Vriendschap of verliefdheid

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 04-03-2021| 11:55

Ik kan soms niet met mijn gevoelens overweg. Ze kunnen heel erg door elkaar heen lopen. Ik heb een hele goede vriendschap met een jongen uit onze vriendengroep. Toen ik 14 jaar was ben ik met hem op date gegaan, maar ik kende hem toen nog niet. Ik kon gelijk al goed met hem praten en het was heel gezellig, maar ik was toen nog erg jong het bleef bij één keer. Nu ben ik wat ouder ben, kennen we elkaar al heel goed doordat we in de zelfde vriendengroep zitten. Vanaf mijn 14e tot nu is hij al verliefd op mij. Ik begon hem ook leuk te vinden (dacht ik) en we zijn toen op date geweest.

Ik kreeg alleen al heel snel een benauwd gevoel na die date en ik heb het toen ook gelijk weer afgekapt. Maar we bleven elkaar wel elke week zien. Ik heb hem uit mijn hoofd proberen te zetten, wat ook wel makkelijk ging toen want ik zag vooral de negatieve kanten. Maar ik trok altijd naar hem toe. We kunnen uren praten en we hebben ook heel veel dezelfde raakvlakken. De ene keer vind ik hem heel leuk, maar een week later kan dat weer weg zijn omdat ik het gewoon niet zie zitten.

Een paar maanden geleden zijn we weer wat gaan doen samen omdat ik het wel heel graag wilde proberen. Maar ik kreeg weer een beklemmend gevoel waardoor ik het weer heb afgekapt. Hij vond ook dat ik het geen echte kans had gegeven, wat ook wel zo is denk ik. Maar ik ben gewoon heel erg bang dat ik vast loop als ik verder ga. Ik vind het ook eng als hij fysiek dichtbij komt. De laatste tijd weet ik gewoon niet meer wat er klopt van mijn eigen gevoel. We praten weer heel veel en ik voel me dan echt tot hem aangetrokken en ik vertrouw hem ook in alles, maar ik durf gewoon geen stappen meer te zetten omdat ik mezelf niet meer vertrouw in de keuzen die ik dan maak. Ik ben bang dat ik hem dan weer pijn doe.

Ik denk soms wel dat ik niet goed weet wat een gezonde relatie is, want mijn ouders hebben een heel slecht huwelijk en maken altijd ruzie. Ook heb ik een slechte band met mijn ouders. Maar alles maakt mij heel onzeker en ik weet niet meer wat ik hier nu mee moet.

Beste vraagsteller,

Het is in ieder geval en ten alle tijde goed om je gevoelens van onzekerheid serieus te nemen. Dat is één. Hoe je ermee omgaat naar deze vriend is een volgende stap: jullie praten erover en dat is prima.

Nu is een goede vriendschap iets anders dan verliefdheid. En het lijkt erop dat je dat verschil ervaart als ‘benauwd’ en ‘beklemmend’. Misschien is het daarom juist wel goed om een poosje áfstand te creëren. Dat klinkt niet aardig, maar geeft jullie beiden de gelegenheid om je gevoelens op een rij te krijgen. Een aan-uit-relatie houd je niet vol, en is ook eigenlijk niet eerlijk tegenover hem en tegenover jezelf. Nu kan ik dit gemakkelijk zeggen, maar ik merk tegelijk dat ik het lastig vind: een anoniem antwoord want ik kén jou/jullie niet.
 
Misschien is het goed om ook eens te gaan praten met iemand die jullie beiden kennen en in wie je vertrouwen hebt. Bijvoorbeeld een jeugdleider in jullie kerk, vrienden uit de vriendenkring of een broer/zus met je het goed kunt vinden, je vader òf je moeder.

Schrijf me nog maar eens, want wat vind jij (vinden jullie) van een time-out?

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven