Twijfels en aanvechtingen

Ds. A. Kot | 2 reacties | 03-02-2021| 15:38

Ik weet het allemaal niet meer. Soms vraag ik me af waarom ik in een christelijk gezin ben opgegroeid. Waarom ik en niet mijn collega’s of mijn buren? Ik geloof dat dingen gebeuren met een reden, dat God een plan heeft bedacht voor ons. Maar wat is het plan? Geloof ik wel in God, geloof ik wat er in de Bijbel wordt verteld? Dat weet ik eigenlijk niet eens, want wat voel ik?

Sommige dingen lijken zo onwaarschijnlijk. Hoe kan het dat er dingen op aarde worden gevonden van misschien wel miljarden jaar oud terwijl de wereld nog niet zolang bestaat? Wie zegt dat wat in de Bijbel staat waar is en waarom dan niet bijvoorbeeld in dat wat de Koran staat? Dit zijn nog maar enkele dingen die door mijn hoofd gaan als ik denk aan het ‘waarom’ van het geloof.

Ik merk de laatste tijd dat ik ben veranderd. Ik heb doordat ik vaak dingen doe die God niet van ons vraagt. Ik vergeet soms te bidden of te danken en als ik er wel aan denk heb ik er gewoon geen zin in, maar de drang is er wel. Het knaagt aan me. Ik weet dat ik moet veranderen, maar weet tegelijkertijd niet hoe en wil ik het ook niet. Ik heb heel vaak angst voor de dood, angst om het leven te moeten verlaten zonder dat ik bekeerd ben, dat ik voor God moet verschijnen en dat Hij zal zeggen dat ik niet heb willen luisteren, dat Hij me niet kent. Ik weet dat ik zonde doe en in zonde leef, maar hoe heb ik daar nou echt berouw van?

Begin dit jaar zijn wij ouders geworden en sindsdien is het alleen maar erger geworden, want wat een verantwoording is dit om je kind op te voeden in het geloof terwijl ik zelf niet weet hoe het moet! En ja, er wordt zo vaak gezegd: bid met je hart, vraag het aan God die kan alleen helpen, maar daar kan ik niet mee voort. Want wat als er echt niks gebeurt, als er geen verandering komt? Deze coronaperiode maakt het ook niet makkelijker. Nu mogen we weer naar de kerk, maar ik merk dat ik het lastiger vind. Ik ben blij als ik ben gegaan, maar de weg er naar toe is soms moeilijk, want dat thuis zitten -ook op zondag- is toch fijn, maar voor mijn geestelijk leven dus totaal niet.

Ik merk dat ik vooral tijdens en na de zwangerschap een enorme angst heb ontwikkeld, met name om ernstig ziek te zijn/worden en dood te gaan en waar ik dan terecht kom. Ik zou willen dat ik de lust had om naar het Woord te leven, maar ik kan het niet uit mijzelf. Ik las ook een antwoord op een eerdere vraag, waarbij er in het antwoord stond: “Eerst is er geloof, daarna komt er levensverandering. Pas als je weet dat God jou in Christus heeft aanvaard, kun je verleidingen te lijf. Keer die volgorde niet om, want dan kom je nooit bij God terecht.” Maar om bij God te komen moet je toch sommige dingen (verleidingen) laten of juist wel doen? Ik merk dat er iets in mij is veranderd, maar ik moet nog geloven. Wat moet ik doen? Ik weet het niet, ik heb het idee dat ik de roepstem van God kwijt ben of raak en dat het dan te laat is.

Beste vragenstelster,

Dank dat je je zo openhartig uit. Ik zal proberen een antwoord te formuleren. Je roert heel veel zaken aan die elk op zich al genoeg stof geven tot gesprek maar ik ga aan veel dingen voorbij. Bijvoorbeeld aan de evolutietheorie: we zullen eerder aan ons menselijk verstand en onze wetenschap en onderzoeksmethoden twijfelen dan aan het Woord van God. Ook aan bijvoorbeeld de verschillende wereldgodsdiensten: we geloven en belijden dat de enige en ware God Zich in Zijn Woord heeft geopenbaard en dat wij daaruit alles aantreffen wat we moeten weten om de enige troost in leven en sterven te leren kennen. 

Wij weten nu uit het Woord van God dat we mensen zijn die door onze diepe val God hebben verlaten en onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad zijn. Dat is onze natuurstaat, dit is onze doodsstaat. We kunnen en willen tot God niet terugkeren uit eigener beweging en vrije wil. Tenzij iemand wederom geboren wordt kan hij het koninkrijk van God niet zien. Dat heb jij nodig en dat heb ik nodig. Het is deze nieuwe geboorte die de Heere ook vandaag nog wil werken door Woord en Geest. Dan leert Hij je inzien wie je voor God geworden bent: zondaar. Hij leert je ook inzien wie Christus voor je geworden is: Zaligmaker. Hij gaat de nood zo groot maken in je leven dat je het niet meer kunt en wilt laten tot deze Christus te toevlucht te nemen. Wat een wonder dat Hij je dit heerlijke evangelie van redding en zaligheid door en in Jezus Christus laat verkondigen. Wat een wonder dat je geboren mocht worden in een christelijk gezin en in ieder geval in de lichtkring van het evangelie mag verkeren. Dat is reeds een stuk verkiezing. De reden daarvan is niet in jou maar het is vrije gunst die je niet kunt begrijpen of beredeneren. Maar het is wel grote reden om dankbaar voor te zijn. 

En nu heb je heel veel vragen en ik begrijp dat echt. Maar ik wil tegen je zeggen: je bent een verloren mens. Er is maar één schrede tussen jou en de dood. Daar zijn maar twee wegen met tweeërlei einde: eeuwig wel of wee. Vandaag komt de Heere nog naar je toe en zegt: kiest heden wie je dienen zult. Geef Mij je hart want waarom zou je sterven en verloren gaan? Wie tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen. Geloof alleenlijk. Laat het dan de schreeuw van je hart worden: geef mij Jezus eer ik sterf want buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf.

Je zegt “ik kan niet”: Christus kan het werken. Je zegt “ik wil niet”: Hij kan je gewillig maken. Je zegt “het is geen droefheid en nood in mijnleven”: Hij kan het allemaal geven. Kom dan tot Hem! Zonder uitstel. Leg je nood aan Hem voor. Hij moet de oplossing geven want hier kan geen mens je helpen. Houd aan zoals Jakob deed toen hij zei: “Ik laat U niet gaan tenzij Gij mij zegent.” Als je niet kunt komen in het geloof kom dan om het geloof. Maar kom. Kom als een verloren zondaar, twijfelaar, als één die alles tegenheeft, maar kom en zeg: Heere, we zingen in de psalm: alles wat u ontbreekt schenk Ik zo gij ’t smeekt mild en overvloedig! Dat hebt U beloofd en dat wilt u doen. U kunt niet liegen. U zult niet liegen. U houdt getrouw Uw Woord. Doe het ook aan mij.

Hoe lang moet ik dit doen? Net zo lang totdat Hij hoort. Net zolang totdat Hij het licht maakt in je donkere ziel. Want Hij laat wijst nooit af die in hun zonden en ellende tot Hem zich ter genezing wenden. En dan wordt het licht in je ziel. Dan komt er vrede. Vrede met God door het bloed van het Lam. En deze vrede zal alle twijfels en aanvechting doen verdwijnen. Maar buiten deze vrede kan niets het wegnemen. Kom dan, zo gij Zijn stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil- en troostrijk Woord, verhard je niet (langer) maar laat je leiden.

Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

83 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven