Genegeerd door mijn familie

C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 26-11-2020| 08:05

Al een aantal jaren word ik (man) genegeerd door mijn familie. Ik ben altijd open en eerlijk geweest naar iedereen, ook in tijden dat het minder ging. Helaas wordt dit niet gewaardeerd en word ik op allerlei manieren genegeerd. Altijd zijn wij degene die aan verjaardagen denken en kaartjes sturen. Onze kinderen, en zelfs wij, krijgen amper een kaartje of een felicitatie als wij jarig zijn. Dit voelt zo intens verdrietig.

Ik heb ze dit al eens proberen uit te leggen, maar het wordt dan nog erger. Als we nu met z’n allen bij elkaar zijn, klap ik zelf helemaal dicht en weet ik niet meer wat ik moet zeggen, want alles wat ik zeg is toch verkeerd. Mijn ouders komen ook niet meer als mijn vrouw ze niet vraagt. Helaas vertellen ze aan derden ook onwaarheden over mij en mijn gezin. Dit hebben we al van een aantal andere familieleden moeten horen. Dit geeft ons heel veel verdriet. Wij weten niet meer hoe wij hier mee om moeten gaan volgens een Bijbelse weg.

Beste vraagsteller,

Diepe teleurstelling lees ik in uw brief. Naar uw eigen idee heeft u goed en Bijbels gehandeld door “altijd open en eerlijk te zijn geweest”, maar werd en wordt dat niet gewaardeerd door de familie. Nu is het natuurlijk wél de vraag hoe die openheid en eerlijkheid werd gecommuniceerd. Wellicht is het goed om daar nog eens over na te denken, want ‘de waarheid’ -hoe helder die soms is- wil men niet altijd horen. Dat zegt iets over de ontvanger van de boodschap (degene die het aanhoort), maar tegelijk ook iets over de zènder (de spreker) ervan! Zelfs over hetgeen er gezegd is (de ínhoud van de boodschap).

Nu is het helaas zo, dat verandering in een situatie niet vanzelf gaat. Wanneer u in deemoedigheid de eerste stap zet zou dat weleens de gewenste uitwerking kunnen hebben. En let daarbij wel: dat is iets ánders dan ‘uitleggen’! Wanneer u slechts ‘uitlegt’ vindt u nog steeds dat u in uw recht staat. Dáár komt u niet verder mee, want dat roept weerstand op. Zoals gebleken is door méér verwijdering. Als u daarentegen juist ‘verbinding’ zoekt is het goed om dát te communiceren. Eventueel met een (onafhankelijke) gesprekspartner erbij. Kaartjes blijven sturen is een goede manier om  steeds weer contact te zoeken, maar verwàchten dat de ander eveneens zo handelt is  daarbij een stap te ver.

U kómt nog wel bij elkaar, lees ik. Dat geeft in ieder geval mogelijkheden. En als u het moeilijk vindt om juist dan iets te zeggen is dát misschien een poging om op een dieper niveau te komen, namelijk van de erkenning dat u misschien op zeker moment tevéél hebt gezegd. Déémoedigheid (lees: ik kom naar jullie toe), in plaats van hóógmoedigheid (lees: jullie moeten naar mij toe komen). Dat is wellicht niet de gemakkelijkste, maar wel de Bijbelse weg. Waarbij wijsheid en moed toegewenst.

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven