Geschenken geven aan de Heere

Een zeer goede vraag wordt hier gesteld.

Het geheim zit diep verscholen, dat wil Jezus ons kenbaar maken. De Eeuwige raakt het hart van Maria aan en zij geeft haar aardse bezit aan Jezus. Haar opgespaarde aardse bezit staat gelijk aan een jaarinkomen voor een gezin.

Binnen enkele seconden stroomt de gehele inhoud uit haar fles op Jezus neer. De geur dringt door het gehele huis. Die geur is zo exclusief en doet de omstanders denken aan een gezalfde koning of een hogepriester. De grote hoeveelheid kostbare olie zorgt ervoor dat deze een lange tijd om Jezus blijft geuren.

Hier gebeurt iets heel bijzonders en achteraf zal Maria haar daad ten volle begrijpen. Hoe treffend is hier 1 Kronieken 16:22, ook dit wisten de leden van het Sanhedrin. De geur die om Jezus hing had hun ogen kunnen openen voor het Schriftwoord. Maria geeft het kostbare geschenk: Jezus aanvaard dit geschenk ten volle en met het aanvaarden daarvan geeft Hij aan ons Zijn geschenk: de weg naar het kruis en de opstanding uit de dood.

Ja, wij mogen een geschenk geven aan de Eeuwige. Niet zoals Maria had gedaan. Dat was eenmalig en had een speciaal doel. Op dat moment was het geschenk verborgen. De diepte van het geschenk werd later zichtbaar. Dat leert ons: geef gerust een geschenk aan de Eeuwige. Het mag zeer veel kosten, want het koste de Heiland ook zeer veel. Het aanvaarden van onze geschenken heeft ook een geheim in zich: het aanvaarden van het geschenk door de Eeuwige. Het: je mag bij Mij komen en je mag altijd in Mijn nabijheid verkeren in een eeuwig leven met Hem, die ons heeft gekocht met Zijn bloed.

Ik denk aan
2 Kor. 8:5 En deden niet alleen gelijk wij gehoopt hadden, maar gaven zichzelven eerst aan den Heere en daarna aan ons, door den wil Gods;

Ze gave zichzelf aan de Heere en dan door den wil Gods , daar zit alles in denk ik, 100 % Gods werk en toch komen mensen in beweging, geven hun hart, hun leven, hun bezittingen, hun liefde en net als de dominee zegt leven naar Zijn geboden is hun gehoorzaamheid geven.

Deze geschiedenis leert ons ook nog wat anders en dat staat in Mark. 14. Je kunt als discipel van Jezus zo aan Hem geërgerd worden dat je Hem verraadt voor een handvol werelds geluk. Judas had een vooraanstaande positie in de kring rond Jezus, deed wonderen en tekenen, predikte het Woord en koos uiteindelijk voor de hel omdat hij het met de weg die Jezus moest gaan (en wij datzelfde door Zijn voetstappen te drukken) niet eens was. Hij wilde niet met Jezus aan het kruis en al helemaal niet iedere dag (Rom. 6:6, 1 Kor. 15:31). Deze geschiedenis is dus ook een waarschuwing. De 'geschenken' die je aan Christus geeft hebben alleen waarde als ze gepaard gaan met geloof en wedergeboorte.

@omega wat had Judas dan gegeven?

Johannes 12

6 En dit zeide hij, niet omdat hij bezorgd was voor de armen, maar omdat hij een dief was, en de beurs had, en droeg hetgeen gegeven werd.

@Samanthi Hij is drie jaar lang Jezus gevolgd en heeft, net als de anderen, alles achtergelaten. Kortom, hij offerde zijn leven voor de dienst van Jezus. En dat gaat goed zolang je er zelf beter van wordt. Maar in tijden van crisis (vervolging, geestelijk nood, beproeving) blijkt of er sprake is van een waarzaligmakend geloof. Immers, ons geloof wordt altijd beproefd (1 Petr. 1:6-7).

@omega, ik snap echt je waarschuwing niet, hoor, Judas offerde zijn leven niet op voor de Heere, hij kende de Heere Jezus niet , gaf niets an Hem.
De tekst die ik aanhaalde, oordeelt het oordeel der liefde, dat doet Paulus altijd.
Mensen kunnen niet groeien in het geloof omdat ze hun hele leven moeten beproeven of het wel echt is, als je je toevlucht tot de Heere Jezus neemt, kom je nooit beschaams uit.

@Samanthi 1. Wat zou Judas drie jaar lang bij Jezus hebben gedaan, denk je? Nog los van het feit dat hij wonderen gedaan heeft, zoals duivelen uitgeworpen, doden opgewekt en melaatsen genezen (Matt. 10:5-14).

2. Als jij gelijk hebt m.b.t. de zelfbeproeving, dan zitten Petrus en Paulus er falikant naast (1 Petr. 1:6-7, 2 Kor. 13:5). Naast het feit dat ook ons geloof door God Zelf beproefd wordt (1 Tess. 2:4, Jer. 20:12, Jer. 12:3, Jer. 11:20, Spr. 17:3, Ps. 11:5, Ps. 7:9, 1 Kron 29:17).

@omega
Beproeven of zelfonderzoek, is echt anders dan de hele tijd denken dat je je vergist heb, als je op God vertrouwd kun je nooit nooit nooit beschaamd uitkomen.

Ik heb meerdere malen in een preek gehoord, dat de dominee bang was nog eens als een Judas openbaar te komen, net of Judas de Heere per ongeluk verraden had, dat je diep kunt vallen, ja, daarom is gebed, bijbelstudie èn zelfbeproeving nodig, beproevingen van de Heere zijn evenzo om je te louteren, alles wat niet van Hem is moet weg.
wegsnoeien of weghakken is pijnlijk.

Paulus roept op tot zelfbeproeving en toch is hij vast verzekert, dat niet hem zal scheiden van de Heere Jezus.

@Samanthi Jeremia schrijft: "Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen?" Daar zit het probleem. Ons hart deugt niet. We redeneren naar onszelf toe. Daarom bad David: "Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten" (Ps. 139:23). Dat is het ware zelfonderzoek. Als Judas dit zou hebben beoefend, dan was het ongetwijfeld anders met hem afgelopen. 1 Kor. 10:12 zegt: "Zo dan, die meent te staan, zie toe, dat hij niet valle." Zelfonderzoek gaat m.i. ook gepaard met vrees: "Ben ik het Heere?" Uit deze vraag tijdens het laatste avondmaal bleek dat de apostelen inmiddels de nodige zelfkennis hadden ontvangen. En dat is geen twijfel aan de Heere, maar aan jezelf. Deze gezonde geestelijke twijfel (cq zelfbeproeving) houdt ons aan de voeten van de Heere Jezus, omdat we het dan alleen nog maar van Hem verwachten.

Vraagsteller, lees Psalm 51 en dan met name vers 19. Het geschenk van boetvaardigheid. Het is voor God aangenaam omdat het geofferd wordt op het Altaar, Jezus Christus, want Hij heiligt de gave.

@Omega,

Niemand uit de kleine kring besefte de woorden van Yeshua tijdens de vervroegde Seider. Het "ben ik het Yeshua?" was eerder en beleefdheidsopmerking. Het achteraf analyseren geeft de eigen visie weer en haalt het uit de context en buigt dat om naar onze eigen smaak.

Het waarnemen dient dus veel zorgvuldiger te geschieden en het niet te projecteren op de kennis van nu. Alle discipelen die de woorden uitspraken "ben ik het" waren oprecht verbaasd.

Wij moeten leren dat het verbloemd spreken van Yeshua de weg open hield naar het kruis. Uw en mijn les daarin is: het aanvaarden van het geschenk van de Messias aan de mensheid om de verlossing doorgang te laten vinden. Wat is ons geschenk dan aan de Eeuwige en de Messias? Het dankbaar erkennen en aanvaarden van die belangrijke daad.

@omega zeg dat dan maar tegen Paulus, ik ellendig mens en ik ben verzekerd.

@Jesaja40 Ik waag het maar om je opnieuw tegen te spreken. Niet op basis van gedachten of indrukken, maar omdat het Woord m.i. hierin vrij helder is. Jezus roept zijn jongeren steeds tot de orde als ze last hebben van zelfverheffing. Denk aan de kinderen die ze verhinderden om bij Jezus te komen (Matt. 19:14). Denk aan de ruzie van de discipelen over wie de belangrijkste is (Mark. 9:34). Of de les van Jezus in Matt. 23:11: "Maar de meeste van u zal uw dienaar zijn." Verder Jezus die de aanmatigende Petrus vooraf waarschuwt voor zijn hoogmoed in Matt. 26:34. En uiteindelijk de voetwassing door Jezus Zelf (Joh. 13:5). Zouden ze na drie jaar onderwijs dan helemaal niets geleerd hebben? Dat lijkt onvoorstelbaar. En dat is het ook...

Kijk maar naar de tekst zelf in Matt. 26:22. Daar staat iets heel anders dan "een vraag uit beleefdheid": "En zij, zeer bedroefd geworden zijnde..." En dan volgt hun reactie: "Ben ik het Heere" (SV). Letterlijk staat er: "Ik ben het toch niet, Heere?" (HSV). In de Lutherse vertaling proef je de emotie en de zelfkennis pas goed: "Ik toch niet, Heer?" Kortom, niks beleefdheid...

Tot slot schrijf je: "Wat is ons geschenk dan aan de Eeuwige en de Messias? Het dankbaar erkennen en aanvaarden van die belangrijke daad."

Dat is inderdaad een eerste en goede stap, maar slechts de helft van de hele waarheid. Het is namelijk veel meer. Namelijk ons kruis opnemen in navolging van Christus en Zijn voetstappen drukken (Mark. 10:21).

@Omega

De vraagsteller heeft het over geschenken te geven aan de Eeuwige. Vanuit Johannes 12:3 heb ik het geheim van die tekst uitgelegd. De beleefdheidsfrase blijft gewoon overeind staan.

Iedere gebeurtenis staat op zichzelf en heeft een geheel andere context. Het is dus naar mijn inzicht niet juist om de gebeurtenissen op een lijn te stellen.

Vertalingen zijn onderhevig aan de corrosie van de tijd. Dan komt er gewoon een revisie tot stand. U moet die dus niet tegen elkaar uitspelen. Het gaat in iedere vertaling om het gangbare woordgebruik.

Mijn insteek is: je verplaatsen naar het moment en het onderzoeken naar het gangbare gebruik in die dagen. Dat is mijn respect naar het voorgeslacht die handelde zoals het staat geschreven. De functie van het beschrevene is (naast het kenbaar maken) om het geheim van het beschrevene te ontdekken.

Vanuit dat geheim mogen wij handelen, daar heb ik op gereageerd.

@Jesaja40 Ik heb niet op je persoonlijke exegese van Joh. 12 gereageerd, hoewel daar ook het nodige op af te dingen is. Maar goed, het overkomt predikanten ook dat hun tekstverklaringen onderling nogal verschillen, dus daar maak ik me niet zo druk om.

Het ging mij slechts over je opmerking over de "beleefdheidsfrase", zoals je het noemt, van de apostelen. Vandaar dat ik de diverse vertalingen niet tegen elkaar heb uitgespeeld, zoals je veronderstelt, maar ze met elkaar heb vergeleken. Dat is een andere aanpak. En dan zie je grote overeenkomsten. Maar omdat je nogal twijfelt over oude en nieuwe vertalingen, heb ik ook de grondtekst er op na geslagen en dan staat er (letter vertaald): "ben ik het soms Kurios" of "gebeurt dit mij soms Meester?" In combinatie met hun bedroefde hart mogen we er vanuit gaan dat hier geen spelletje wordt gespeeld door de discipelen. Of de Bijbel moet er natuurlijk naast zitten, ten gunste van de geheimen van de esoterie. Daar kan ik natuurlijk niet tegenop ;-)

Dat de apostelen de diepte en impact van wat er stond te gebeuren nauwelijks hebben beseft, zal waar zijn. Daar kunnen wij met onze kennis en verstand van nu nog niet eens bij. Ik heb iemand wel eens horen verklaren dat Judas de enige was die de impact van Jezus woorden aan Maria ("...zij heeft dit bewaard tegen den dag Mijner begrafenis") het best heeft begrepen. Maar Judas wilde geen stervende Zaligmaker, maar een machtige Messias die de troon van David zou bestijgen. Deze verrader voelde zich daarom, hoe ironisch, 'verraden' door Jezus. Maar goed, ook dat is maar een exegese...

@Omega,

Beleefdheidsfrases komen meer voor in de Bijbel.

O, koning leef in eeuwigheid, bezigt Batsheba richting haar echtgenoot koning David. Dat gebruik ziet u ook in het boek Daniël terugkeren. De functie van een beleefdheidsfrase is het respect tonen voor meerderen/leiders.

Uw opmerking op het gedrag van Judas is correct. Mijn aanvulling daarop is: Judas hanteerde een dubbele agenda. Met zijn beleefdheidsfrase dacht hij weg te komen tegenover de anderen bij de Seider viering. Judas was degene die gebrand was op het ontvangen van eer en geschenken en dacht alleen maar aan zichzelf. Daarmee verstoot hij de Messias en sluit hij zichzelf buiten.

Het leert mij, dat het onthouden van een geschenk aan de Eeuwige, slecht kan aflopen.

@Jesaja40 Ik ontken zeker niet dat er heel wat 'beleefdheden' in de Bijbel staan. Alleen in deze situatie is dat denk ik moeilijk vol te houden. Zelfs de vraag van Judas in voornoemde situatie was geen beleefdheid, maar pure huichelarij.

In je tweede opmerking kan ik me wel vinden.