Weinig mensen maken mij jaloers

Ds. D. J. Budding | 3 reacties | 04-02-2021| 09:34

Beste dominee Budding. Mijn ‘vraag’ gaat over uw boeken “Ik zal wederbrengen” en “Ik zal raad geven”. Prachtige boeken! Hoe Johannes en zijn beste vriend met elkaar omgaan, in geestelijk opzicht, is zo bijzonder. En jaloersmakend.

Ik ben een vrouw van begin 20. Weinig mensen om mij maken mij jaloers op hun leven met God. Eigenlijk ken ik niemand die zoals Johannes of Klaas in hun jeugd zo’n vreugde hadden om God te dienen. Tuurlijk praat ik wel eens met mijn beste vriendin over dat leven en de vragen waar wij mee zitten, maar toch voel ik me daar alleen in. Ik heb eigenlijk helemaal niemand. Aan mijn man kan ik het op zich wel kwijt, maar hij is er niet zo mee bezig als ik. Omdat ik zelf nog niet zeggen kan dat ik God ken in mijn hart, kan ik hem ook niet overtuigen.

In onze vriendengroep sta ik er soms ook alleen voor. Op de dominee stap ik niet zo makkelijk af. Ik doe belijdenis en het is fijn om veel dingen te leren, maar daar blijft het ook bij. Het is niet zoals in die tijd van uw boeken. Johannes sprak met iedereen. Nu is het gewoon anders. De dominee vroeg gisteren aan de gemeente waarom er zo weinig sprake is van geestelijke dingen in het leven. Hij was verdrietig omdat er niet veel van onze gemeente uitging wat geestelijk leven betreft. Dat is natuurlijk ook zo, maar wat kan ik er aan veranderen?

Ik heb al vaak geprobeerd om een gesprek aan te knopen met een van m’n zussen of vriendinnen, maar die kunnen me ook niet verder helpen omdat ze dat niet in hun hart kennen. Ik ben niks beter dan zij, maar ik zou dat zo graag willen. Bij mijn schoonvader kan ik soms wel eens wat kwijt, maar ik merk dat ik het niet altijd met hem eens ben. Hij heeft bijvoorbeeld het boekje “Rondom de enge poort” afgekeurd dat ik van plan was om te gaan lezen. Klopt het dat de HEERE vroeger veel meer in ons midden was en dat er nu andere zaken veel belangrijk zijn, of ervaar ik dat alleen maar zo?

Beste...

Fijn dat je in mijn boeken iets aantrof, wat je doet verlangen. Terwijl ik je vraag las, was ik juist bezig met een preek over de Samaritaanse vrouw uit Johannes 4. Ze leefde niet in een fijne omgeving, geestelijk. Integendeel. Maar ze kwam in een persoonlijke ontmoeting met de Heere Jezus. Zij raakte zo vol van Hem, dat zij naar haar stadgenoten toeging en riep: “Komt , ziet een Mens, Die mij alles gezegd heeft, wat ik gedaan heb. Is deze niet de Christus?” Daar gaat het in ons leven om. Om die persoonlijke ontmoeting met de Heere Jezus. Hij wekt, geloof, hoop en liefde. Hij maakt ons soms zo vol, dat we er niet van kunnen zwijgen. Dat mag je aan Hem vragen. Dat mag je van Hem verwachten. Want hoe meer Hij in je leeft, hoe meer gaat er van jezelf uit. Zo mag je juist een middel zijn voor anderen, net als deze Samaritaanse vrouw.

Gelukkig is dat niet afhankelijk van de tijd waarin je leeft. Ook niet van de omgeving waarin je leeft. Maar daar heb je Hem Zelf voor nodig. Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in alle eeuwigheid. Verwacht het van Hem alleen!

Hartelijk gegroet een ontmoeting met Christus door Woord en Geest van harte toegebeden.

Ds. D. J. Budding

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. J. Budding

• Geboortedatum:
  20-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Waarder
• Status:
  Actief

6 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven