Eerder hoogmoedig dan ootmoedig
Ds. A. de Lange | Geen reacties | 06-04-2020| 15:57
Vraag
Ik worstel de laatste tijd erg met het onderwerp bekering/onbekeerd zijn, helemaal in deze tijd. Ik weet dat ik een Borg nodig heb voor mijn zaligheid en dat ik de Heere Jezus moet zoeken nu het nog kan. Ik probeer te leven in overeenstemming met Gods Woord en Wet en ik probeer God te zoeken. Juist daarin loop ik vaak vast als het gaat om de volgende punten:
1. Ik merk dat ik vanuit mezelf God eigenlijk helemaal niet wil zoeken, ik loop daarbij vaak tegen mijn eigen zondige gedachten aan. Aan de ene kant heb ik wel het het verlangen om God te leren kennen en te strijden tegen de zonden, maar aan de andere kant merk ik ook dat ik dat vanuit mezelf niet kan en niet wil.
2. In preken worden vaak termen gebruikt als “de onwaardigste van alle zondaren.” Nu weet en voel ik wel dat ik zonde doe, maar ik weet niet of ik wel voldoende zondekennis heb. Ik herken me vaak niet in zulke termen. Ik kom vooral mezelf tegen in het feit dat ik me ‘zo slecht nog niet voel’ en voel me eerder hoogmoedig in plaats van ootmoedig.
3. Verder vind ik het moeilijk om geloof en gevoel van elkaar te scheiden. Ik weet niet of je dat kunt scheiden, maar ik vind het moeilijk om te zeggen wat geloof en wat gevoel is. Wanneer is het mijn eigen gevoel en wanneer is het geloof?
Antwoord
Je bent bezig met je bekering en je loopt ermee vast. Want eigenlijk wil je het niet eens. Zondekennis word je bij jezelf nauwelijks gewaar. En misschien is het allemaal enkel je eigen gevoel wat je bespeurt en is er nauwelijks geloof. Bedankt dat je schrijft!
Toen ik je vraag herlas viel me iets op wat voor jou misschien als eyeopener mag functioneren: In je hele vraag is het van begin tot eind “ik”: Ik worstel, ik weet dat ik een Borg nodig heb voor mijn zaligheid. Begrijpelijk natuurlijk. Maar weet je dat er meer is? Dat boven jou uit God met je bekering bezig is? Dat jij jezelf niet kunt en hoeft te bekeren en zo zal het ook niet gebeuren, maar dat God je kan en wil bekeren? Als je met je bekering bezig bent op de manier van een studieproject of werkproject, dan wordt het jouw opdracht, jouw ding. En zo mag en hoef je niet met je bekering bezig te zijn. God is ermee bezig.
Misschien vraag je je dat juist af, of God wel met je bezig is. Dat mag je geloven, ja. Omdat je gedoopt bent. Toen heeft de drieenige God je het teken gegeven van Zijn liefde en genade. De Vader heeft Zijn verbond met je opgericht, de Zoon heeft je toegezegd dat Hijzelf met de hele opbrengst van Zijn dood en opstanding er voor je is. En de Heilige Geest heeft je verzekerd dat Hij in je wonen en tot lidmaat van Christus heiligen wil. Verder heeft God je al vele jaren met Zijn Woord opgezocht. In je opvoeding, in de kerk, op school. En het laat je niet onberoerd. Juist in deze spannende tijd komt het des te meer naar je toe, dat je de Heere Jezus moet zoeken.
Besef dat God je al veel gegeven heeft. En dat alles wat er in je leven moet gebeuren om je werkelijk en helemaal tot Hem te brengen ook van God zal komen. Blijf daarom Zijn Woord aandachtig en onderzoekend lezen en bestuderen. Ga naar de kerk met in je hart het gebed: “Spreek Heere, want ik hoor.” Bid God dat Hij door Zijn Geest in je wil werken. Je mag vertrouwen dat God je in deze weg ook verder zal leiden.
Je noemt drie punten waarop je met name vastloopt in het zoeken van God. Ik loop ze langs.
1. Je komt jezelf tegen. En dat valt niet mee. Want terwijl je enerzijds het verlangen hebt om God te leren kennen en te strijden tegen de zonden, merk je ook dat je dat eigenlijk niet kunt en wilt. Ik vraag je: wat moet je daaruit concluderen? Dat je dus echt geen goed mens bent. Je kunt jezelf niet bekeren en je wilt het eigenlijk niet eens. Je hebt jezelf erin tegen. Je bent eigenlijk een vijand. Je kunt ook zeggen: ik ben echt een zondaar. Je wilt God die recht op je heeft, en die zo goed en mild is, Die Zijn eigen Zoon heeft overgegeven om ons uit zonde en schuld te redden, uit de vingers blijven. Is het erg dat je jezelf zo tegenkomt? Op zich wel natuurlijk. Maar toch ook weer niet. Want zo leer je jezelf als zondaar kennen! Dit ben je nu tegenover God. Maar het is ook zaak dat je hier verdriet over hebt, dat je dit omwille van God erg leert vinden!
2. Je weet niet of je voldoende zondekennis hebt. Wat je op dat gebied bij jezelf tegenkomt is dat je voelt dat je zonde doet, en ook dat je jezelf eerder hoogmoedig dan ootmoedig voelt. Nou, dat is een onderdeel van de zondekennis. Maar daar mag je inderdaad verder in komen. Ik zou je aanraden om op dit gebied voor jezelf concreter te worden. Wat doe je voor zonden? Als er geen grote en erge zonden zijn, leer het dan als zonde zien dat je God niet liefhebt zoals Hij in Zijn wet van je vraagt, dat je Zijn evangelie niet gelooft en vertrouwt, zoals Hij dat van je vraagt. Dat je in je kern onwillig bent om Hem je te laten redden en de Heere Jezus tot je Zaligmaker en Koning te maken. De Heilige Geest werkt zo dat je zonden leert kennen, en dat je je daar schuldig bij weet en berouw over voelt. Hij OVERTUIGT ons van zonden. Verder is zondekennis nodig. Zolang we over onszelf tevreden zijn kan God de Heere Jezus niet aan ons kwijt, want ‘we redden onszelf wel’. Hoeveel zondekennis moet je hebben? Zoveel als nodig is om ons bij de Heere Jezus te brengen. Dat wil zeggen als jij of iemand anders vandaag aan de hand van één zonde totaal met jezelf onderuit gaat en je valt voor de Heere neer en je vraagt de Heere Jezus om genade dan gebeurt het. Dat het zo snel kan gaan weten we uit de bekering van de moordenaar aan het kruis.
3. Je vraagt je af: wat is geloof en wat is gevoel? Uit de manier waarop je schrijft is te merken dat je momenteel veel met ‘voelen’ bezig houdt. Je ‘voelt’ dat je zonde doet. Je ‘voelt’ je nog niet zo slecht. Je ‘voelt’ je eerder hoogmoedig in plaats van ootmoedig. Je ‘voelt’ wel wat, maar nog niet zo veel. En is dat nu geloof? Het is goed om voor onszelf helder te krijgen dat geloof en gevoel met elkaar te maken hebben, maar dat je er geen =teken tussen kunt zetten. We kunnen zelfs veel voelen los van het geloof. En we kunnen geloven, zonder dat het gevoel er altijd bij is. Het geloof is het weten dat de Heilige Geest ons door Zijn Woord bijbrengt in hoofd en hart. Het is het weten ‘van binnen’ en het is ook het vertrouwen waarmee je je innerlijk aan de Heere en Zijn genade overgeeft. Elke keer weer dat de Bijbel naar ons toekomt is de Heilige Geest bezig om het geloof ons bij te brengen.
Onderzoek jezelf er eens op in hoeverre je (echt) gelooft: wat weet je inmiddels met hoofd en hart van de Heere en Zijn genade en in hoeverre vertrouw je Hem op Zijn Woord dat niet alleen anderen maar ook jou vergeving van zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is uit louter genade, alleen omwille van de verdienste van Christus?
Geloof gaat niet zonder gevoel. Het brengt het met zich mee. Maar we moeten niet de fout maken om ons enkel op ons gevoel te richten en ons af te vragen: wat voel ik onder de preek en bij het Bijbellezen? De vraag is allereerst: geloof ik wat me verkondigd wordt en wat ik in de Bijbel lees?
We maken een ingrijpende tijd mee. Wat zijn we klein. Wat moeten we als mensheid onderkennen dat we naar God en mens en schepping toe vreselijk in gebreke zijn gebleven. Het is echt een tijd om met God op orde te komen. God geve dat het in jouw leven spoedig op orde zal zijn tussen God en jezelf!
Ds. A. de Lange,
Nieuw-Lekkerland
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
