Man houdt zich niet aan afspraken

C. M. Chr. Rots - de Weger | 7 reacties | 25-02-2020| 07:54

Mijn man komt steeds te laat thuis. Ik vraag bijvoorbeeld hoe laat hij thuis komt en dan zegt hij: over een uur, maar dan word dat wel 2 uur. Ik voel mij dan bedrogen omdat hij zich niet aan de afspraak houdt. Ik wil rust in mijn gezin en bijvoorbeeld op tijd eten ‘s avonds. Ik heb het ook aangekaard dat ik dit niet fijn vind, maar hij doet er niks mee en gaat er gewoon mee door. Ik krijg er steeds meer moeite mee en veel stress van. Ook gaat hij steeds vaker van huis om te werken.

Ik zelf voel dat ik op ben en uitgeput, maar als ik dat ben lijkt het wel of hij mij ontvlucht. Wat kan ik er aan doen? Moet ik accepteren dat hij zich niet aan afspraken houdt? Mijn inzicht vindt hij het onzin en ik zeur volgens hem om kleine dingen. Ik heb gevoel dat alles om hem heen draait in plaats van om het gezin.

Beste mevrouw,

Zal ik eens beginnen met een boude uitspraak? Hoe meer u ‘zeurt’, hoe meer uw echtgenoot u ‘ontvlucht’. Ik gebruik uw eigen woorden, ziet u dat? En ja, daar krijgt u zelf dan weer stress van en moeite mee!

Actie is reactie, ook in een relatie. Het is simpelweg zo, dat ú het gedrag van uw man niet kunt veranderen. Niet met boosheid. Niet met het laten zien van moeheid. Niet met het uiten van teleurstelling. Niet door zich bedrogen te voelen. Oh, zeker, ìk begrijp uw houding heel goed. Vind het zeer herkenbaar, want ik heb het vaker gehoord! Maar dat brengt geen oplossing. Laten hóren aan uw man door uw manier van praten (boos, moe, verwijtend, enzovoort) gaat niet helpen.

Wat dacht u van dáden? Ik weet niet of uw man daar gevoelig voor is, maar u moet daadwerkelijk laten zíén dat het u ernst is, en géén gezeur. U noemt het voorbeeld van ‘op tijd thuis voor het eten’. Ga daar eens ànders mee om, bijvoorbeeld door gewoon op uw tijd te gaan eten met de kinderen. Komt manlief later thuis, dan is de prak óf op óf koud geworden. Hij moet voor zichzelf zorgen als hij alsnog wil eten. U gaat verder met úw bezigheden: afruimen, kinderen naar bed, etc. 

U zegt op dat moment niets van ‘te laat’, maar ruimt naderhand zíjn spullen niet op. Leest papa bijvoorbeeld de kinderen voor op de rand van het bed, geef hem het boekje in handen en vraag of hij dit ritueel voorrang verleent boven het koudgeworden eten. Rustig, weloverwogen, zonder stemverheffing. Snapt u waar ik heen wil? Ú neemt de verantwoording voor uw manier van leven, zodat hij zíét wat voor u en voor het gezin belangrijk is. Erover praten kan natuurlijk op een ander tijdstip. Op een rustig moment. Misschien pas na enige tijd, waarin ú op een evenwichtige manier gewoonweg volhoudt! 

Het kan heel goed zijn, dat uw echtgenoot dit allemaal prima vindt en dat hij uw ‘nood’ niet ziet. Dan wordt het tijd voor àndere strategieën. Maar daarover een volgende keer... schrijft u maar eens of dit stellen van grenzen door u en deze veranderde houding van u (een beetje) heeft geholpen!

Nog dit: ik zeg niet, dat u maar moet accepteren dat hij zich niet aan zijn afspraken houdt! Zeker niet. Eerder het tegendeel! Afspraak is afspraak. Maar die maak je met z’n béíden, waarbij ieder water bij de wijn zal moeten doen. En waarbij béíden verantwoordelijkheid leren dragen voor de uitvoering er van. Zoals ik uw brief gelezen heb, ziet uw man de verantwoordelijkheid die híj heeft als echtgenoot en als vader op een àndere manier dan dat ú dat ziet. Dat vraagt in eerste instantie veranderend gedrag van ú, zodat híj daardoor mee verandert!   

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven