Mijn man valt op mannen

W.E. (Wilbert) Weerd | Geen reacties | 09-09-2020| 12:30

Na lang getwijfeld te hebben wil ik toch graag de volgende vraag stellen. Sinds een aantal jaren ben ik gelukkig getrouwd. Mijn man en ik hebben kinderen gekregen. Vanaf het begin van onze verkeringstijd heeft mijn man verteld dat hij een pornoverslaving heeft. Hier heeft hij veel mee geworsteld en ook wij samen in ons huwelijk. Sinds een aantal maanden heeft mijn man verteld dat hij niet naar vrouwen kijkt, maar naar mannen. Ik ben hier erg van geschrokken, maar tegelijkertijd was ik ook blij dat hij dit vertelde. Enorm veel moed was hier voor nodig. God heeft dit uiteindelijk zo bestuurt; uit zichzelf wilde hij het nooit vertellen.

Ons huwelijk heeft een tijd op losse schroeven gestaan. We hebben een bevriend stel in vertrouwen genomen. De voornaamste redenen hiervoor waren dat er gebeden kon worden voor ons en dat we iemand anders (dan elkaar) hadden om er over te praten. Dit heeft ons goed gedaan. Mijn man wil zijn homoseksuele gevoelens niet uitleven. Daar ben ik blij om. Ik leef bij de dag en probeer de angst voor de toekomst weg te drukken. Soms ben ik wel eens bang dat het wegdrukken van zijn homoseksuele gevoelens niet mogelijk is en dat het vroeg of laat eens gaat gebeuren dat hij toch zijn ‘gevoel’ moet/gaat volgen.

De laatste weken komt bij mij steeds de vraag op of de zegen van God wel aanwezig kan zijn in ons huis. Mijn man heeft veel strijd, ik vind het regelmatig heel moeilijk om hier mee om te gaan. Ik kan daarom ook wel boos worden als het is misgegaan (kijken naar afbeeldingen o.i.d.). Dit geeft veel spanningen tussen mij en mijn man. Gelukkig zijn er ook veel goede momenten. Maar ook op de goede momenten vraag ik mij af: kan God Zijn zegen geven over ons huwelijk? Wij mogen allebei geloven dat God onze zonden heeft afgewassen. Maar toch, het maakt ons soms zo moedeloos. De strijd, het vallen, en weer opstaan.

Beste vragenstelster,

Dat je enorm geschrokken bent van deze ontboezeming begrijp ik. Dat zoiets mogelijk was is waarschijnlijk nooit in je opgekomen. Wat wijs en verstandig van jullie om vrienden in vertrouwen te nemen. Juist omdat een gesprek samen soms zo moeilijk kan zijn. Vragen die jij hebt die soms niet beantwoord worden of waar nog geen antwoord op is. Een man die gewend is geheimen te verbergen kan vaak niet zo makkelijk praten. Zeker niet als hij ook jouw pijn, verbijstering en ontreddering ziet. 

Tijdens therapiesessies maak ik regelmatig een overweging of ik een vraag technisch beantwoord of in ga en doorvraag op de emotionele laag. Datzelfde dilemma voel ik nu ook. Ga ik de vraag beantwoorden wanneer de zegen van God wel of niet aanwezig kan zijn in een huis of ga ik in op de achterliggende moedeloosheid, de angst voor de toekomst en de spanningen die er zijn. Maar ook roept het de vraag of wat je bedoelt met Gods zegen en wat Bijbels gezien wordt bedoeld met Gods zegen. 

Zeer waarschijnlijk bedoel je met Gods zegen het tegenovergestelde wat je nu ervaart. Dus niet deze spanning, strijd, moedeloosheid, onzekerheid en spanning maar in plaats daarvan rust, vrede en een hoopvolle toekomst als kenmerk van de zegen van God. 

De vraag of God Zijn zegen geeft komt voort uit de angst die je hebt of jouw man vroeg of laat zijn seksuele gevoelens uitleeft (al dan niet in losse relaties of een vaste relatie met een andere man). Een terechte vraag want geen mens houdt het vol om gevoelens te onderdrukken. Langdurige  repressie van emoties en gevoelens maakt mensen vlak, somber, eenzaam en ontevreden. Het valt vaak ook niet mee om in een huwelijk met iemand te leven die homoseksuele gevoelens heeft. In de huwelijken die ik ken waar dit speelt ontbreekt romantiek, passie en vaak ook een pro-actieve houding van degene die homo is om het hartscontact te zoeken. Seksualiteit stopt vaak al in het begin van het huwelijk. De vrouw raakt eenzaam en voelt zich niet geliefd. Het heterohuwelijk lijkt een jasje te zijn wat hem niet past en er steeds om vraagt dat hij zichzelf aanpast. Daar kunnen complexe emoties bij meespelen als schuld, schaamte, eenzaamheid, wroeging, angst en teleurstelling.

Als je trouwt terwijl je eigenlijk homo bent en meestal ook al wist dat je homo was, heb je al een geschiedenis van ontkenning van je eigen gevoelens, hoop tegen beter weten in, en jezelf aanpassen en verstoppen. Om anders te willen zijn dan je bent.

Als hij voelt dat hij nooit de man kan zijn die jij verlangt kan hij zich verder gaan afschermen en verstoppen. Het lukt even om jezelf aan te passen maar uiteindelijk raakt een mens daarvan uitgeput. Jouw boos worden levert waarschijnlijk weinig anders op behalve spanningen want, of, hij verdedigt zich vanuit zijn gevoelde onmacht, of, hij klapt dicht. Met vermoeiende spanningen tot gevolg. Het is belangrijk nu zo open en eerlijk als mogelijk tegen elkaar te zijn. Echt kwetsbaar te leren zijn. Jullie beiden hebben jullie eigen persoonlijke pijn en toch kunnen jullie veel voor elkaar betekenen in meeleven en begrip voor elkaar. Mogelijk wekt mijn antwoord angst bij je op. Je zal veel tijd, begrip, liefde en aandacht nodig hebben om tot acceptatie te kunnen komen.  Ik hoop dat je dat durft te vragen bij vrienden of eventueel een hulpverlener of in pastorale zorg. 

Je kunt de vraag ook bedoelen als: “is zijn geaardheid en/of gedrag een reden voor God om Zijn zegen niet te geven.” Of andersom: “kan Gods zegen dit veranderen of oplossen? En dus als dat niet gebeurt heeft Hij Zijn zegen dan wel gegeven?”
 
Omdat jouw vraag voorkomt uit angst is dat belangrijk om dat voor jezelf te onderkennen. Antwoorden op vragen die over een angst gaan zullen je niet geruststellen. De angst moet en mag gevoeld en gedeeld worden. In de angst om alles mogelijk te verliezen (je huwelijk, de liefde, veiligheid, droom, toekomst, gezin en noem maar op) ligt een diepere vraag. Wie is God voor ons in deze angst en ellende? Keren we ons naar Hem toe in de storm en chaos van dit leven en leren we om Hem te vertrouwen omdat Hij onze bescherming en vreugde is? Zijn zegen verandert niet door omstandigheden. Want Hij is dezelfde. De aanwezigheid van God en Zijn zegen betekent niet de afwezigheid van ellende. Echte zegen is Gods vrede kennen die alle verstand te boven gaat. Een hoop hebben die nooit teleur zal stellen. 

Bij het lezen van deze vraag moest ik denken aan het lied ‘blessings’ van Laura Story:

We pray for blessings
We pray for peace
Comfort for family, protection while we sleep
We pray for healing, for prosperity
We pray for Your mighty hand to ease our suffering
All the while, You hear each spoken need
Yet love is way too much to give us lesser things

Cause what if your blessings come through raindrops
What if Your healing comes through tears
What if a thousand sleepless nights are what it takes to know You're near
What if trials of this life are Your mercies in disguise
 
When friends betray us
When darkness seems to win
We know that pain reminds this heart
That this is not our home
What if my greatest disappointments
Or the aching of this life
Is the revealing of a greater thirst this world can't satisfy
What if trials of this life
The rain, the storms, the hardest nights
Are your mercies in disguise

Er is nog meer te schrijven, delen en samen stil te zijn, maar ik hoop je wat verder te hebben geholpen in de juiste richting. 

Veel zegen toegewenst,
Wilbert Weerd

Dit artikel is beantwoord door

W.E. (Wilbert) Weerd

• Geboortedatum:
  01-10-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Evangelische Gemeente
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

72 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven