Huwelijkscrisis
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 14-01-2020| 10:35
Vraag
Deze mail stuur ik omdat ik me moedeloos voel. We zitten namelijk in een huwelijkscrisis, al na één jaar getrouwd te zijn. Voor ons huwelijk hebben we ook een paar flinke escalaties gehad. Achteraf hadden we beter kunnen wachten met trouwen, maar daar kunnen we nu weinig mee. Ik (vrouw) voel me niet geliefd en onbelangrijk in de relatie. Ik vraag weleens dingen (klusjes in huis o.i.d.) en bij veel dingen krijg ik een “nee” of “het komt wel”, met als gevolg dat ik me nog minder geliefd voel.
Ik ben ook vaak boos geweest in die situaties ook omdat mijn man zich vaak afsluit, terugtrekt en zwijgt. Alle vragen ziet hij als een verplichting en bij liefde hoort geen verplichting, zo redeneert hij. We hebben inmiddels al twee huwelijkstherapeuten gehad, maar er is geen verbetering. Vooral bij de eerste therapeut is de problematiek verergerd. Ik was tijdens de gesprekken vaak te emotioneel en dat belemmerde het gesprek.
Nu is ons geadviseerd om ons te laten testen op persoonlijkheidsproblematiek. Bij mijn man zie ik ook kenmerken van autisme (geen vrienden, specifieke interesses). Ik heb veel berouw van de verkeerde dingen die ik gezegd heb in mijn boosheid. Echter, mijn man zegt nooit dat het hem spijt. Hij heeft vooral het beeld dat alles aan mij ligt, ook omdat ik een depressie heb gehad in het verleden.
U begrijpt dat ik best moedeloos ben na al zoveel hulp zonder resultaat. Scheiden voelt soms als de oplossing omdat er geen verbetering is. Het vooruitzicht dat het allemaal zolang duurt met de onderzoeken geeft mij ook veel zorgen voor de toekomst. Inmiddels hebben we ook contact met de kerkenraad, die denkt met ons mee.
Toch vervult mijn hart zich met zorg: zou mijn man ook in de spiegel durven kijken? Hij neemt niet snel iets aan van iemand en ziet mij –nogmaals- als een psychisch geval, terwijl ik met vrienden en op mijn werk geen conflicten heb. En: als onze basis niet goed was, is er dan nog hoop?
Graag zou ik een reactie op deze vraag krijgen. Het kan toch ook niet zijn dat het huwelijk je kapot maakt.
Antwoord
Beste moedeloze mevrouw,
U schrijft dat u al contact gehad heeft met verschillende therapeuten en nu ook met de kerkenraad. Niets lijkt verbetering te brengen in uw relatie en derhalve probeert u de mogelijkheid van Refoweb. Als een soort laatste houvast. Tja, juist dat maakt het voor mij niet eenvoudig om een reactie te schrijven! Gewoonweg omdat ik geen idee heb wat voor soort therapie u hebt gehad.
Nu is u door iemand aangeraden om te testen op persoonlijkheidsproblematiek. Zou zo’n test verbetering kunnen brengen of geeft dat alleen een mogelijke diagnose. U leest het al: ik weet niet wat een dergelijke test in kan houden en al helemaal niet of het iets uitwerkt. De vorm van therapie die ik u zou willen aanraden is contextuele therapie.
U schrijft dat de basis van uw huwelijk niet goed lijkt te zijn en vraagt zich af of er nog wel hoop is: jazeker. Mits u actief die hulp blijft zoeken die u beiden nodig hebt! Vol verwachting bent u immers aan uw huwelijksleven begonnen... er ís toch een basis, ook al lijkt het op dit moment misschien meer dat er een basis wàs. Ga samen in gesprek met een contextueel therapeut eens terug naar uw verkeringstijd, uw beider ouderlijk huis en uw opvoeding, naar verwachtingen, teleurstellingen én hóóp! Leest u over deze vorm van therapie en wanneer u ook vindt dat het bij u past zoek dan een therapeut (of vraag via Refoweb aan mij een aantal adressen), waar u misschien in eerste instantie alleen eens naar toe gaat.
Ik wens u alle goeds toe, laat nog eens van u horen!
Marijke Rots
Deze vraag is ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een stap heb je zojuist gezet.
Een stap naar hulp, naar redding voor jullie huwelijk.
Je had ook niks kunnen doen, geen therapie nemen en gewoon de stekker erruit halen. Maar dat hebben jullie niet gedaan wat getuigt van elkaars liefde, ook omdat jullie al tweemaal in therapie zijn gegaan getuigt dat van liefde. De wil om te veranderen en de erkenning dat er iets niet goed zit is blijkbaar aanwezig, hoe anders dat uw partner uw liefdestaal vaak niet begrijpt of verkeerd opvat.
Ik heb hier een telefoonnummer van een evangelist die graag langskomt om met jullie samen de zaak van dichtbij te bekijken. En kunnen dan het één en ander doornemen.
Ik hoop dat jullie ook deze stap durven nemen. En jullie beiden open durven te stellen.
Het telefoonnummer kunt u opvragen aan de redactie van refoweb.
'Is er nog hoop' vraag je. Heb jij nog hoop?
Ik train mensen in communicatie, gevoelens en behoeften. Laatst was er een echtpaar. Zij vertelde dat hij nooit iets deed als ze het hem vroeg. Soms zei hij wel ja en deed hij het niet. Ik vroeg haar wat ze daarbij voelde. Ze zei: eenzaamheid, verdrietig, ongelukkig, bang, wanhoop. Ik vroeg haar welke behoefte ze had. Ze zei: samenwerking, verbinding, gehoord worden, er toe doen. Ze vroeg zich af of ze wel belangrijk voorr hem was. Dat alles zat achter de situatie van iets aan hem vragen.
Ook aan hem stelde ik die vragen over gevoelens en behoeften. Ze waren allebei verbaasd wat er bij de ander achter zat. Ook ergens wel wat er bij henzelf achter zat. Ze kregen inzicht dat ze manieren gebruikten om een behoefte ingevuld te krijgen.
Tijdens communicatie gaat het meestal niet over wat er gezegd wordt, maar over gevoelens die daaronder liggen.
Ik geloof erin dat er hoop is en dat er iets kan veranderen. Als je vragen hebt of informatie hebt, kun je mij mailen.
volledigeovergave@gmail.com
Met vriendelijke groet, Erna
(vraag aan Refoweb: is mijn reactie okee voor jullie in deze?)
Misschien eens het boek 5 talen der liefde van Gary Chapman,eens lezen.?
