Uit elkaar na bekering

Ds. D. van der Wal | Geen reacties | 09-10-2020| 10:15

Stel dat een man en een vrouw samenwonen maar niet getrouwd zijn en ze hebben grote kinderen. Een der partners komt tot bekering en de andere weigert te trouwen. Moeten ze toch uit elkaar?

Laat ik beginnen met te zeggen dat het geweldig mooi is om te zien als iemand tot bekering komt. Een wonder van genade dat gevolgen heeft voor het leven hier en nu. En dat is ook het vertrekpunt van deze vraag. Maar een allesomvattend en volledig toereikend antwoord geven is een uitdaging. Want het antwoord hangt van meerdere zaken af.

Neem nu de achtergrond van de man en de vrouw. Zijn ze beiden kerkelijk opgevoed of niet? Als ze onbekend zijn met de Heere voordat één van de partners tot bekering is gekomen zou je met hen samen op onderzoek moeten in Gods Woord. Waarom vindt de Heere het huwelijk zo belangrijk en wat voor gevolgen heeft dat als je in Hem gelooft? Onbekend maakt onbemind, zo is het ook met de Bijbelse visie op het huwelijk. Als ze daar niet bekend mee zijn zou ik daar mee beginnen. Als ze wel kerkelijk opgevoed zijn en de Heere en Zijn Woord kennen zou de insteek kunnen zijn om samen op zoek te gaan naar het punt waarop zij het hebben losgelaten en waarom dat gebeurd is. Zijn ze langzaamaan losgeraakt van het Evangelie of was het een heftige breuk? Hebben ze alle schepen achter zich verbrandt of delen ze nog veel van wat ze van vroeger hebben meegekregen? Daar zou je in een gesprek op kunnen insteken, als je weet wat de Heere vraagt waarom doe je het dan niet? Hoe ‘diep’ zit de tegenstand?  

Een ander punt is de relatie tussen deze twee personen. Ze zijn niet getrouwd maar wonen wel samen. Was dat vanaf het begin een bewuste keuze van hen allebei samen? Zo ja, waarom is één van de twee dan veranderd? Ik kan mij voorstellen dat het voor de ander, die deze overtuiging niet deelt, een hele omslag is. Als je de Heere Jezus Christus hebt leren kennen als jouw Verlosser dan zet dat je hele wereld op de kop, als het goed is! Dat is levensveranderend. Voor de persoon die tot bekering is gekomen is dat volstrekt logisch, de Heere zegt het immers Zelf in Zijn Woord! Maar de omgeving daarentegen heeft die bekering (nog) niet meegemaakt. Daar moet je voorzichtig en liefdevol mee omgaan. Je kunt niet verwachten dat de hele wereld het precies zo ziet zoals wij het zien. Daarom zou ik het gesprek aangaan over de achtergronden en keuzes die gemaakt zijn die hebben geleid tot dit punt. Waarom wilden ze aan het begin van hun samenzijn niet trouwen en waardoor is dat nu veranderd voor één van twee? 
 
Dat brengt ons tot het volgende punt: waarom wil één van twee niet trouwen. Komt dat vanwege (nare) ervaringen uit het verleden of wellicht een heel gebroken beeld van wat een huwelijk is? Het zou geweldig mooi zijn als hierover open en eerlijk gesproken kan worden waarbij de ander de rijke zegen ziet die God gelegd heeft in Zijn scheppingsorde. 
 
Kortom, veel vragen. Maar er is in Gods Woord ook antwoord te vinden. Kijk maar mee naar 1 Korinthe 7, vers 12 tot en met 15: “Maar tegen de anderen zeg ík, niet de Heere: Als een broeder een ongelovige vrouw heeft en zij er van harte mee instemt bij hem te wonen, moet hij haar niet verlaten. En als een vrouw een ongelovige man heeft en deze stemt er van harte mee in bij haar te wonen, moet zij hem niet verlaten. Want de ongelovige man is geheiligd door zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd door haar man. Anders waren immers uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig. Maar als de ongelovige scheiden wil, laat hij scheiden. De broeder of de zuster is in zulke gevallen niet gebonden. God heeft ons echter tot vrede geroepen.” 
 
Het gaat hier om bestaande huwelijken, waarin grote veranderingen plaats vonden door de bekering van man of vrouw. Over het aangaan van een nieuwe liefdesrelatie spreekt Paulus in 2 Korinthe 6 heldere taal. De ongelovige partner heeft ‘voordeel’ van een gemengd huwelijk. Hij of zij en ook de kinderen zijn geheiligd in de gelovige partner. En dit is des te meer reden voor de gelovige partner om niet te scheiden. 

Over dit geheiligd kan ik heel veel schrijven, maar ik zal mij beperken. Het gaat hier niet om het zaligmakend geheiligd zijn. De ongelovige partner heeft nog steeds een persoonlijk geloof in de Verlosser nodig, anders gaan ze voor eeuwig verloren. Door het huwelijk wordt de ongelovige dus niet ‘gered’. Maar wat bedoelt Paulus dan? Dat in een bestaande relatie het licht van God begint te stralen. De tot bekering gekomen partner leeft in het licht van Gods genade. En in het huwelijk en het gezin mag dat genadig licht uitstralen naar de gezinsleden. 
 
Door de gelovige partner werkt God ook naar de andere leden van het gezin en komen ze in aanraking met het Evangelie van Christus. Als echter de ongelovige partner wil weggaan dan moet de gelovige partner zich hier niet met hand en tand tegen verzetten. Hij of zij is immers tot vrede geroepen en is niet gebonden om het huwelijk koste wat kost te handhaven. Om het huwelijk toch maar vol te houden tegen de onwillige partner in met het oog op de mogelijke redding van deze partner is geen aanvaardbare optie.

In het geval van de vraag hebben we niet te maken met het huwelijk. Dat verandert wel wat, want ze zijn niet aan elkaar gebonden door de band van het huwelijk. Er is dan ook van echtscheiding geen sprake. Wel laat Paulus ons zien dat we niet automatisch de handdoek in de ring hoeven te gooien. Maar de situatie kan niet blijven zoals het is. De bekering van één heeft grote gevolgen voor beiden. Het ongehuwd samenwonen is niet in overeenstemming met wat de Heere ons leert in Zijn Woord. Daar zou dan snel helderheid en verandering in moeten komen. Zo zouden zij tijdelijk op aparte adressen kunnen gaan wonen totdat zij samen met de Heere duidelijk hebben wat ze gaan doen. 
 
Ds. D. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. van der Wal

• Geboortedatum:
  06-05-1987
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

43 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven