(...) Die jongen is vervolgens van het geloof afgedwaald (...) Ik voel een enorm...

Ds. H. Peet | Geen reacties | 23-01-2006| 00:00

Ik zit met een groot probleem, althans voor mij wel. Ik ken een jongen in de kerk die twee jaar geleden zijn vader kwijt is geraakt (overleden). De vader was de perszoon in het gezin die met zijn geloof overeind hield. Nadat hij was overleden en begraven was kreeg de moeder van die jongen een nieuwe vriend, iets wat niet zo goed viel bij die jongen. Met diverse problemen als gevolg. Die jongen is vervolgens van het geloof afgedwaald. Hij gelooft wel dat er een God is. Maar of dat de God waarin wij geloven DE God is, daar is hij niet zeker van. Hij zegt: als ik het niet kan krijgen bij deze God, dan zoek ik het wel bij een andere god. Dat was wel even slikken, want ik weet dat er geen andere God is. Op catechisatie heb ik daar met hem een felle discussie over gehad. Ik heb ‘s avonds wat afgehuild. Ik heb met hem daarna gesproken. Hij doet nergens meer aan. Naar catechisatie gaat hij nog voor de vorm, maar niet meer naar JV. Naar de kerk gaat hij nog maar één keer. Ik weet het niet meer. Ik voel een enorme drang om die jongen te helpen, maar ik weet niet hoe. Al eerder heb ik tot God gebeden of hij mij de juiste tijd en de juiste worden geven en toen, een half jaar later, begon deze jongen er zelf over. Toen heb ik de Heere gedankt voor dat prille begin. Wat was ik daar blij om en ik dacht: nu heeft God mijn gebed verhoord. Maar nu weet ik het niet meer. Kunt u mij helpen?

Ik kan goed begrijpen dat het je veel pijn doet als je een goede bekende van je ziet afdwalen van de Heere en Zijn dienst. Wat kun je jezelf dan machteloos voelen. Je zou iemand die je graag mag het geloof zo graag willen geven. Maar je voelt ook wel aan dat dit onmogelijk is. Wij mogen getuigen van de liefde van de Heere, overtuigen kunnen we niet. Dat is het werk van de Heilige Geest. Hij werkt het geloof in het hart en gebruikt daarvoor in het bijzonder de verkondiging van het Evangelie. Juist daarom is het ook begrijpelijk dat je jezelf zorgen maakt als je hem minder betrokken ziet worden bij de kerk en de zondagse erediensten.

Wat kun jij nu doen? Eigenlijk heb jezelf al een stukje van het antwoord gegeven. Het beste wat je voor hem kunt doen, is de Heere vragen of Hij het leven van je vriend een wending ten goede wil geven. Daarbij mag je ook denken aan de pleitgrond van de doop. Blijf de Heere vragen om openingen voor een goed gesprek. Waak ervoor dat je jezelf niet laat verleiden tot discussies die in de sfeer terecht komen van welles nietes. Al zou je dan je vriend vastpraten, daarmee heb je hem echt nog niet gewonnen. Het zou zelfs nog wel eens averechts kunnen werken. Als je gelegenheid krijgt om iets te zeggen, spreek dan een goed woord van de Heere. Laat iets proeven van Gods grote bewogenheid met zondige mensen. Wijs op de Heere Jezus die als een goede Herder het verlorene zoekt. Je kameraad mag er ook best iets van merken dat het je verdriet doet hoe hij nu met geloofszaken omgaat.

Laat het hem maar merken dat je het hem ook zo graag gunt. Dat is beter dan een felle discussie waar vaak vlees en wereld bijkomt. Wacht jezelf ervoor gesprekken te forceren, wees alert op gelegenheden die de Heere geeft. En vergeet tenslotte ook niet dat God over vele middelen beschikt om je vriend te bereiken. Dat bewaart voor krampachtigheid.

Kortom, goed spreken van de Heere en het gebed, dat zijn instrumenten die jou ten dienste staan. Je vriend heeft zijn eigen verantwoordelijkheid en die kun je niet overnemen. Wanneer je gedaan hebt wat binnen je mogelijkheden ligt, mag je verder alles in de hand van de Heere leggen. Is het bij Hem niet in de beste handen? Heel veel wijsheid toegewenst!

Ds. H. Peet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Peet

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven