Ik kan niet leven en niet sterven

Ds. B.M. Meuleman | 6 reacties | 08-05-2020| 08:10

Ik heb geen vraag maar ben ten einde raad. Geen moed en kracht om verder te gaan. Het is namelijk zo dat ikzelf psychisch labiel ben en ook bij een hulpverlener loop. Enkele jaren geleden werd mij door een hulpverlener gezegd of geadviseerd om eens naar kenmerken van autisme te kijken wat betreft mijn man. Dit heb ik gedaan en ik herkende er veel in. Veel puzzelstukjes vielen op z’n plaats. We zijn al vele jaren getrouwd, mochten kinderen krijgen, maar ik was altijd degene die de kar trok, beslissingen nam en het aanspreekpunt was/ben voor de kinderen. Het gaf mij inzicht in het gedrag van mijn man en ik kon dingen beter begrijpen waarom hij zo reageerde zoals hij deed.

Langzamerhand kwam er verandering en miste ik steeds meer in hem. Heb nooit een gesprekspartner gehad, nooit troost, nooit medeleven. Wel vernederingen. Ik heb bij een deel van onze familie aangegeven wat ik herkende en dat was het. Ook bij vriendinnen aangegeven wat ik herkende bij mijn man. Toch blijf ik alleen staan in alle moeilijkheden in ons huwelijk. Toch houd ik van mijn man, maar inmiddels is het zover dat ik niemand meer ben en mezelf  steeds meer terug trek.

Het speelt natuurlijk ook mee dat ik psychisch niet in orde ben. De nood is hoog. Roep veel tot de HEERE, maar ik denk dat het afgewezen worden/zijn ook mee speelt in de verhouding naar de HEERE toe. Dat is ook eigen schuld. De HEERE heeft mij vaak bemoedigd waarvoor ik dankbaar was en toch is door eigen schuld, door de wijze waarop ik/wij leven de HEERE ‘verborgen’... Deze zin klopt niet helemaal, maar waarschijnlijk begrijpt u wat ik bedoel.

Deze brief gaat maar over IK. Ik walg ervan, weet echter geen raad meer. Ik weet niet hoe ik moet leven en kan ook niet sterven. Mijn leven moet verzoening vinden in Hem. Dat is m’n diepste drijfveer: verzoening en vergeving van een leven vol schuld. Wat mis ik dat toch. Ik voel me schuldig  en ervaar toch geen zondeberouw. Verlangen naar Hem, maar kan het nergens op gronden. Bidden gaat niet, alleen roepen: “Help, help me toch, U bent zo verborgen.” Psalm 88 is regelmatig mijn gebed.

Het zal wel verwarrend zijn, maar kort samengevat: ik heb geen God en geen mensen. Kan niet leven en niet sterven. Vergeef mij dat er zoveel keren “ik” geschreven sta... Ik kan er moeilijk over praten omdat ik meestal niet gehoord word. Er is een pastoraal werker in onze gemeente die regelmatig op bezoek komt. Aan hulp ontbreekt het niet. En toch... Een waardeloos mens.

Beste vraagstelster,

Uit je noodkreet spreekt veel pijn en verdriet. Het is goed om dat eens op te schrijven, zoals je gedaan hebt, en met anderen te delen. Dat neemt de moeite en het verdriet niet weg, maar toch is het goed om je hart eens te luchten. Het is erg moeilijk voor je om altijd de kar te moeten trekken terwijl je nooit echt een gesprekspartner in je man hebt. Je voelt je alleen en eenzaam in jullie huwelijk en je weet geen raad meer met al die moeilijkheden. Ook naar de HEERE toe kun je je alleen voelen, alsof je weg voor Hem verborgen is, zoals de woorden van Jesaja 40:27 zeggen: “Mijn weg is voor den HEERE verborgen, en mijn recht gaat van mijn God voorbij.” Dat je daarbij veel over jezelf hebt, zou ik niet als zelfverwijt opvatten. Lees maar eens in de Psalmen hoe de dichter maar al te vaak worstelt met zichzelf, met zijn zonden en de nood in zijn leven. En wat hij doet is juist zijn persoonlijke nood en verdriet voor de HEERE uitstorten. Ook in Psalm 88, die regelmatig je gebed is, gebruikt de dichter vaak het woordje “ik”. Vanuit je verdriet en gevoel van eenzaamheid is het niet verwonderlijk dat je vaak dit persoonlijk voornaamwoord gebruikt. Wat belangrijker is: de HEERE weet ervan. Hij begrijpt je, nog meer dan je jezelf begrijpt. Hij heeft je immers gemaakt. Hij is je Schepper en Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten. 

Wat betreft het autisme van je man: ik ben geen deskundige op dat gebied. Wel kan ik je verwijzen naar artikelen over autisme op Refoweb. Je kunt je man niet veranderen, wat je wel kunt is kijken naar de manier waarop je met zijn autisme omgaat en daar hulp bij vragen. In de eerste plaats bij de HEERE. Tegelijkertijd wil Hij je helpen door middel van mensen. Dat kan een hulpverlener zijn, een predikant of ouderling, maar ook een goede vriendin. Het is belangrijk dat je niet alleen blijft lopen met deze zware last. 

Je sluit je vraag af met de klacht dat je een waardeloos mens bent. Toch ben je dat in Gods ogen niet. Zeker, van nature zijn we allen doemwaardig in Gods ogen. Maar God is juist bewogen met Zijn gevallen, doemwaardige schepsels en heeft hen lief, niet om iets in hen maar om Wie Hij Zelf, de HEERE, is. Daarom is Hij ook diep bewogen met jou en gaat Zijn teerste liefde naar je uit. Als je schrijft: “Ik heb geen God en geen mensen”, dan is dat niet waar. God is er wel, maar waar ben jij? Waar is je geloof in Zijn liefde tot jou? Waar is je vertrouwen op Zijn grondeloze barmhartigheid? Waar is jouw overgave aan Christus, Die Zichzelf gaf om jou voor eeuwig zalig te maken? Kortom, is je grootste schuld niet je ongeloof aan Gods genade en Zijn volkomen bereidwilligheid om je zonden te vergeven en je zalig te maken? 

Wat je mag doen, wat je móet doen, is zien op Christus Die voor doemwaardige mensen stierf. Hij had werkelijk geen God en geen mens toen Hij onderging in drie uren totale Godverlatenheid. Hij kende een eenzaamheid zoals geen mens die hoeft te kennen. Hij was in alle opzichten ten einde raad. Juist daarom begrijpt Hij je diepste noden, je grootste eenzaamheid. Bij Hem is raad om zalig te worden. Bij Hem is raad voor al je moeiten. Hij roept het je toe: “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven”, Matt. 11:28. Wentel al je last op Hem. Geef je zelf over in Zijn doorboorde handen, zonder voorbehoud en zonder reserve, onvoorwaardelijk, met al je schuld en ongeloof, met al je moeiten en noden. Je zult merken dat Hij je niet beschaamt!

Van harte sterkte, wijsheid en Gods zegen toegebeden,
Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

67 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven