Man door het lint na ontrouw
Ds. H.H. Klomp | Geen reacties | 07-10-2020| 14:38
Vraag
Ik hoop dat iemand mij kan helpen. Ik ben vrouw en moeder, ruim tien jaar getrouwd en heb gisteren opgebiecht dat ik ben vreemdgegaan een paar maanden geleden. Ik heb zo vreselijk spijt. Het heeft me zo diep laten zinken en ik voel dat ik alles kwijt ben en alleen de Heere Jezus nog over heb. Ik ben toch dankbaar dat Hij, na al het eenzame strijden en diepe schuldgevoel, de enorme worsteling, een diepe zondekennis heeft gegeven en mij toch de moed heeft gegeven om dit aan mijn lieve man te vertellen. Mijn man vermoedde al iets en toen hij het vroeg heb ik het direct toegegeven.
Hij is toen compleet door het lint gegaan en heeft me hard geslagen en dat meerdere keren. Ik kan mijn arm niet meer bewegen en zit onder de blauwe plekken. Ik snap zijn woede en reactie wel, maar dit had ik nooit verwacht van hem. En het maakt me bang voor de komende tijd, dat het opnieuw gebeurt om mij te straffen en mij pijn te doen. Ik durf het hem niet te vragen, ik durf niks wat ik ben immers de schuldige! We hebben wel gepraat en hij zegt dat hij me wil vergeven, maar hoe moeten we nu verder? Over het feit dat hij me bont en blauw heeft geslagen is geen woord gerept. Help me toch...
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vragensteller,
Wat een nare situatie: jij vreemd-gegaan en je man door het lint. Beiden staan jullie schuldig tegenover elkaar en tegenover de Heere. Goed dat je dat ook beseft. Maar daarmee ben je nog niet uit de moeiten. Voor zover ik kan beoordelen ligt de schuld bij jou. Want je bent getrouwd met je lieve man. Samen vader en moeder van de kinderen. Maar in een christelijk huwelijk hoort geen tweede man. Zelf weet je ook wel dat dat zonde is tegen het goede zevende gebod van God. Zie ook Ef.4:25.
Fijn dat je om hulp vraagt. Ik denk dat jij (en ook je man) je moet afvragen hoe het toch zover heeft kunnen komen. Want als je veel van elkaar houdt, blijf je elkaar trouw – in goede tijden maar ook als het eens moeilijker is. Je moet dus je huwelijksrelatie wel biddend onder de loep nemen. En jullie beider functioneren daarin.
Ook je man staat schuldig. Want jou aftuigen (“blauwe plekken”) mag beslist niet! Net als jij kan ik zijn emotionele reactie begrijpen. Want wat jij gedaan hebt is een inbreuk op de exclusieve relatie tussen man en vrouw. Dat is een heel tere en intieme plek. (ik bedoel dit niet alleen lichamelijk maar vooral geestelijk). Daarin vertrouw je je als man en vrouw aan elkaar toe. In wederzijdse toewijding en totale overgave. Zo heeft de Heere dat ook bedoeld , tot verdieping van je liefdesrelatie. En als je op die tere plek en dat tedere moment een andere man laat ‘inbreken’ en je wettige echtgenoot vermoedt iets... en je biecht het dan op. Ja, dan gaat hij door het lint. En houdt zich ook niet aan een ander gebod van God: “Wordt toornig, maar zondigt niet!” (Ef. 4:26) Hij had zijn handen thuis moeten houden of naar de hemel moeten heffen.
Misschien heeft hij/hebben jullie dat ook wel gedaan. Want in de weg van schuldbelijdenis (naar de hemel èn elkaar!) is er bij de Heere vergeving voor wie Hem oprecht vreest. En kun je opnieuw beginnen. Maar daar ligt denk ik nog wel wat huiswerk te doen. Je moet het gebeurde helemaal uit kunnen praten samen. Je ook afvragen of een eventueel disfunctioneren van je huwelijksrelatie (ook wat betreft de seksuele aspecten daarvan) mede oorzaak geweest zou kunnen zijn van wat is gebeurd. Ik zeg het voorzichtig als een handreiking, omdat ik je/jullie niet ken.
Vind je het samen moeilijk dit (herstel)traject te gaan, dan zou je een vertrouwenspersoon kunnen vragen jullie daar leiding in te geven. Als geestelijke leidraad voor de onderlinge gesprekken geef ik je mee uit Gods Woord Efeze 4: 17-32. Als de Heere die ontmoetingen zegent, kom je er goed uit. Met een verdiepte (huwelijks)relatie. De Heere wijst de zonden wel aan, maar prikt je er niet op vast. Hij vergeeft in de weg van schuldbelijdenis: “zo veroordeel Ik u ook niet. Ga heen, maar zondig niet meer” (Joh. 8:11). Want Gods genade geneest! Om Christus’ wil.
Dank voor het vertrouwen in het stellen van de vraag. Hopelijk heb je/hebben jullie wat aan het antwoord. De Heere wil zeker verder leiden!
Groet en zegen,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook: