Zeer zware eenzame strijd (2)
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 06-11-2004| 00:00
Vraag
Beste ds. Veldhuizen,
Hierbij wil ik u heel hartelijk bedanken voor uw uitvoerige antwoord op 'Zeer zware eenzame strijd'. Het heeft me diep geraakt hoe u aanvoelt wat een ander meemaakt. Vooral uw wijze raadgevingen op dit gebied zijn waardevol. Alleen moet ik u vertellen dat mijn vrouw niet van mijn worsteling afweet. Uit liefde wil ik haar dit besparen. Wat vindt u hiervan?
Antwoord
Beste vriend,
Bedankt voor je vraag naar aanleiding van mijn antwoord. Laat ik meteen maar zeggen: Het doet me goed dat je schrijft dat datgene wat ik schreef waardevol voor je is. Dat geeft me vrijmoedigheid om ook op deze vraag in te gaan: Wat ik ervan vindt dat je vrouw niet van je gevoelens en je worstelingen afweet; je wilt dat haar uit liefde besparen. Dat is aan de ene kant natuurlijk goed. Je hebt je vrouw lief. Ik kan me dat dus heel goed voorstellen. Maar de andere kant is: je vrouw heeft ook jou lief. Stel dat ze er achter komt hoe moeilijk je het hebt of hebt gehad. Ik denk dat ze zou zeggen: Joh, dat je me dat niet verteld hebt, ik zou je zo graag hebben geholpen. Vergeet niet dat een vrouw vaak meer invoelend en zorgzaam is dan een man en jouw vrouw (al ken ik haar niet, dat maakt het een beetje moeilijk voor me) misschien juist heel bijzonder naast je zou willen staan.
Wel zijn er bij mij een aantal vragen, zoals: Waarom ben je in therapie gegaan? Is dat vanwege de gevoelens die je hebt of vanwege andere problemen? Wat weet je vrouw daarvan? Hoe lang ben je in therapie? Hoe lang zijn jullie getrouwd? Hoe open zijn jullie tegenover elkaar, ook als het gaat over vragen rond de seksualiteit? Hoe gaan jullie samen en ieder persoonlijk met de Bijbel om? Wat weet je vrouw van homoseksualiteit en van homoseksuele gevoelens in het algemeen? Kan ze invoelen wat homoseksualiteit is?, enz.
Nu hoef ik op al die vragen geen antwoord te hebben. Maar ik noem ze omdat ik aan de ene kant met mijn antwoord voorzichtig wil zijn, terwijl ik je aan de andere kant toch een heel beslist antwoord wil geven. Ik ga daarbij weer, net zoals in mijn vorig antwoord, in punten over.
1. Ik raad je aan het je vrouw te vertellen. En als het kan spoedig. Laat ik maar gewoon zeggen: jij kunt het niet helpen dat je die gevoelens hebt. Je wilt er ook van af. Dat is je worsteling en gebed. Dat is iets heel anders dan wanneer je bijvoorbeeld heel sterke gevoelens voor (een) andere vrouw(en) zou hebben en je zou daaraan toegeven. Dat zou verraad zijn tegenover je vrouw en zonde tegenover haar en tegenover God. Maar de gevoelens die jij hebt zijn gevoelens die je, veronderstel ik, niet gezocht hebt, die ongewild bij je bovenkomen, die je in verwarring brengen en die je kwijt wilt. Als je vrouw dat allemaal weet zal ze je geen verwijten maken. Integendeel, ik denk dat ze er eerder verdrietig over is, niet zozeer vanwege haarzelf, maar naar jou toe. Ze kan je dan proberen te helpen. Ze kan met je meebidden. Eventueel kunnen jullie samen bidden. Ze kan eventueel een of meer keren mee naar de therapeut. Bovendien, ik zeg het je eerlijk: Ze heeft er ook recht op om het te weten, want ze is je vrouw. En de gevoelens die je hebt kunnen jullie (seksuele) relatie verstoren. Ik weet wel: het is vaak moeilijk om over seksualiteit en seksuele gevoelens te praten. Terwijl seksualiteit niets verkeerds is. Iedereen weet dat seksualiteit bij het huwelijk hoort. En iedereen weet dat hij of zij vrucht is van een seksuele relatie tussen zijn/haar vader en moeder. Een christen weet bovendien dat seksualiteit een scheppingsgegeven is. Daarom hoeven we het niet te verzwijgen. Ik bedoel natuurlijk niet dat we over seksualiteit moeten praten met een rauwe openheid, zoals dat in onze tijd het geval is. Het is goed dat het met een zekere schroom gebeurt. Maar wel dat het gebeurt als iets dat open ligt naar elkaar en naar God toe. Ik raad je dus heel beslist aan om je vrouw van je gevoelens te vertellen. Eventueel kun je het gedoseerd doen, beetje voor beetje. Of (ik weet dat dat soms gebeurt) je kunt het haar schrijven. Je vertelt bijvoorbeeld alvast iets en zegt erbij: vind je goed dat ik het opschrijf en dat je het leest, dan weet je waar ik het zo heel erg moeilijk mee heb, want ik vind het zo moeilijk om het te vertellen. Eventueel laat je haar lezen wat je via Refoweb vroeg en wat mijn antwoorden daarop zijn. Bedenk bovendien dat het huwelijksformulier bij de kerkelijke inzegeningen van een huwelijk ervan spreekt dat man en vrouw elkaar trouw zullen helpen en bijstaan in de dingen van het tijdelijk (dus ook jouw probleem) en van het eeuwige leven.
2. Ik weet twee voorbeelden van jonge echtparen waarvan de man ingrijpende problemen had op het gebied van de seksualiteit. Beide keren vertelde de man het aan zijn vrouw. Bij de een was nauwelijks seksuele gemeenschap mogelijk. Toch waren beide huwelijken goed, omdat man en vrouw het samen droegen. Het kan trouwens ook andersom: dat de vrouw ingrijpende problemen heeft, omdat ze bijvoorbeeld incestslachtoffer is. Moeilijk om het te vertellen. Maar bevrijdend als het eruit komt en het wordt door beiden in het geloof en in liefde gedragen. Vaak is dat al een eerste stap naar genezing op dit gebied. Als je vrouw weinig van homoseksualiteit of van homoseksuele gevoelens weet, is het goed om er een boek over te lezen. Ik zal zo een paar titels noemen.
3. Je vrouw kan je helpen. Misschien moet ik zelfs zeggen: Wie zou je op dit gebied beter kunnen helpen dan je eigen vrouw? Zowel in de seksuele omgang (ik noem het maar gewoon), als in andere hulp die je nodig hebt. Misschien is het goed, ik noemde het al, dat ze een of meer keren meegaat naar de therapeut of zelf enkele gesprekken met de therapeut heeft. Ik denk ook dat het goed is, dat je je therapeut zegt dat je het je vrouw wilt vertellen. Misschien dat hij daarbij wat adviezen kan geven. Ik hoop dat je, ik schreef dat in het vorige antwoord al, een therapeut hebt, die uitgaat van bijbelse normen en beginselen.
4. Ik heb aan mijn eigen vrouw gevraagd (je bent tenslotte anoniem voor ons; het is geen verbreken van mijn ambtsgeheim): Hoe zou jij het vinden als ik zulke gevoelens had, die me in verwarring brengen, en ik zou het je niet vertellen? Haar antwoord: Ik denk dat ik je het kwalijk zou nemen. Ik zou je willen helpen. In ieder geval zou ik proberen je te begrijpen. En, zei ze, stel dat het na verloop van tijd in het huwelijk tot verkoeling of uit elkaar groeien zou komen. Dan zou ik het je helemaal kwalijk nemen dat je niets van je gevoelens verteld hebt. Bovendien: de liefde moet het kunnen hebben als de ander worstelt met een bepaald probleem. De liefde vermag alle dingen (1 Korinthe 13:4-7).
5. Jij bent, schreef je, een jonge man. Bij seksuele problemen is het goed om er vroeg bij te zijn. Ik heb de laatste jaren de gewoonte gehad daar in het huwelijksgesprek, dat ik voorafgaande aan een trouwdienst met het a.s. bruidspaar had, op te wijzen. Ik sprak onder andere ook over seksualiteit (wetende van de gevoeligheden op dit gebied en dat er heel wat problemen kunnen zijn) en zei dan: als er zich moeilijkheden of problemen op dit gebied voordoen, schroom niet om hulp in te roepen. Die hulp kan de huisarts zijn, of een dominee of een andere vertrouwenspersoon. Ook daarom zeg ik tegen je: Laat je vrouw in je worsteling delen, en wees in dit opzicht er vroeg bij.
6. Ik noem twee boeken: a. “De huiver van Leviticus” van drs. Jan Noordam (uitgeverij Boekencentrum). b. “Uit de schaduw”; schrijver is mij onbekend; uitgeverij Buyten & Schipperheyn. Dit laatste boek is pas verschenen; ik bestelde het, maar heb het nog niet ontvangen en dus nog niet gelezen. Maar ik las er een goede recensie van. In dit boek vertellen tien mensen van hun homoseksuele (lesbische) gevoelens en wat die voor hen betekenen. Ik denk dat dat erg verhelderend kan zijn. Een derde boek, dat ik overigens ook nog niet las, is “Homofilie en de christelijke gemeente”, uitgeverij Groen; serie Praktisch & Pastoraal. Een goede en eenvoudige serie.
Beste vriend, het is weer een uitvoerig antwoord geworden. Ik hoop dat ik je heb kunnen helpen. Wanneer je het aan je vrouw hebt verteld en je vrouw wil mij mailen, dan sta ik daar graag (aangenomen dat Refoweb daarmee akkoord gaat) voor klaar.
God sterke je. Jullie beiden.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
