Ik ben gelovig geworden, maar vriendin niet

ds. R.W. Mulder | Geen reacties | 21-09-2020| 15:57

Vijftien jaar geleden heb ik mijn huidige (vrouwelijke) partner leren kennen. Zelf was ik daarvoor al enige tijd gelovig maar door levensomstandigheden en teleurstellingen ben ik eigenlijk van het geloof afgestapt en ben ik letterlijk de wereld ingetrokken. Ik heb eigenlijk haast alles gedaan wat God verboden had. Ik leerde toen mijn huidige vriendin kennen en het klikte zo goed dat we vijftien jaar later, dus nu nog steeds, bij elkaar zijn. We hebben samen ondertussen al een paar mooie kinderen mogen krijgen.

Alleen ben ik ondertussen terug tot geloof gekomen en ga weer naar de kerk, maar mijn vriendin moet daar verder niks van hebben. Zij respecteert het wel en geeft mij de ruimte, maar ik heb haar gezegd weer geheel voor het geloof te willen leven. Uiteraard wil ik gehoorzaam zijn aan God en wil ik niet in zonde leven. Maar aan de andere kant vind ik het ook moeilijk om voor mezelf te kiezen en de beslissing te nemen weg te gaan. Wat moet ik doen?

Beste vraagsteller,

Uw situatie is zeer complex en als zodanig in de Bijbel niet direct terug te vinden. Er zijn wel Bijbelse lijnen te trekken met betrekking tot uw situatie. 

U leeft met uw partner zoals een man en een vrouw die getrouwd zijn, maar u bent niet getrouwd. Dit strijdt met het zevende gebod. De Bijbelse lijn is dat er uitsluitende seksuele gemeenschap is tussen één man en één vrouw binnen een huwelijk en dat alle seksuele gemeenschap buiten het huwelijk als hoererij moet worden gezien. De opdracht om te trouwen met belijdenis van schuld over het negeren van Gods orde lijkt mij in uw geval van toepassing. Ongetrouwd verder leven is ten diepste geen optie, maar ik besef dat je hiervoor met z’n tweeën moet zijn.

Wat moet u doen als uw partner niet wil trouwen en ongehuwd wil voortleven? Is dat uw vraag of begrijp ik u verkeerd? Ik begrijp niet goed wat u bedoelt met kiezen “voor mezelf”. U koppelt dat aan weggaan bij uw partner en daaruit leid ik af dat u in een dilemma zit. Met weggaan stopt ongehuwd samenwonen, maar anderzijds is weggaan ook als echtscheiding te beschouwen (omdat u behoort getrouwd te wezen). Je wilt een zonde laten ophouden, maar brengt dit niet juist nieuwe zonden mee? U zit duidelijk in een situatie van onmogelijkheden en bent daar helaas zelf mede schuldig aan. Wat levert het verlaten van en leven zonder God veel ellende op! U mag met deze schuld en nood tot God vluchten. Hij wil Zich ontfermen.  

Ik zie geen oplossing in het verlaten van uw partner, omdat dit leidt tot nieuwe zonde. Het is denk ik beter om na steeds gebeden te hebben met enige regelmaat en ernst aan uw partner te vragen of ze echt niet bereid is om te trouwen. Hopelijk mag het gepaard gaan met wat Paulus in 1 Korinthe 7 vers 16 schrijft: “Want wat weet gij, vrouw, of gij den man zult zalig maken? Of wat weet gij, man, of gij de vrouw zult zalig maken?” Persoonlijke schuldbelijdenis naar God toe is ook zeker nodig. Een levenswandel in godzaligheid is cruciaal en kan door God gezegend worden. 

Ik wil ten slotte wijzen op het gedeelte voor het juist gegeven citaat namelijk 1 Korinthe 7:12-15:

“Maar den anderen zeg ik, niet de Heere: Indien enig broeder een ongelovige vrouw heeft, en dezelve tevreden is bij hem te wonen, dat hij ze niet verlate; 13 En een vrouw, die een ongelovigen man heeft, en hij tevreden is bij haar te wonen, dat zij hem niet verlate. 14 Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig. 15 Maar indien de ongelovige scheidt, dat hij scheide. De broeder of de zuster wordt in zodanige gevallen niet dienstbaar gemaakt; maar God heeft ons tot vrede geroepen.”
 
Het kan dus gebeuren dat uw partner uw herhaaldelijke smeekbedes om te trouwen niet langer accepteert en van u weggaat. Dan bent u niet schuldig aan deze scheiding. Zolang ze niet positief reageert op uw verzoeken kunt u naar God en de mensen belijden dat het uw wens is om per direct overeenkomstig het zevende gebod te willen leven. Ik geloof zeker dat de Heere in zulke situaties van persoonlijke overmacht niet ziet op wat de situatie is, maar op welke situatie wordt begeert. 

Ik hoop u hiermee de Bijbelse richting gewezen te hebben en ben van mening dat u het beste een persoonlijk gesprek kunt vragen met een ambtsdrager die u vertrouwt. De Heere wil middelen ook in dit opzicht zegenen. Ik wens u Gods zegen toe in de moeilijke omstandigheden waarin u verkeert en sluit af met 1 Petrus 5 vers 7: “Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.”

Met een meelevende groet, 
Ds. R. W. Mulder

Dit artikel is beantwoord door

ds. R.W. Mulder

• Geboortedatum:
  12-05-1975
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Montfoort
• Status:
  Actief

53 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven