Geloof laat me koud en leeg
Ds. J.A. van den Ende | 2 reacties | 11-06-2020| 12:35
Vraag
Ik wil zo graag geloven, maar ook weer niet. Ik kan het niet, het lukt niet. Soms heb ik een periode dat ik echt God wil zoeken, er veel mee bezig ben, en periodes zoals nu (terwijl je de roepstem juist zou moeten horen in de tijd van corona) doet het me niks, het laat me koud en leeg. Ik ben bezig met allerlei dingen zoals het verzorgen van ons pasgeboren kindje, het opzetten van mijn eigen bedrijf en ben geobsedeerd door het kopen van kleding. Ik zoek dagelijks naar nieuwe items, nu ook vooral omdat mijn oude kleding me nog niet past, maar normaal doe ik dit ook al heel erg.
En wat er echt toe doet, waarvoor we leven, daar doe ik niks mee, ik voel er niks bij. Dat vind ik heel erg, te weten dat je moet sterven en dat je dan niet voor God kunt verschijnen. Ik lig er ‘s avonds wakker van en durf niet te gaan slapen door die angst. Uiteindelijk val ik in slaap omdat ik moe ben. Het is natuurlijk goed dat het me bezig houdt, dat het in mijn hoofd zit, maar wat moet ik hier mee?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vragensteller,
Dankjewel voor je vraag en je openheid. Goed dat je dit niet voor jezelf houdt, maar het op deze manier deelt. Daarmee zet je denk ik al een belangrijke stap! Als mensen zijn we aan elkaar gegeven, ook op geloofsgebied. In Johannes 1:42-43 staat dat Andreas zijn broer Simon tot Jezus leidt. Ik zou je zo ook willen aanmoedigen om er met iemand uit je omgeving over te praten, van wie je weet dat hij of zij een kind van God is. Wellicht kunnen jullie er samen over praten en samen bidden. Dan mag je elkaar dichter bij de Heere Jezus brengen! Want uiteindelijk is dat waar het echt om gaat. Ermee naar de Heere God gaan. Dat is eigenlijk het meest kernachtige antwoord op je vraag “wat moet ik hier mee?”: Het in gebed bij God brengen. En nog specifieker: Knielen en je leven overgeven- en toewijden aan de levende God. Pleiten op Zijn beloften: Joh. 6:37b: “Wie tot Mij komt, zal Ik beslist niet uitwerpen.”
Ik zou je kunnen wijzen op hoe belangrijk het geloven is met het oog op de eeuwigheid, maar dat weet je al. Ik zou je erop willen wijzen hoe belangrijk geloven is met het oog op het leven hier en nu, hoe goed en vreugdevol het is, hoe je dan pas echt tot je doel komt, hoe wonderlijk kostbaar de vrede in je hart is die de Heere Jezus wil geven aan ieder die tot Hem komt, hoe wonderlijk mooi het is om de Heere God met heel je hart te aanbidden, hoe ontzagwekkend rijk het is om als gelovige te mogen weten door genade een kind van de Allerhoogste Koning te zijn... Maar al die dingen weet je waarschijnlijk rationeel wel.
Toch verwijs ik er opnieuw naar, omdat ik hoop dat het je misschien op een nieuwe manier raakt en in beweging zet. Alles waar je zo druk mee bent kan je aandacht vragen en je ongetwijfeld ook een stukje verzadiging geven. Maar het is geen vaste grond waar je uiteindelijk op kunt bouwen, hoe mooi en goed het ook kan zijn en lijken.
Je schrijft dat je nu ’s avonds wakker ligt en angstig bent. Dat is verdrietig. Het is niet nodig. In Psalm 16:11 staat: “Overvloed van blijdschap is bij Uw aangezicht.” Als je dat niet kent of op afstand houdt, mis je waarvoor je gemaakt bent! God nodigt jou ook vol genade tot Zich. Om dát te vinden en te leren kennen! Je hoeft niet te leven in angst, maar Hij wil Zijn vrede geven! Leg Zijn roepstem niet naast je neer. Hij roept ook jou!
Je schrijft dat je wel zou willen geloven, maar dat dat niet lukt. Eigenlijk ben ik wel benieuwd wat je daarmee bedoelt. Geloven vraagt eigenlijk geen prestatie van jou. Geloven is je overgeven aan de Heere God. Je toevertrouwen aan Hem, zoals de Tollenaar in de tempel die zei: “Wees mij de zondaar genadig.” Dat was genoeg.
Soms is het ook zo dat we het zoeken naar God bewust uitstellen. Niet zozeer omdat we er echt mee worstelen en niet goed weten hoe het moet, maar gewoon omdat dat ook wel prima voelt zo. Misschien herken je daar soms ook iets van. Dan wil ik je graag ook oproepen om daar niet in te blijven hangen. Ik zou je willen aansporen, misschien zelfs vermanen: Wees volwassen, bedenkt hoe en waarvoor je wil leven, en weid je daar aan toe. Zoals Jozua het volk opriep in Jozua 24:15: “Kies voor u heden wie u zult dienen.”
Ik wens je toe dat je de genade en vrede van onze God mag leren kennen, Hij wil ook jou ontvangen!
Hartelijke groet en zegen,
Ds. J. A. van den Ende
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. van den Ende
- Geboortedatum:01-07-1991
- Kerkelijke gezindte:Vrije Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Wemeldinge
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is heel herkenbaar, de verzorging van je baby, ook je hormonen zullen meespelen, ook je angsten herken ik.
De dominee roept op een keuze te maken, misschien denk je dan maar de Heere moet het toch doen?
Doe een keuze met je verstand als je het niet met je hart kunt.
Probeer in je druk leven kleine momentjes te creëren, gewoon een of twee minuutjes, lees één tekst, denk er over na. Vraag om Zijn hulp.
Je krijgt geen spijt van. Echt niet.
er is niemand die God zoekt staat toch in de Bijbel?
vertel aan de Heere dat u niks voelt niks hebt,niks wil
en vraag Hem raad..
vraag de Heere om raad en bijstand,om levendmaking.
alles wat men mist,kan Hij geven,ook t gebed