Zendingswerk in ruil voor nieuw hart

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 1 reactie | 03-03-2020| 08:04

Aan iemand van de Gereformeerde Gemeente. Als meisje van een jaar of 8 las ik vol interesse het boek over David Livingstone, “Op zoek naar de bronnen van de Nijl”. Ik was erg onder de indruk van het zendingswerk en de avonturen die David allemaal meemaakte. Ik had toen de volgende gedachtegang: het lijkt me geweldig om ook die avonturen mee te maken, dus ik ga de Heere beloven dat ik ook naar Afrika zal gaan voor de zending als Hij mij een nieuw hart geeft. De Heere zal dat vast wel fijn vinden als ik dat voor Hem doe, dus geeft Hij me dan ook een nieuw hart. Eigenlijk een beetje het idee dat ik dan als kind twee vliegen in één klap ving. Ik wilde graag een nieuw hart en ook naar Afrika, maar ik bracht het dus een beetje alsof ik een offer bracht.

Nu ben ik halverwege de 20 en moeder, in verwachting van het tweede kindje. Ik mag geloven dat de Heere in genade naar mij ongezien heeft. Toch ben ik nooit vergeten dat ik dit als kind zo bad. Mijn vraag is dan ook: wat moet ik met het feit dat ik dit als kind zo bad vroeger? Enerzijds heb ik toch wat beloofd aan God. Anderzijds is het zo dat ik het zendingswerk wel heel belangrijk vind, maar niet het idee heb dat de Heere mij daarvoor roept of in ieder geval niet nu. Ik heb dan meer het gevoel dat ik hier mijn taak op dit moment als moeder thuis heb. Daarnaast geef ik leiding aan een kinderbijbelclub. Toch vliegt het mij soms aan als ik denk dat ik dit toch beloofd heb. Hoe moet ik hiermee omgaan?

Beste vraagstelster,

Heerlijk hè dat boek van Livingstone. Ik heb er ook van genoten en had er graag bij willen zijn. Prachtig, Livingstones werk met de mensen daar, de avonturen ook... ik begrijp wat je bedoelt. En toen heb je als kind een soort ‘koehandeltje’ met de Heere gemaakt. “Als U mij een nieuw hart geeft, dan ga ik voor U naar Afrika. U zult er vast blij mee zijn...”

Och, zo ben je als kind, zo kun je denken. Toch gebeurt het heel wat keren dat juist kinderen al door de Heere voorbereid worden en liefde krijgen om Hem in een ander land te dienen. Maar was je het al die jaren daarna kwijt? Worstelde je er nooit meer mee? Deed je er niets meer mee? Nooit op zoek gegaan naar Afrika? Of al was het maar dat je soms je portemonnee helemaal leeg gooide in de collecte voor de zending?

En voor dat je het wist waren er jaren voorbij en trouwde je en verwacht je nu je tweede kindje. Maar het heerlijkste heb je van de Heere ontvangen, dat andere hart, een nieuw hart waar je toen om bad.

Nu je vraag. Ik heb het de Heere beloofd en beloofd is beloofd. Hoe moet het dan? Je vind het zendingswerk belangrijk... is ook zo. Maar wat doe je daar dan mee? Er voor bidden? Vast wel. Maar wat meer? Mensen bezoeken die met drommen uit andere landen hier komen. Je hart en huis openstellen voor hen. Dus... toch zendingswerk! En hen hier, dicht bij huis van Jezus vertellen?! De Heere gebruikt, juist nu in onze situatie, veel mensen om dat werk te doen. Het kan toch niet zo zijn dat we zendingswerk alleen ver weg maar belangrijk vinden en nodig achten. We hebben duidelijk daarin een roeping en taak, elk op zijn eigen wijze.
  
Je hebt een kinderbijbelclub. Mooi om te doen, allerlei soort kindertjes bij Jezus brengen, zwarte, bruine en witte kindertjes van de Goede Herder vertellen. De andere kant... hoe staat je man hier in? Want nu je getrouwd bent, ben je samen. Als hij door de Heere geroepen zou worden om zendeling te worden, ben je dan van harte bereid om te gaan, of is het leven in ons comfortabele land toch aantrekkelijker? Zou het een heerlijke oplossing voor je zijn?                                                                                    

Lieve zuster. Denk nog eens heel goed na. Ik begrijp dat het je geen rust geeft. Overleg met de Heere. Kijk naar mogelijkheden die je hier hebt om Zijn Naam door te geven. “Als U me een nieuw hart geeft, dan ga ik voor U naar Afrika...” Belijd het bij de Heere als kinderlijke overmoed. Vraag Hem om vergeving hiervoor. Prediker 5:4: “Het is beter, dat gij niet belooft, dan dat gij belooft en niet betaalt.” Dat nieuwe hart gaf Hij je... Geef je, door dat nieuwe hart gedreven, over aan de Heere en aan de mensen rond om je heen. Dan kun je met een blij hart iets doorgeven van de dienst van de Heere. Misschien dat Hij dan duidelijk een taak voor je heeft. Verwacht biddend duidelijkheid. Maar doe nu niets overhaast. Nu vragen je kinderen de eerste aandacht. Ook zij hebben straks bij het opgroeien kennis nodig van de Heere onze God.

Bid om wijsheid van boven. Gods zegen en verblijd je in Gods daden.

Hartelijke groet en Gods zegen,
Nellie van Dooijeweert-Van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

112 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven