Leuke moslim tegengekomen

J.P. van den Brink | Geen reacties | 04-05-2020| 09:45

Ik (meisje, 18) ben (en word) christelijk opgevoed. En ik kan ook wel zeggen dat ik christen ben, maar vind het wel eng om dit met de allergrootste overtuiging uit te spreken, want ik ben er nog niet helemaal over uit. Ik zit heel erg met het feit dat ik nog geen vriend heb. Ik weet ook wel dat dat gewoon op mijn pad moet komen, maar ik zit met het allergrootste probleem dat mijn ouders van mij verwachten dat ik met een jongen thuis kom die ook christen is. Ik zelf zou dit ook wel willen, maar alleen puur omdat dat alles makkelijker maakt qua geloof en eigenlijk ook gewoon omdat mijn ouders dit van mij verwachten en ik heb geen zin in gedoe.

Alleen zelf zou ik het persoonlijk geen probleem vinden om met een vriend thuis te komen die niet gelovig is; ik wil dit alleen omdat het alles ‘makkelijker’ maakt. Als ik kijk in mijn omgeving van de kerk zie ik niet echt jongens waar ik wat zou mee willen hebben en ik verder heb ik ook geen contact met jongens die christelijk zijn vanuit de kerk.

Nu heb ik echter een leuke jongen leren kennen, maar hij is moslim. We kunnen het goed met elkaar vinden en met hem zou ik in potentie wel iets willen hebben en ik denk hij ook wel met mij. Hij zelf zou het ook geen probleem vinden, want anders zou het contact tussen ons beide allang wel zijn afgelopen. We zijn het in alles met elkaar over eens, we hebben alleen een ander geloof. Als ik met hem wat zou krijgen, zou ik dit nooit aan m’n ouders durven te vertellen. En als ik het wel zou vertellen hoe kan ik dit het beste doen?

Kortom zijn mijn vragen: wat moet ik nu doen? Wat zegt de Bijbel hierover? Wat zou God hier van vinden? Hoe kan ik dit aan mijn ouders vertellen? Over het opvoeden van kinderen hebben we het nog niet gehad, zo ver zijn we nog niet, maar ik ben me er wel van bewust dat dat natuurlijk een grote rol gaat spelen.

Beste vraagstelster,

Je stelt in je vraag eigenlijk een heleboel vragen. Laat ik je vraag in hoofdlijnen samenvatten:

1. Je bent christin, maar zit nog boordevol vragen.
2. Je zit er erg mee dat je nog geen vriend hebt.
3. Bij die zoektocht naar een vriend is je allergrootste probleem dat je ouders van je verwachten dat je met een christelijke jongen thuiskomt.
4. Je hebt een leuke moslim jongen leren kennen. Jullie zijn het over alles eens, maar jullie hebben een verschillend geloof.
5. Wat moet jij in jouw situatie doen

Ik ga deze vragen puntsgewijs na. Laat ik vooraf zeggen dat het mijn persoonlijke mening is dat je deze vragen veel beter in een persoonlijk gesprek met een vertrouwd persoon kunt bespreken (je ouders, maar die zijn teveel betrokken en dat durf je niet), maar dan iemand die er iets van een afstand naar kan kijken; een predikant, ouderling van je kerk wellicht, of een wijze kennis/vriend(in)/familielid. Wat ik hier opschrijf kan maar een begin van een antwoord zijn. Je moet hier zelf mee verder, liefst met iemand uit jouw omgeving. Verder moet je weten dat ik het hier en daar maar wat kan aanstippen, anders zou dit antwoord nog langer worden dan het al is. Weet dat ik je vraag en probleem uiterst serieus neem!

1. Je bent christin, maar je zit nog boordevol vragen. Dat komt meer voor bij christenen.  Zelfs bij predikanten en ambtsdragers. Johannes de Doper was er zo een. Hij had met vuur en gloed de Heere Jezus gepredikt: Zie het Lam Gods!, maar toen hij in de gevangenis belandde sloeg de twijfel toe. Dat je het allemaal nog niet zo precies weet, is als zodanig niet zo erg. Het gaat erom bij wie je antwoorden op die vragen zoekt. Johannes de Doper stelde die vragen aan de Heere Jezus zelf. Lees het maar na in Mattheüs 11:2-6; Lukas 7:18-23. Waarom wordt je een christen genoemd? Die vraag wordt ook in de Heidelbergse Cathechismus gesteld. Lees het antwoord wat bij die vraag (Zondag 12, vraag 32) wordt gegeven en geef eens eerlijk antwoord of je een christen bent. Paulus probeert Timotheüs op te wekken om standvastig te blijven. Kennelijk komt er in zijn jonge leven heel wat op hem af, wat hem boordevol vragen maakt. Maar dan heeft hij juist een krachtige opwekking (2 Timotheüs 2:8): Denk aan Jezus Christus. Hij is opgestaan: Wij denken niet aan Jezus, die ooit eens op aarde geleefd heeft, maar wij denken aan Jezus, de Zaligmaker, die leeft! Petrus zegt het in zijn preek in Handelingen 2: Er is maar één Naam onder de hemel gegeven, door welke wij moeten zalig worden.  Ben je daar ook van overtuigd? Niet de namen die in de wereldgodsdiensten worden genoemd, maar Jezus alleen?

2. Je zit er erg mee dat je nog geen vriend hebt. Ik wil deze vraag niet klein maken. Ik weet hoe voor veel jonge mensen op jouw leeftijd er eigenlijk maar één vraag voortdurend je gedachten bezet kan houden: hoe kom ik aan de partner, waarmee ik door het leven kan. Ik ken het gevoel, hoewel ik niet (meer) tot jouw leeftijdgroep hoor. Ik weet het mij echter nog levendig voor de geest te halen toen mijn eerste verkering uitging (ik was 16); ik heb dat ervaren alsof mijn wereld verging. Dat je verlangt naar een levenspartner is normaal, is gezond en is goed. God heeft de mens als een twee-eenheid gemaakt en dat je uitziet naar een partner is een geschenk van God! 

Toch wil ik je stimuleren deze vraag wat in perspectief te zien. Ik raad jonge mensen in de eerste plaats aan om het met God op orde te maken. Zoek eerst het Koninkrijk van God. En al het andere zal u worden toegeworpen. Dat klinkt misschien wat simpel, maar de dingen van het hoogste gewicht moeten ook onze hoogste aandacht krijgen. En even nuchter: als je (nog maar) 18 bent, moeten de meeste mensen nog heel veel van zichzelf ontdekken. Velen die op die leeftijd al een relatie hebben komen er achter dat ze zichzelf nog niet eens kennen, laat staan dat ze een ander moeten leren kennen (hoewel er ook hele mooie stellen zijn die erg jong al met elkaar opgegroeid zijn). In het krijgen van een relatie moet je jezelf de ruimte geven. Bezint eer ge bemint is een wijze variant op het bekende spreekwoord. Een obsessief verlangen naar een vriend kan je blind maken voor jongens die er goed uitzien, charmant zijn en zoveel dingen meer, maar verliefdheid moet zich kunnen verdiepen in  echte liefde. Daar is meer voor nodig dan dat je een jongen leuk vindt. Je hebt echt nog tijd genoeg.

3. Je toekomstige vriend moet een christen zijn, verwachten je ouders. Je omschrijft dit als je allergrootste probleem. Je zegt dat je ook wel het liefst een christelijke jongen zoekt, maar dan om alle gedoe te kunnen omzeilen. Als zodanig zie je zelf persoonlijk de meerwaarde van een christelijke jongen niet. Ik laat dit nu liggen, maar in een persoonlijk gesprek met een ambtsdrager zou je daar eens verder over door moeten praten, ook met het oog op wat ik bij het eerste punt heb gezegd.

Je hebt al eens driftig om je heen gekeken en tot nu toe heb je in de kerk niet echt veel bijzonders kunnen ontdekken. Bovendien, je hebt eigenlijk helemaal niet zoveel contact met jongens die christelijk zijn. Hier zit een tegenstrijdigheid in. Als je je kennelijk niet beweegt in groepen waar christelijke, kerkelijke jongeren zijn, kun je ook niet een leuke jongen met die achtergrond leren kennen. Dan blijft het eigenlijk alleen maar wat aan de buitenkant. Ik raad je aan om juist wel deel te nemen aan kerkelijk jeugdwerk. Dat helpt je in de eerste twee punten tegelijkertijd. Denk ook eens aan jongerenvakanties en weekenden/conferenties die vanuit de kerk georganiseerd worden. En echt, als je goed kijkt zijn er ook in de kerk heel veel bijzondere mensen en is er vast wel een bij, die bij jou past.

4. Je hebt een leuke moslimjongen leren kennen. Jullie zijn het over alles eens, maar jullie hebben een verschillend geloof. Je schrijft: je wil wel iets verder met hem en je denkt dat hij dat ook wel wil... jullie zijn het over alles eens, maar je kent zijn motieven kennelijk nog niet echt. Ben je eerlijk tegenover jezelf? Maar goed, ik moet het voor deze beantwoording doen met wat je schrijft, dus ga ik er vanuit dat jullie motieven zuiver zijn: je hebt echt een leuke jongen leren kennen. En tot op zekere hoogte kan ik met je meevoelen. Ik heb in mijn professionele leven diverse moslimmensen leren kennen, die als mens een zeer aangenaam gezelschap zijn. Integere mensen, met een hoge moraal (net zo goed als er hoogstaande mensen van andere geloven of ongelovigen zijn). Als wij de islam of andere wereldgodsdiensten als godsdienst afwijzen betekent dat nog niet dat we onze ogen moeten sluiten voor mensen en de gaven die God hen gegeven heeft. Deze gaven schenkt God in Zijn algemene goedheid en gelukkig, want daardoor is er nog leven op deze aarde mogelijk. 

Terug naar jullie. Het is allemaal nog heel in het begin, maar je bent al aan het fantaseren hoe dat zal gaan en je gedachten gaan al over kinderen krijgen en opvoeden. Ik kan het natuurlijk mis hebben, maar je gaat hier wat mij betreft wel heel snel en ik vraag me af of je waarneming niet al te zeer gekleurd is door het gevoel van het moment. Je durft er niet met je ouders over te praten en je vraagt je af hoe je ze het moet vertellen. En wat vindt God er van? Wat zegt de Bijbel?
 
Hoe moet je het je ouders vertellen? Gewoon, zoek een moment en een gelegenheid waar je rustig kunt praten. Bereid je voor dat je niet op de eerste schrik en mogelijke afwijzing boos of verdrietig wordt en dichtslaat. Gelukkig zijn er ouders met wijsheid en geduld, dus het zou zo maar mee kunnen vallen. Ik ken een verhaal van een meisje wat aan haar moeder vertelde hoe verliefd ze was op een ongelovige jongen. De reactie van de moeder was wijs en lief. Ze sloeg haar armen om haar dochter en hield haar stevig vast.  “Wat moet dat moeilijk voor je zijn, meisje!” Zo bracht die moeder een openheid in het gesprek, omdat ze blijk gaf te begrijpen hoe haar dochter met dit probleem worstelde. Ik wil je aanraden om je ouders wel in vertrouwen te nemen, of tenminste iemand in je omgeving. Voor je het weet ben je tot over je oren verliefd en dan is er geen houden meer aan, dan zie je alles in een roze bril en helpt een antwoord als dit al helemaal niet.

Ik wil je een vraag stellen. Hoe stel je het jezelf voor om een lichamelijke en geestelijke eenheid te vormen met iemand die voor wat betreft het geloof fundamentele andere uitgangspunten heeft. Ik noemde hierboven al het unieke van het christelijk geloof, de Ene Naam. Alle wereldgodsdiensten verwachten het heil van de mens zelf. in het doen van het goede zal de mens het geluk vinden. Het christelijk geloof daarentegen wijst de diepe val aan als oorzaak van onze ellende en wijst buiten de mens naar God Zelf die de verlossing bedacht en bewerkt heeft. Dat kan niet door mensen zijn verzonnen, want wij zijn van nature mensen die het moeilijk  vinden om geholpen te worden, en zoeken een doe-het-zelf godsdienst. Daarnaast is een moslim, hoe gelovig ook, in de Bijbelse betekenis een ongelovige. De God van de Bijbel en de Allah van de Koran zijn niet dezelfde God!

De Bijbel zegt: (2 Kor. 6:14) Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis? Het beeld wat hier gebruikt wordt is een paar trekdieren voor een kar in de tijd van de Bijbel. Als die dieren niet wat betreft hun kracht, grootte en aard op elkaar afgestemd zijn en samen onder het trekjuk worden gezet, gaat het helemaal mis met het trekken van de kar. Daar komen ongelukken van. Ik ga niet een uitgebreide uitleg van deze tekst geven en allerlei uitspraken doen over het respecteren van en samenwerken met anders gelovigen, maar een ding is duidelijk: een liefdesrelatie, een gemengd huwelijk van een gelovige en iemand die niet in de God van de Bijbel gelooft (een huwelijk waarin je geestelijk en lichamelijk één bent!), wordt in deze tekst ten sterkste afgeraden, zo niet verboden. Daar verbindt de Heere Zijn zegen niet aan.

Er zijn gemengde huwelijken waar de gelovige partner voor de ongelovige partner tot zegen is, maar de Bijbelse lijn laat zich niet uitleggen aan de hand van bijzondere situaties. Bovendien zijn er veel Bijbelse getuigenissen, waar partners de negatieve gevolgen van een gemengd huwelijk tot hun verdriet hebben moeten beleven (bijv. Salomo trouwde met heidense vrouwen die hem tot afgoderij hebben verleid). Voor jou en voor mij geldt: eerst je eigen verhouding met de Heere op orde (zie boven bij het eerste punt). Een liefdesrelatie, een huwelijk is geen evangelisatiemiddel, wat door God is aanbevolen.

5. Wat moet je nu doen? Er zijn heel veel meer jongeren die met een soortgelijke worsteling zitten als waar jij nu mee zit. Er zijn op Refoweb ook nogal wat vragen over gesteld en evenzovele antwoorden gegeven. Ik raad je aan om die vragen en antwoorden ook eens te lezen en het geheel op je in te laten werken. Zoek maar eens in de zoekfunctie bij Refoweb met termen als: “ongelijk juk”, “moslim”, “relatie met ongelovige”. Ik raad je aan om gewoon eens te grasduinen in al die vele vragen die er al op Refoweb zijn gesteld met een soortgelijke problematiek. Ik haal er twee uit om het je makkelijk te maken: 'Relatie met een moslim' en 'Ongelijk juk'.

Ik weet dat dit heel moeilijk voor je gaat worden. Maar ik wil je een eerlijk antwoord geven. Ik bid voor je, dat je een man mag vinden, met wie je de Heere zult kunnen dienen.

Heel veel sterkte, geloof, hoop en liefde toegewenst!

J. P. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven