2 Kor. 6:14-15). Wat is nu de taak van een kerkenraad van de Gereformeerde Gemeente (maar ook van ander kerken) als iemand (broer of zus) gaat trouwen? Toezien dat er een basis is voor een christelijke huwelijksgemeenschap, een huwelijk “in de Heere”.

Hoe geeft een kerkenraad aan dat toezien concreet handen en voeten? Door de kerkelijke approbatie. Je zult dat al  vele keren gehoord hebben dat een aanstaand huwelijk in de gemeente twee zondagen wordt afgekondigd, bekendgemaakt, opdat er eventueel gegronde bezwaren tegen dat aanstaande huwelijk ingediend kunnen worden. Wanneer er geen wettige bezwaren tegen dat huwelijk zijn ingediend, kan de kerkelijke bevestiging volgen. In het kort de taak van de kerkenraad.

Je begrijpt ondertussen al dat bezwaren tegen een huwelijk diep ingrijpend zijn, in de eerste plaats voor de huwelijkskandidaten, maar ook voor de directe familie en voor de gemeente. Daarom heeft een kerkenraad een gewetensvolle taak bij een huwelijk in de gemeente. Zomaar kerkelijk trouwen kan niet en om een kerkelijk huwelijk te weigeren, moeten er wel echt Bijbelse principes in het geding zijn. 

Je haalt aan dat er geen contact is met je broer of zus en de kerkenraad weet hiervan af. Mogen ze dan wel in Gods huis trouwen? Ik ga er vanuit dat de kerkenraad, die van deze situatie weet, dat probleem heeft laten meewegen in zijn besluit om het kerkelijk huwelijk van je broer of zus toch toe te staan. Ze zullen hun Bijbelse argumenten hiervoor hebben gehad. Ik ken de situatie niet in jullie familie, jullie kerkenraad kent die wel. Kun je dit niet accepteren, dan moet je een wettig en gegrond bezwaar tegen dit huwelijk bij je kerkenraad indienen. Dat is de enige, maar ook Bijbelse weg die je dan moet gaan. 

Ter overweging geef ik je nog een paar opwellende gedachten mee. Bezwaar indienen kan en mag, maar wordt het probleem in jullie familie dan niet heel veel groter?! Hoe denk je ooit nog met je broer of zus door één deur te kunnen wanneer je zijn of haar huwelijk op dit moment hebt tegengehouden? Hoe staan je ouders hierin? Ik mis je ouders in dit verhaal. Weten ze van het probleem, maar willen ze boven alles zichzelf wegcijferen om hun kind en hun huwelijk te redden? Maar ook, om in de toekomst de verhoudingen in de familie niet overmatig te belasten? 

Ik ben blij dat je de mogelijkheid uitspreekt dat je medeplichtig zou kunnen zijn. En als dat zo is, laat je toch het aandeel van je broer of zus niet zo zwaar wegen dat hun huwelijk wat jou betreft niet door kan/mag gaan? Dan ga je toch naast hen staan en zeg je: broer of zus, ik kom ook op jullie huwelijk, ik voel me medeplichtig. Later gaan we bij elkaar zitten en praten we het uit en we komen er uit, want zo kan en mag het niet langer tussen ons en in de familie. Misschien is het dan belangrijk om een onafhankelijk iemand, die jullie allebei vertrouwen, er bij te laten zijn.

Beste broeder of zuster, ga in de weg van de “minste” te zijn. Daar zul je Gods zegen op ervaren. Ik denk, wanneer jij het goede voorbeeld geeft er al een heleboel misverstanden uit de weg zijn geruimd. Ik houd niet van ‘vrome’ praatjes, maar wel van ‘vroom’ gedrag. Daarom laten we samen luisteren en kijken naar de Bron, de voorbeelden die de Heere Jezus ons heeft nagelaten. We lezen samen 1 Petrus 2:21-23 en Joh. 13:1-20. Wat denk je? Met Hem in het oog en in het hart komt het goed. Met God en tussen jullie. Bid zonder ophouden!

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven