Seksuele behoeften volledig uit balans

C. den Hamer | Geen reacties | 13-10-2020| 14:13

Ik heb een vraag over het voldoen aan elkaars behoeften in het huwelijk. Mijn man heeft (denk ik) een vrij grote seksuele behoefte. Ik zelf heb dat veel minder en zou eens in de week prima vinden. Ik heb me door de jaren heen moeten aanleren en vooral aanwennen dagelijks gemeenschap met hem te hebben. Anders was er altijd strijd over. Op zich vind ik het nu wel prima, ik weet nu dat hij dit nodig heeft. Maar als ik dan mijn maandelijkse periode heb wordt hij heel chagrijnig. Niets is goed meer. Hij is kwaad op de kinderen, boos op mij. Snauwt iedereen af tot het weer kan. Hij kan zich hierin niet beheersen en telt de dagen en zegt dan steeds hoe erg het is dat hij al ‘zoveel’ dagen moet wachten. Ik kan hem ook niet vragen om in ieder geval naar de kinderen aardig te doen, hij wordt dan alleen maar nog bozer.

Mijn vraag is: is het normaal voor een man om dit zo hard nodig te hebben? Is hier iets aan te doen? Ik zelf vond het eigenlijk heel fijn tijdens mijn maandelijkse periode even ‘pauze’ te hebben. Maar nu is het ondraaglijk en moet ik op dag vier alweer van hem echt wel weer klaar zijn, maar het duurt eigenlijk 5-6 dagen, dus dan is het te vroeg en voel ik me heel naar. Het is zelfs zo ver gegaan dat hij een tijd anaal wilde gaan, maar dit wilde ik gevoelsmatig en redenerend hoe de mens is gemaakt, echt niet. Ik heb op dat punt vastgehouden, wat hem een tijd heel boos heeft gemaakt. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Enerzijds wil ik graag in zijn behoeften tegemoetkomen. Ik heb hem af en toe ook wel eens bevredigd.

Maar ergens vraag ik me af waarom hij nooit een stapje terug kan doen? Is het lichamelijke signaal van de man echt zo sterk dat hij niet anders kan? En moet ik er dan echt altijd aan toegeven zodat zijn humeur (en wij) er niet onder lijden? Dit alles is vrij moeilijk met hemzelf te bespreken. Hij is snel boos en heeft het gevoel dat ik hem afwijs, ook als we niet in de maandelijkse periode zitten. Ik kan hem daardoor vrij moeilijk begrijpen, hij legt weinig uit, en mijn eigen gevoel of gedachten kan ik absoluut niet bij hem kwijt.

Beste mevrouw,

U vertelt een helder verhaal waarbij  wederzijdse behoeften en verlangens tussen u en uw man volledig uit balans zijn in woord en daad. Seksualiteit tussen man en vrouw behoren thuis binnen een relatie van onderlinge liefde en trouw. Liefde houdt in dat dat u oog en inzet hebt voor het welzijn van uw man en dat uw man oog heeft en inzet toont voor uw welzijn. Wat vooral  belangrijk is dat dat er naar elkaar geluisterd wordt en wordt afgestemd als dat nodig is om geen disbalans te krijgen. Bij elkaar veilig en geborgen voelen is  een belangrijke basis om elkaar te kunnen verstaan en om elkaar tot bloei te brengen als echtpaar.

Uit uw (eenzijdige) verhaal kan ik niet anders opmaken dat u krampachtig probeert te voldoen aan de seksuele behoeften van uw man. Doet u dit niet dan reageert hij zijn frustraties  af op u en de kinderen.

Wat ik mis is de onderlinge afstemming over wat wel onderlinge wenselijk en mogelijk is ten aanzien van het seksuele verkeer. Uit uw verhaal  wordt duidelijk dat uw man alleen gericht is op eigen bevrediging en dat u daarvoor beschikbaar moet zijn. Het lijkt op eenrichtingsverkeer gebaseerd op de behoefte van uw man, waarbij het er kennelijk niet toe doet binnen de relatie wat u wilt kunnen geven of wilt kunnen ontvangen. Het probleem is niet zozeer het verschil in verlangen en behoeften, maar de communicatie en de afstemming in liefde en trouw.

Daarom is het probleem niet alleen seksueel, maar ook communicatief lijkt de afstemming volledig zoek. Uw man lijkt niet te praten en u kunt uw gevoelens en gedachten niet bij hem kwijt. Tevens lijkt uw man moeilijk onderscheid te kunnen maken tussen persoonlijke afwijzing en de afwijzing van een activiteit, dus wordt hij boos.

Nog een keer nalezend kan ik niet anders concluderen dat er sprake is van een ernstige verstoring van de huwelijksrelatie waarbij ook de kinderen betrokken worden. Het heeft een ernst dat m.i. hulpverlening voor uw beiden een noodzaak is om weer een balans te kunnen komen binnen een veilige basis van het huwelijk. Daarbij is wederzijds respect voor ieders grenzen en dienstbare afstemming belangrijk voor u en uw man. Mocht uw man  geen hulp wensen dat raad ik u aan om voor uzelf hulp te zoeken om de ongewenste situatie aan te kunnen pakken.

Ik wens u en uw man Gods onmisbare kracht toe om samen  te zoeken naar oplossingen die vrucht dragen.

Kees den Hamer,
Psychotherapeut-BIG/Seksuoloog NVVS

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven