Het eeuwige vuur en de tweede dood

Ds. A.A. Egas | Geen reacties | 15-09-2020| 10:10

Jezus zei tegen de bokken aan zijn linkerhand: “Ga weg van Mij, vervloekten, in het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bestemd is” (Matth. 25:41 HSV). In Openbaring 20:10 werd de duivel “in de poel van vuur en zwavel” geworpen. Maar ook “de dood en het rijk van de dood werden in de poel van vuur geworpen. Dit is de tweede dood” (Openb. 20:14).

Maar “de dood en het rijk van de dood” kunnen vanzelfsprekend niet letterlijk in de poel van vuur worden geworpen en ook niet met vuur en zwavel eeuwig worden gepijnigd. Moet “het eeuwige vuur” in Mattheus 25:41, dat een synoniem is van de poel van vuur en zwavel in Openbaring 20:10 –in verband met Openbaring 20:14– niet als figuurlijk worden gezien? En “de tweede dood” als symbool van eeuwige vernietiging; het niet meer bestaan?

Beste vriend(in),

Laten we teksten maar even samen nalopen.

Eerst Matth. 25 vers 41. “In het eeuwige vuur, hetwelk den duivel en zijn engelen bereid is.” We weten dat de Heere Jezus veel van Zijn uitspraken gebaseerd heeft op het Oude Testament. Een verwijstekst hierbij is Jes. 30 vers 33. In de kanttekeningen bij deze tekst wordt opgemerkt dat met Tofeth bedoeld wordt het helse vuur, dat alle vijanden Gods en de vervolgers van Zijn kerk is bereid.

Ook Calvijn wijst bij Matth. 25 vers 41 op: “het eeuwige verderf en de pijniging des vuurs, die allen wacht, die Christus ten jongsten dagen van zich wijzen zal.” Hier wordt dus door de Heere Jezus geen symbolische taal gebruikt, maar spreekt hij over een reële werkelijkheid.

Gaan we nu naar Openbaring 20 vers 10: “De poel des vuurs en sulfers, alwaar het beest en de valse profeet zijn en zij zullen gepijnigd worden dag en nacht in alle eeuwigheid.” Wanneer je deze woorden legt naast die van Matth. 25, dan zie je een duidelijke overeenkomst. De hel is de plaats die voor de duivel en zijn volgelingen is bereid, een plaats waar zij levend in zullen geworpen worden en is een plaats van eeuwige durende pijn. In het voorgaande hoofdstuk wordt dit ook al vermeld in vers 20. 

Je kunt wel zeggen dat hier beeldtaal wordt gebruikt om aan te duiden de schrikkelijkheid van de helse smart, die hen wacht, maar daarom zeker niet aan aanwijzing voor “een niet meer bestaan.” Nee juist niet.

Wij krijgen hier echter niet een letterlijke beschrijving van hoe de hel er uitziet, net zo min als we die krijgen van de hemel. Maar zo reëel als de hemel is, zo reëel is ook de hel. En er is geen grotere tegenstelling tussen de gelukzaligheid van God kinderen in de hemel en de rampzaligheid van Gods vijanden in de hel. Het is een zaak die intens beleefd en gevoeld wordt, een diepe werkelijkheid naar twee kanten.

Maar nu naar Openbaring 20 vers 14: “En de dood en de hel werden geworpen in den poel des vuurs, dit is de tweede dood.” Deze tekst deed bij jou de vraag rijzen: hoe zit het nu? Hoe kunnen nu de dood en de hel in de poel des vuurs, dat is toch de hel geworpen worden? Moet dat niet symbolisch worden opgevat en daarom die beide bovenstaande teksten ook.

Laten we eerst eens kijken wat wordt er bedoeld met de dood en de hel. Onze kanttekeningen wijze op twee mogelijkheden en zeggen het kan wijzen op de duivel, die de macht des doods had (Hebr. 2:14) of het is een synoniem voor alle ellende, pijn en verdriet veroorzaakt door de zonde en dat er niet meer zal zijn in de nieuwe hemel en op de nieuwe aarde. 

Dr. R. van Kooten in zijn commentaar op deze tekst schrijft heel mooi: “Alles wat door de zondeval veroorzaakt is, verdwijnt nu voor eeuwig van de aarde in het brandende vuurmeer. Hier zal geen vijand meer uitkomen. Zij worden allen definitief tenietgedaan. Positief betekent het, dat God alle sporen van de zonde en de gevolgen daarvan uitwist.” Lees ook maar wat Jesaja hierover schrijft in Jesaja 25 vers 8.

De tweede dood als begrip komen we ook al tegen in Openbaring 2 vers 11. Met de eerste dood wordt bedoeld, de dood die wij allemaal zullen sterven als gevolg van de zondeval. De tweede dood is de aanduiding voor de eeuwige dood, waarin Gods vijanden eeuwig en bewust zullen dragen de verschrikkelijke gevolgen van hun ongeloof. De tweede dood is een uitdrukking die ook de Rabbijnen gebruikten om het lot van de goddelozen aan te duiden in de toekomende wereld.
 
Ik las van Polycarpus dat hij het tegen zijn rechter zei, die hem tot de brandstapel veroordeelde omdat Polycapus niet bang leek voor de wilde dieren: “U dreigt mij met vuur, dat voor een uur brandt en even later is uitgedoofd, maar u bent onkundig van het vuur van het toekomstige gericht en van de eeuwige straf, die voor de goddelozen bewaard wordt. Voor deze martelaar was even zo als de hemel een werkelijkheid was, waar hij naar toe op weg was als de hel een realiteit voor al zijn vervolgers.

Vriend(in), bij het overdenken van deze ontzaglijke werkelijkheid drong zich de vraag op: “Ben jij gered door het bloed van Christus en zul jij door de tweede dood niet beschadigd worden?”

Met een hartelijke groet en Gode bevolen,
Je ds. A. A. Egas

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Egas

• Geboortedatum:
  30-05-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Damwoude
• Status:
  Actief

87 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven