Verschil in beleving van zonden

N.J. Teerds | 2 reacties | 14-12-2020| 13:36

In de Gereformeerde Gemeenten waar ik ben opgegroeid valt het mij steeds vaker op dat mensen bang zijn. Veel van hun vragen staan ook op Refoweb, eigenlijk net als ik mijn vraag stel, omdat er eigenlijk geen antwoord is. Vaak is er angst voor de straf op de zonde, want dat wordt ons ook gezegd: wanneer je zonde doet, word je hiervoor gestraft.

Ik heb gemeenschap gehad tijdens een langere relatie voor ik mijn man leerde kennen. Hoewel dit niet had gemoeten en ik hier ook met mijn man over heb gesproken heb, is dit een zonde. Toch heb ik hier niet perse berouw van. Ja, ik vind het jammer dat ik deze keuze gemaakt heb, maar het is gebeurd. Ik snap ook dat God dit niet wil om hoererij te voorkomen, toch vind ik mijzelf in deze situatie geen hoer. Maar er wordt mij verteld dat ik hier oprecht berouw over moet hebben.

Ik heb verschillende mensen gesproken uit ‘lichtere’ gemeenten die een oprecht geloof hebben en wat mij opvalt is dat zij er vaak zo open over kunnen praten wat zij in hun verleden deden en hoe ze tot bekering zijn gekomen. Vaak merk ik dat deze mensen niet bezig zijn met wat ze in het verleden allemaal verkeerd hebben gedaan en dat ze hier steeds maar berouw van hebben, maar juist hoe dankbaar ze zijn dat God hen heeft bekeerd en hun leven heeft veranderd. Dat vind ik zo mooi. Ik mis vaak in onze gemeenten dat mensen dankbaar en blij zijn voor wat God geeft en in plaats daarvan bang zijn voor de straf hierop, hoewel dit natuurlijk niet helemaal onbelangrijk is.

Voor mijn gevoel is er geen ruimte voor een eigen opvatting. Zo zijn er meer verschillen. Bijvoorbeeld over de besteding van de zondag. Wat de een wel doet, vindt de ander zonde. Maar wie zegt dat dit goed of fout is. Dit is toch een opvatting van de mens? Hoe de een denkt over een ‘zonde’ is het voor de ander een normale zaak. Hoe weet je nu precies wat God wel of niet goedkeurt?

Beste vragensteller,

Uit je vraag blijkt je worsteling over het begrip zonde. Je ervaart en hoort allerlei opvattingen over wat zonde is. Het klopt dat wat voor de een zonde is, voor de ander een normale zaak is. Maar als je op deze wijze naar zonde blijft kijken, kom je er nooit uit. Het wordt een warboel. Probeer mij eens te volgen in de onderstaande redenering.

Je schrijft dat je opgegroeid bent in de Gereformeerde Gemeenten. In dat kerkverband ben je ook gedoopt. De Heere heeft Zijn Naam aan de jouwe verbonden. Dat is zeer betekenisvol. Daarnaast ben je in een kerkverband opgevoed, waarin -net als in andere kerkverbanden- geluisterd wordt naar wat de Heere zegt in Zijn eigen Woord. Mijn eerste vraag aan jou is: wil je ook luisteren naar wat de Heere van jou vraagt? Als dat zo is, moet je weten wat er in de Bijbel staat. Daarvoor is Bijbellezen en Bijbelonderzoek nodig. 

Wat staat er dan in de Bijbel? De Bijbel spreekt altijd met twee woorden: zonde en genade; dood en leven; vreugde en verdriet; oorlog en vrede. Die woorden zijn aan elkaar verbonden.

Laten we kijken in verband met je vraag eens kijken naar de begrippen  zonde en genade. In je vraag kom ik veelvuldig het woord zonde tegen. Ik stel je nu een tweede vraag: wat is zonde eigenlijk? Wat betekent zonde voor jou? Als we dat woord uitleggen zoals het in de Bijbel beschreven staat, dan is zonde iets wat tegen Gods liefdesgeboden ingaat. Als we God en onze naaste niet liefhebben, doen we zonde. Dat doen alle mensen, omdat we na Genesis 3 leven. Het kan een specifieke zonde zijn, maar zonde is ook als we Gods eer niet bedoelen. Je begrijpt, dan heeft elk mens genade en vergeving voor zijn zonden nodig. Die vergeving is mogelijk. Daarover spreken de adventsweken, waarin we nu leven. In Psalm 130 staat het zo teer verwoord: “Zo Gij in ‘t recht wilt treden, o HEER’, en gadeslaan, onz’ ongerechtigheden; ach, wie zal dan bestaan? Maar neen, daar is (om Jezus’ wil) vergeving, altijd bij u geweest!”

Houd je dit even vast? Dan gaan we terug naar je vraag. Als we naar de Bijbel luisteren, is seksuele gemeenschap voor het huwelijk niet geoorloofd. Het is in strijd met het zevende gebod. Proef ik dat toch ook niet in je woorden: ik had het niet moeten doen. Je hebt er spijt van dat je deze keuze gemaakt hebt. Je gaat zelfs nog verder, dat je begrijpt dat het alles in de Bijbel zo is beschreven is om hoererij te voorkomen. Dat is juist. Het zevende gebod heb je overtreden. Dat is zondigen tegen Gods geboden. 

Je vraag komt op me over alsof je naar mensen zoekt die het zo erg niet vinden. Die mensen zijn -schrijf je-  bekeerd en schijnen zich minder bezig te houden met berouw over wat zij in het verleden hebben gedaan. Zij bidden toch wel: En vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren? 

Het is mijn overtuiging, dat wanneer we dicht bij de Bijbel willen leven en willen luisteren naar Zijn woord, het niet kan en mag. Het strijdt wel tegen onze verlangens, zoals zoveel zonden die aanlokkelijk lijken. Dat is niet gemakkelijk en de Heere vraagt van ons dat we juist daartegen strijden. Komt iemand die tot bekering, dan krijgt hij of zij zo ontzaglijk veel liefde tot de Heere. Zouden ze tegen Hem zondigen? O nee. Ze willen juist rein voor Hem leven en doen wat Hij gebiedt.

Ik begrijp wel dat je in verwarring raakt als je zoveel verschillende meningen hoort. Verschillen zijn er, maar er zijn ook zaken die onder ons volkomen zekerheid hebben: we vloeken niet, we stelen niet, we liegen niet, we wijzen Second Love af. Ja toch? Gods kinderen hebben berouw over hun zonden. Wat een wonder, dat er in o.a. in Psalm 130 staat: “Maar bij U is vergeving!”
 
In middelmatige zaken zul je in je leven verschillen en andere gewoonten tegenkomen. Soms is het gewenst je daaraan enigszins aan te passen, maar nooit als het tegen Gods gebod ingaat.

Van harte wens ik je toe, dat je worstelen met de vraag wat zonde is, omgebogen mag worden in een gebed: “Vergeef mij al mijn zonden!”, ook de zonde tegen het zevende gebod. 

De Heere is een vergevend God. Als je dat mag beleven, wordt het echt waar: “Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.” Dat is geen bange vrees, maar een vrezen uit hartelijke liefde. Dat is net zoals een kind zijn lieve vader vreest. Het kind luistert naar hem, die zo liefdevol en wijs is. 

N. J. Teerds

Dit artikel is beantwoord door

N.J. Teerds

• Geboortedatum:
  24-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik Ido Ambacht
• Status:
  Actief

55 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven