Negatief naar mezelf kijken als christen

Ds. M.A. Kuyt | Geen reacties | 16-01-2006| 00:00

Ik heb het er soms moeilijk mee hoe ik mijn leven moet invullen. Ik weet dat ik van nature tot niks goeds in staat ben, maar toch wil ik dat graag ontkennen. Ook wordt er gezegd dat je als christen niet beter bent dan een ander. Soms denk ik dat ik dan maar beter niks goeds hoef te doen, alleen al omdat ik er toch niet beter van word. Hierdoor word ik somber en zie ik soms geen toekomst. Dan denk ik: Wat heeft het leven nog voor zin?

Een diepingrijpende vraag. Wat heeft het leven nog voor zin? Aan die vraag zitten heel wat kanten en facetten. Die kunnen niet allemaal genoemd worden. Ik wil er een paar dingen van zeggen. Wat mij allereerst opviel in de vraag is het veelvuldig voorkomen van het woordje “ik” (elf keer!). Dat zegt wel iets. Over degene die de vraag stelt. De vraagsteller isoleert zichzelf, zijn eigen bestaan, helemaal van God. De eerst verbinding die het “ik” van de vraagsteller legt is die met de zonde: ik ben tot niets goeds in staat.

Zo begint de bijbel echter niet. De bijbel begint niet met de zonde. De bijbel begint met onze verhouding tot God aan de orde te stellen. Wij zijn door Hem geschapen. Goed geschapen. Wij zijn het beeld van God. En dat beeld omvat ware kennis, gerechtigheid en heiligheid. Wij hebben een opdracht en taak van God ontvangen. Met andere woorden: ons leven heeft zin vanuit onze schepselmatigheid en ons beeld-zijn van God. Ons leven heeft betekenis. God heeft ons met een bepaald doel geschapen. Wie alleen vanuit de zondeval en de gruwelijke gevolgen daarvan naar zichzelf kijkt, die doet te kort aan het getuigenis van Gods Woord. En die doet ook zichzelf tekort!      

Vanuit de zonde gezien, kan ik alleen maar negatief naar mezelf kijken. En ben ik inderdaad geneigd tot alle kwaad. Maar wie dat als enige uitgangspunt neemt voor zijn leven versombert, die wordt depressief. Die ziet nergens meer de zin van in. Die ziet geen toekomst en weet niet hoe hij zijn leven moet invullen. Wie alleen maar met de bril van de zonde naar de wereld kijkt en naar zijn eigen leven die kan nergens meer zin in ontdekken. Het is daarom nodig om jezelf allereerst als een schepsel van Gods hand te leren zien. Kostbaar in Zijn oog. "Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt en de zoon des mensen, dat Gij hem bezoekt?" (Psalm 8). Van toepassing op de mens! En nog heerlijker op de Zoon des mensen: Christus!
 
Nemen we de Schrift nogmaals ter hand. Na Genesis 1 en 2 volgt Genesis 3. Dan zien we dat door de zonde wij niet meer beantwoorden aan het doel, waartoe we geschapen zijn. We zijn eerrovers van God. We hebben onszelf op het oog. We zijn haters van God en van onze eigen zaligheid. Daarom hebben wij verlossing nodig. Hebben wij een nieuwe geboorte nodig. Hebben wij genade nodig om weer met God in het reine te komen en aan het doel te beantwoorden, waartoe God ons geschapen heeft. Dat brengt ons bij Christus. Of beter gezegd: de Heilige Geest brengt ons bij Christus. Om in Hem vergeving te ontvangen voor alles waarin wij schuldig staan tegenover God. Wie zo door genade bij de Heere schuilt, wie Hem mag kennen als zijn of haar God, die gaat vragen naar de wil van God. "Heer' ai maak mij Uwe wegen door Uw Woord en Geest bekend!
 
In onszelf blijven we zondaar en schieten wij in alles te kort. Steeds dieper leren we onze verdorvenheid kennen. En toch: in Christus door de Heilige Geest gaan wij het goede najagen. Wordt de somberheid weggenomen, vinden wij vreugde in God en komt er zicht op de toekomst.

Het valt mij op dat de negatieve toonzetting aan het begin doorwerkt naar het christen-zijn in de derde regel: als christen ben je niet beter dan een ander! Dat is op zichzelf wel waar, maar dat is niet alles! Laat het negativisme niet alles doodslaan in je leven. Daar heeft alleen de duivel baat bij! Misschien zijn er psychologische factoren in het spel, waardoor alles door het virus van het negativisme is aangestoken. In dat geval is het nodig om jezelf te onderzoeken op het punt van te sterke minderwaardigheidsgevoelens.
 
Je wordt inderdaad niet beter door iets te doen! Een christen 'doet' het alleen beter door iemand te zijn. Namelijk een nieuw schepsel in Christus. Bemind door God. Gereinigd door de Zoon. Geheiligd door de Heilige Geest. Het oude is voorbijgegaan. Want Christus herstelt het beeld Gods in de mens. Dat wil niet zeggen, dat Gods kinderen altijd de zin van hun leven inzien. Bij tijden kunnen ze alles kwijt zijn. We denken aan Job, die zijn geboortedag vervloekt. En aan Jeremia die hetzelfde doet. Ook Asaf (Ps.73) heeft geworsteld met de zin van het leven. En wat heeft Elia gebeden? Neem mijn ziel maar van mij! Hij wilde niet langer leven. De druk kan zo zwaar zijn, de vijanden kunnen zo vermenigvuldigen, dat alle moed vergaat. Hoe diep zijn we gevallen! En toch bewaart God Zijn kinderen. Ook in zulke omstandigheden.
 
Ik zou als raad willen geven. Lees eens goed de bijbel vanuit de schepping. Hoe de Heere je ziet. Hoe Hij je heeft geschapen. Leer jezelf ook zien als een zondaar voor de Heere (dat is trouwens nog wat anders dan alleen negatief over jezelf denken!). Maar blijf niet staan bij de klacht, maar grijp Christus aan in geloof. Dat geeft zin in het leven. In de twee betekenissen die het woordenboek geeft van 'zin', nl. zin = bestaansgrond en doel van de dingen. Maar ook: lust, genoegen, trek hebben in. Wie zijn bestaansgrond in God vindt, zal ook zin krijgen om voor Hem te leven. Wie heeft lust de Heere te vrezen? Wie daar zin in krijgt, die heeft de zin van zijn leven gevonden. En die hoeft niet langer in te zitten of zijn of haar leven wel zin heeft!
 
Ds. M. A. Kuyt, Genemuiden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.A. Kuyt

• Geboortedatum:
  17-04-1957
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wijk en Aalburg
• Status:
  Inactief

48 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven