Hoger dan de blauwe luchten

Ds. D. van der Wal | Geen reacties | 27-04-2020| 11:02

Laatst hoorde ik het lied “hoger dan de blauwe luchten.” Een prachtig (kinder)vers. Ik heb de tekst altijd zo geleerd: “Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud, woont de Vader in de hemel die van alle kind’ren houdt.” Het viel mij op dat er onlangs echter wat anders werd gezongen: “Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud, woont de Vader in de hemel die van al Zijn kind’ren houdt.” Dat is een best een groot verschil waar ik niet helemaal uitkom.

De Heere houdt toch in de basis van iedereen, ondanks wie wij zijn? Wij zijn toch ontrouw, maar Hij is getrouw? Wij hebben het (werk)verbond toch éénzijdig opgezegd? Aan Gods liefde voor de mens veranderd toch niets?  Wat zou dan de reden zijn van deze aanpassing? Ik kan mij zomaar voorstellen dat dit gebaseerd is om angst voor de al(gemene) verzoening. Maar is deze angst gegrond, of schept dit juist een verkeerd Godsbeeld?

Bedankt voor je vraag! De oorspronkelijke versie van het lied, geschreven door A. de Vogel, spreekt inderdaad over de Vader in de hemel die van alle kind’ren houdt. De verandering van “alle” naar “Zijn” is dus inderdaad een latere en onofficiële wijziging die volgens mij voornamelijk draait om het “houden van.” Want wat zeg je als je zingt dat God van alle kinderen houdt? Als God van iedereen houdt, betekent dit dan ook dat iedereen gered wordt? En hoe kan je dan nog verloren gaan, als God van je houdt? Als je in deze lijn zingt over “houden van” dan begrijp ik de verandering wel. Want dan bied je aan kinderen een goedkoop en verkeerd beeld van het evangelie van Christus. Dan is er geen noodzaak tot bekering (God houdt van mij) en zullen woorden als “toorn” buitenaards gaan overkomen. 
 
Maar moet je dan de andere kant gaan ophangen om zo tegenwicht te bieden? Mijns inziens loop je dan het gevaar om aan de andere kant de bocht uit te vliegen. Dan ga je het evangelie vernauwen en versmallen. Ten diepste klopt het, God houdt inderdaad van al Zijn kinderen. Een voluit Bijbelse boodschap. Maar als je de lijn dan door gaat trekken zul je merken dat je ook daarmee te ver kunt gaan. Want die wijziging roept wel wat vragen op: Wie zijn Zijn kinderen dan? En hoor ik daar wel of niet bij? En als ik daar niet bij hoor, dan houdt de Heere niet van mij? Het gevaar is bij beide opties dat er een heel zwart-wit beeld mee geschetst kan worden. Of God houdt van je (en dus hoef je nergens druk om te maken of je ergens voor in te spannen?) of Hij houdt niet van je (en dan zit je met een levensgroot probleem). Die tegenstelling helpt ons niet verder. 
 
Als we kijken naar hoe de Heere Zelf spreekt en Zich openbaart in Zijn Woord dan ontdekken we een andere manier om over deze zaken te spreken. Het begint al in Genesis 1 waar we zien dat de Heere de wereld heeft geschapen en zag dat het goed was. En sinds dat moment heeft God Zijn schepping niet meer los gelaten. Kijk maar naar hoe Psalm 104 spreekt over Gods werk in en voor de schepping. Ook de mens is onderdeel van die schepping. Om in de woorden van Psalm 8 te spreken: de kroon van de schepping. En Zijn schepping met alles erop en eraan laat Hem niet koud. Hij haat Zijn schepping niet. Dat merken we ook als we horen hoe Zichzelf openbaart aan Zijn schepselen en hen op het hart drukt om Hem te zoeken. Neem het bekende voorbeeld van Johannes 3:16-18. Het is Gods liefde voor de mens dat Hij Zijn eniggeboren Zoon geeft. Dat Hij hen opzoekt terwijl zij nog vijanden zijn. "Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden. Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God."
 
Keer op keer kun je de liefdevolle barmhartigheid proeven als God de zondige mens opzoekt en toespreekt. Zie 2 Petrus 3:9: "De Heere vertraagt de belofte niet (zoals sommigen dat als traagheid beschouwen), maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen."
 
Zo zouden we nog vele voorbeelden bij langs kunnen lopen maar de toon is volgens mij volstrekt helder. Mijn inziens draait het erom dat je heel helder voor ogen hebt wat je onder “houden van” verstaat. En kunnen we dat ook helder en duidelijk uitleggen aan de jongens en meisjes? Want al zingend kan er ontzettend veel halve waarheden en hele leugens meekomen die allerlei schade aanrichten. 

Terug naar de vraag: Houdt God van alle kinderen? Als je daarmee bedoelt dat Hij in Zijn grenzeloze barmhartigheid met hen bewogen is en niets liever wil dan hen redden van hun eigen gekozen ondergang? Dan kan ik daarop volmondig ja zeggen. Kijk maar naar de bovengenoemde Schriftverwijzingen. 
 
Maar als je ermee bedoelt dat het daarom wel goed met jou en mij komt want God houdt toch van ons, dan niet! We kunnen niet tegen Gods liefde aanleunen en ons zorgeloze bestaan daarmee goed praten. Want de verkondiging van Gods liefde kan en mag geen ander doel hebben dan ons alle onschuld te ontnemen en ons tot bekering op te roepen. Nergens in de Bijbel wordt de vergelding van God gerelativeerd door het feit dat God liefde is. God is een God van liefde én van recht. Om het in de woorden van Zondag 4 te zeggen: God is wel barmhartig, maar Hij is ook rechtvaardig. De ernst van Gods toorn kunnen we niet aan de kant schuiven door ons te beroepen op Zijn liefde. 

Ik sluit af bij waar dit alles ons ten diepste moet brengen. Voor jong en oud, we moeten uitkomen op Golgotha. Want daar kruizen Gods barmhartig en Zijn Rechtvaardigheid met elkaar. Daar zien we Gods liefde zichtbaar worden, door de diepe duisternis van Zijn toorn heen. We leven in genadetijd, laat dat al ons spreken en zingen kleuren. “Zoek de HEERE terwijl Hij te vinden is, roep Hem aan terwijl Hij nabij is. Laat de goddeloze zijn weg verlaten, de man van ongerechtigheid zijn gedachten. Laat hij zich bekeren tot de HEERE, dan zal Hij Zich over hem ontfermen, tot onze God, want Hij vergeeft veelvuldig. Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE”  (Jes. 55:6-8). 
 
Met vriendelijke groet,
Ds. D. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. van der Wal

• Geboortedatum:
  06-05-1987
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

43 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven