Klankbord missen in het geloof

Ds. D. van der Wal | 2 reacties | 01-07-2020| 17:17

Hoe kan ik aan mijn geloof werken zonder dat ik toegang heb tot een kerk? Ik woon in het buitenland waar vrijwel alleen het RK-geloof beleden wordt. Kerken te over, maar niet voor mij. Vroeger kon ik nog met mijn moeder bellen of bij haar op bezoek in Nederland gaan, maar helaas ze is nu al enkele jaren geleden overleden. Ik weet dat er online kerkdiensten zijn, maar dat voelt niet aan alsof je deel van iets uitmaakt.

Verder heb ik geen familie of vrienden/vriendinnen die zich met het geloof bezig houden. Mijn echtgenoot is heel liefhebbend, maar niet gelovig. Ook mijn kinderen en hun partners zijn liefdevol, maar wijzen het geloof af; iets wat me erg verdrietig maakt en ook machteloos. Ik voel me als een plant die verdort en ik kan de weg naar God maar moeilijk vinden. Ik weet dat God op mij wacht, dat de weg naar Hem door Jezus is en de Heilige Geest de lamp aan mijn voet is. Desalniettemin de Bijbel lezen verwart mij en ik heb wat dat betreft geen klankbord.

Mijn klankbord waren mijn vader en mijn moeder, maar die zijn er helaas niet meer (en ik mis ze zo). Als ik bid denk ik soms dat God wel degelijk tot mij spreekt, maar dan slaat de twijfel toch weer toe. In gedachten zoek ik naar oplossingen  en tegelijkertijd schijn ik ook redenen te vinden waarom die oplossingen niet kunnen werken. Het is altijd een “ja maar”... Ik hoop dat u mij een duwtje in de goede richting kunt vinden.

Hartelijk dank voor de vraag. Je legt de vinger terecht op de zere plek. Christen zijn zonder een gemeente is (heel) zwaar. Niet voor niets dat de Belijdenisgeschriften, in het licht van Gods Woord, een lans breken voor de gemeente van Christus. Voorbeelden hiervan vind je in zondag 21 van de Heidelbergse Catechismus en art. 28 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Daar wordt gesproken over de gemeenschap der heiligen en de roeping zich bij de kerk te voegen. En die lijnen liggen er niet zomaar. Al vanaf het begin van de Bijbel zien we dat God de individuele gelovige plaatst in een groter verband. Dat zou voor ons, zeker in deze tijd van verregaande individualisering, een fundamenteel gegeven moeten zijn. Als gelovige ben je geen eilandje op jezelf maar onderdeel van een groter geheel. 
 
Door de vraag heen laat je merken hoe dat christen zijn zonder ‘eigen’ gemeente een moeizaam bestaan is. Je mist de gelegenheid om er met je broeders en zusters over de dienst na te praten. Om voor elkaar te bidden en elkaar bij te staan in moeilijke tijden. Zonder gemeente geen plek waar je met elkaar samen de HEERE kunt loven en prijzen. En geen klankbord en spiegel die wij allen zo hard nodig hebben. 

Je schrijft dat je in het buitenland woont en kerken te over zijn, maar niet voor jou. Nu ken ik jouw situatie niet, maar ik ben wel benieuwd op basis waarvan je besluit dat een kerk ‘niet voor jou is’. De Nederlandse Geloofsbelijdenis noemt drie zaken waaraan je een kerk mag toetsen: Zuivere prediking, bediening van de sacramenten en de tucht. Die drie zou je naast de kerken in jouw omgeving mogen leggen. Wordt er héél het Woord en alleen het Woord verkondigd? Worden de bedieningen van het Heilig Avondmaal en de doop gedaan zoals God dat van ons vraagt en functioneert de onderlinge tucht zuiver Bijbels? Dan is er geen reden om je er niet bij aan te sluiten. Nogmaals, ik ken de verdere achtergronden van de vraag niet. Dus wellicht had je daar allang naar gekeken, maar mocht dit niet het geval zijn zou je hiermee kunnen beginnen. 

Mocht dit niet het geval zijn dan kun je op zoek naar andere manieren. Je stelt zelf al wel dat je binnen het gezin niet de kans ziet om er samen als eenheid voor te gaan. Dat lijkt mij een zware en bij tijd en wijle een eenzame weg! Wellicht zou je ze in jouw zoektocht kunnen betrekken. Of laten zien waarom het voor jou zo belangrijk is. Waarbij ik mij goed besef dat dit voor mij eenvoudig opgeschreven is en ken de situatie niet ken.
 
Je zou op zoek kunnen gaan in je naaste omgeving naar broeders en zusters? Wellicht kan social media daarbij helpen. Al is het er maar één of twee, maar dan kun je wel het geloof delen en samen zoeken naar wegen om Christus na te volgen. 

Je schrijft in je vraag dat online diensten volgen je niet het gevoel geven er deel van uit te maken. Ik denk dat zeer velen dat in de afgelopen maanden ook hebben ondervonden. Het is fijn dat de techniek er is, begrijp mij goed. Maar het is geen volledige vervanging voor het fysiek deelnemen aan de eredienst. 
 
Wellicht kun je contact zoeken met de gemeente met wie je online meekijkt? Je zou dan (digitaal) kunnen zoeken naar meer contact met de leden hier in Nederland. Ik begrijp dat dit ook maar een gebrekkige oplossing is. Maar op die manier zou je bijvoorbeeld via telefoon/mail/whatsapp of via andere kanalen contact kunnen leggen met de predikant of gemeenteleden. Dan zou je met hen kunnen doorpraten over de diensten die jullie samen beleven, jij op een afstand en zij ‘in real life’. Op die manier kun je dat wat je in de zondagse eredienst hoort, leest en zingt met elkaar verwerken. Je kunt een klankbord zijn voor de ander en andersom. Daarnaast word je op die manier meer betrokken bij wat er lokaal gebeurt en ontstaat er hopelijk verbondenheid. Het meelezen van de wekelijkse nieuwsbrief of het gemeenteblaadje (indien mogelijk en toegestaan) kan dat versterken.
 
Als rode draad door dit hele verhaal loopt het persoonlijke gebed. Je schrijft over het bidden en dat God tot je spreekt. Ik wens je van harte toe dat je dit blijft vasthouden, want zonder bidden stopt de ademhaling van het geloof. Dan kunnen we met elkaar heel veel praktische oplossingen verzinnen, maar als de HEERE er niet in meegaat is het van nul en generlei waarde. Blijf Hem zoeken, keer op keer. En dan zul je merken dat Hij nieuwe wegen opent. 
 
Ik hoop en bid dat je met dit antwoord op weg geholpen wordt om (op afstand) deel uit te maken van de kudde van Christus. Een kudde die gelukkig over de muren van landen en werelddelen gaat. Dat je mag merken dat het soms wel eenzaam kan aanvoelen, maar dat je in het geloof in Christus nooit alleen bent.  Bovenal dat je blijft vasthouden aan de weg, de waarheid en het Leven. 

Met vriendelijke groet,
Ds. D. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. van der Wal

• Geboortedatum:
  06-05-1987
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

43 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven