Mislukte zelfmoordpoging

N.J. Teerds | Geen reacties | 01-03-2021| 15:07

Zou iemand van de Gereformeerde Gemeenten deze vraag kunnen beantwoorden? Ik heb een heel tere, moeilijke vraag. In de uitleg bij het zesde gebod staat: “Ook mijzelf niet kwetse of moedwilliglijk in enig gevaar begeve...” Dat vind ik nu zo moeilijk. Ik heb een zelfmoordpoging gedaan en worstel veel met suïcidale gedachten en neigingen. Ik ben zo bang dat het nog eens gebeurt, maar alles van het zesde gebod, ja alle geboden klagen me aan.

Ben ik door mijn T.S. (tentamen suicidii; mislukte zelfmoordpoging) schuldig aan het zesde gebod en moet ik daarvoor openbare schuldbelijdenis doen? Natuurlijk is het niet goed te praten, zeker niet, maar kan het ook zo zijn dat ik psychisch zo in de war was dat ik niet meer wist wat ik deed? Bij God is toch veelvuldige genade, overvloedig voor de grootste van de zondaren? Ik mag de Heere hartelijk liefhebben, omdat Hij mij heeft opgezocht en opgeraapt, niets van mij alles van Hem.

Maar hoe kan een T.S. samengaan met genade? Waarom ben ik ooit tot zo’n daad gekomen? Hoe heeft het ooit kunnen gebeuren? De duivel is hierin ook zo machtig. Juist nadat de Heere zo goed is geweest komt de duivel om alles weer kapot te maken. Kortom, hoe kan iemand die de Heere liefheeft zoiets doen? Is het geen zonde tegen de Heilige Geest? Moet er schuldbelijdenis worden afgelegd of was ik op dat moment psychisch onbekwaam, om maar zo te zeggen. En hoe komt het met de Heere weer in orde? Ik hoop dat u enigszins richting kunt geven.

Beste vraagsteller,

Het is heel goed van je dat je deze vraag gesteld hebt. Het is niet één vraag, maar het zijn heel veel vragen.  Op al die verschillende vragen wil ik ingaan. Het kan in het kader van dit antwoord niet uitgebreid. 

Voordat ik naar je vragen ga, wil ik iets schrijven over de situatie waarin je bent geweest en nog bent. Je deelt op een open en bewogen wijze mee dat je een TS (laat ik je afkorting maar gebruiken) hebt gedaan. Dat is een aangrijpende mededeling. Je schrijft: kan het ook zo zijn dat ik psychisch zo in de war was dat ik niet meer wist wat ik deed?  Dat zou heel goed kunnen.

Daar is het niet bij gebleven, want je loopt nog steeds met suïcidale gedachten en neigingen. Dat trekt op je leven een heel zware wissel. Het valt niet mee om met deze gedachten en neigingen te leven. Je vertelt er niet bij of dat doorlopend is of een enkele keer. Dat is niet belangrijk ook. Wel is heel belangrijk dat je er mee leeft, ervan in verwarring raakt en het veel vragen oproept.

Samenvattend: je draagt je last van je TS en je  gedachten en neigingen. Hierin proef ik een dringende roep aan een luisterend oor! In hoeverre je met deze problematiek al professionele hulp hebt en pastorale begeleiding geef je niet aan. In elk geval hoop ik dat je je neigingen en gedachten met een professionele hulpverlener bespreekt en blijft bespreken. Met deze gedachten en neigingen moet je op een andere manier mee leren omgaan. Ze moeten het liefst helemaal verdwijnen. Met de hulpverlening kan daaraan gewerkt worden en vanuit het pastoraat en de gemeenten kan er om gebeden worden.

Een van je vragen luidt: Bij God is toch  veelvuldige genade, overvloedig voor de grootste van de zondaren? Je stelt een vraag, maar geeft het antwoord al. Het is helemaal waar: De HEERE zelf zorgde ervoor dat zondaren gered konden worden. Daaraan denken we juist ook in deze lijdenstijd en je mag die blijde boodschap van vergeving van schuld en zonde elke zondag horen. Daarvan mag je ook persoonlijk getuigen: door God opgezocht en opgeraapt. “Ik ben gevonden van degenen, die naar Mij niet zochten” (Jes. 65:1). Als je dat zo mag beleven, dan geeft dat rust.  

Echter al degenen die God door Zijn liefde trok, gaan de strijd in. De kinderen Israëls konden in Elim niet blijven, zij moesten verder reizen door de woestijn. Zo gaan al Gods kinderen de strijd in. Dat zul je zeker herkennen. Maar kan dat nu ook met jouw daad en jouw probleem samengaan? Op die vraag moet ik echt ja zeggen. Jouw zonde, die je begrijpelijk koppelt aan het zesde gebod, is geen groter zonde dan die van overspel, diefstal, vloeken of roddelen. 

Iemand die de Heere liefheeft heeft te strijden tegen de zonde. Vraag het aan al Gods kinderen. Ze moeten strijden tegen de zonde, hun boezemzonde. Soms verliezen ze de strijd en vallen ze in de zonde. Wat mogen we tegen die mensen zeggen? Jezus is de Zaligmaker  van zondaren. Zijn bloed reinigt van ALLE zonden. Dat geldt ook voor jouw zonden, hoor! Hoe dichter en afhankelijker je bij de Heere mag leven, hoe meer je bewaard wordt voor de zonde.
 
Je vraag of je de zonde tegen de Heilige Geest gedaan hebt. Daarmee zal de duivel je altijd aanvallen en blijven aanvallen. Als je mag spreken over de genade van God, zal de duivel je van alles influisteren en dat sluit precies aan bij jouw gedachten. Maar denk veel aan het alles reinigende bloed! Daarin is vergeving te vinden.

Om dit alles een plaats te geven wens ik je nogmaals van harte goede en professionele hulpverlening toe. Deze hulp kan een middel zijn om je te ondersteunen in de ingewikkelde problematiek. Je hebt ook nog een vraag gesteld of je openbare schuldbelijdenis zou moeten doen. Daarover zou ik wel eens wat dieper willen doorspreken. In hoeverre was er sprake geweest van moedwilliglijk in gevaar begeven?

Maar ga er eerst voor zorgen, dat je dagelijkse benauwdheid, je  gedachten en neigingen verminderen. Dat heeft prioriteit. Pas dan kun je nadenken over de vraag van schuldbelijden. Weet één ding: “Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.”

N. J. Teerds

Dit artikel is beantwoord door

N.J. Teerds

• Geboortedatum:
  24-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik Ido Ambacht
• Status:
  Actief

55 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven