Voorbijgegaan als de barmhartige Samaritaan

Ds. P.C. van Keulen | Geen reacties | 24-07-2020| 14:00

Ik heb een vraag aan ds. Van Keulen. U gaf 18-2-2020 een antwoord op een vraag over “Storm in het leven”. U had het toen over de Barmhartige Samaritaan. Moet ik dan ook maar aan de kant van de weg gaan liggen voordat iemand mij opzoekt? Ik ben erg eenzaam.

Beste vragensteller,

Het zou goed kunnen dat er achter jouw vraag een wereld van zorg, moeite, pijn en verdriet schuil gaat. In ieder geval ben je erg eenzaam en zou je willen dat iemand jou opzoekt. Ik vind dat je al een dappere stap hebt genomen door met jouw vraag (wens en gevoelens) naar buiten te treden. Eenzaamheid grijpt vaak diep in, het kan samenhangen met kenmerken als gevoelens van leegte, somberheid, angst en piekeren. 

Misschien dat huidige contacten niet voldoen aan jouw behoefte en merk je gemis aan verbondenheid. Nu heeft de één meer behoefte aan betekenisvolle contacten dan de ander; het kan ook zijn dat je gewoon minder of heel weinig contact hebt met andere mensen dan je wenst; ook is het mogelijk dat het opzoeken van sociale contacten voor jou heel lastig is. Dit is allemaal heel persoonlijk. Om een goede kijk op (de oorzaken van) jouw eenzaamheid te krijgen denk ik dat het voor jou heel belangrijk is om hiervoor hulp te zoeken via jouw huisarts, deze kan doorverwijzen naar deskundige hulp.

Je vraagt: Moet ik dan ook maar aan de kant van de weg gaan liggen voordat iemand mij opzoekt? Dit vraag je naar aanleiding van de eerder gestelde vraag of God mensen op het levenspad kan brengen. Ik heb toen het voorbeeld genoemd van die barmhartige Samaritaan. De situatie van die ‘halfdode man’, die in elkaar geslagen en beroofd was, was er de oorzaak van dat die man langs de weg lag, hij is er niet zelf gaan liggen. Nu lig jij niet letterlijk, zoals deze man langs de kant van de weg, maar toch kun je je ook zo voelen dat je teneergeslagen zit, beroofd van echte menselijke contacten. Het zou ook kunnen zijn, want die mensen zijn er, dat je een druk bestaan hebt, binnen of buiten het gezin, best wel veel familie en mensen ontmoet, maar dat je je toch zo eenzaam voelt vanwege..., en dat  je zelfs mee zegt: “Ik heb geen mens.”

Wat opvalt in het verhaal  van die barmhartige Samaritaan is dat toen die man langs de weg lag twee van de drie personen hem gewoon links lieten liggen. Dus “langs de kant van de weg gaan liggen” is niet echt een optie. Jij moet juist de weg op gaan. Mogelijk dat je zegt: Maar hoe dan? Je kunt veel raadgevingen van mensen krijgen, maar ook daar kunnen voor jou obstakels liggen. Het kan tegen je gezegd worden: “Je zou eens dit of je moet eens dat”, en dat zal allemaal goed bedoeld zijn, maar ondertussen kan het zijn dat dit voor jou niet werkt, dat je daar juist zo tegenop ziet, dat je dat niet kunt, dat het woordje “moeten” aversie opwekt, dat je je weer zo onbegrepen voelt.

De barmhartige Samaritaan peilde de nood van die man, hij verbond zijn wonden, goot er olie en wijn op, verzorgde hem, hij wist wat die man nodig had. Zo iemand heb jij ook nodig in de situatie van jouw eenzaamheid. Misschien heb je het niet zo op hulp van bijvoorbeeld een psycholoog, maar de Joden hadden het ook niet zo op de Samaritanen en omgekeerd, en toch was die hulp heilzaam voor die man, daarom schreef ik hierboven al: zoek hulp via jouw huisarts. Begeef je zo op de weg!

Ga je weg verder ook met God, Die de “eenzamen zet in een huisgezin”, Die uitkomst kan en wil geven in al onze zorgen, pijn, moeite, verdriet en eenzaamheid. Hoe blijkt dat uit de zending van Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus, Die kwam, niet tot half doden, maar tot totaal doden in geestelijk opzicht om hen te zetten in het geestelijke huisgezin, waar in zekere zin hier op aarde geen eenzaamheid is en straks helemaal niet meer, vanwege de gemeenschap der heiligen. Als Hij nou totaal doden levend maakt, zou Hij dan half doden niet kunnen helpen? Jou?

Goed dus dat je deze eerste stap (weer) hebt gezet door deze vraag te stellen, kom op, zet de tweede, zoek deskundige hulp, zodat iemand met je mee gaat wandelen en je kan bijstaan om de eenzaamheid te doorbreken.
 
Van harte Gods zegen toegewenst,
Ds. P. C van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

140 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven